در جریان جنگ ۱۲ روزه، ایران با شناختی عمیق از نقش علم در قدرت نظامی اسرائیل، مراکز پژوهشی و دانشگاهی این رژیم را هدف حملات موشکی دقیق قرار داد. تخریب مؤسسه وایزمن، دانشگاه‌های بن‌گوریون و تخنیون، و پارک فناوری گاو یام، نه‌تنها ده‌ها سال تحقیق را نابود کرد، بلکه ستون‌های علمی و دفاعی اسرائیل را لرزاند. این حملات نشان داد که در جنگ‌های مدرن، هدف قرار دادن زیرساخت‌های علمی می‌تواند به اندازه حمله به پایگاه‌های نظامی، معادلات قدرت را تغییر دهد.

به گزارش سرمایه فردا، در دنیای مدرن، قدرت نظامی تنها یکی از ارکان اقتدار یک دولت است. زیرساخت‌های علمی و پژوهشی، به‌عنوان پیشران‌های اصلی پیشرفت و توسعه، نقشی حیاتی در تقویت بنیه دفاعی، اقتصادی و سیاسی کشورها ایفا می‌کنند. این مراکز، با تولید دانش و فناوری‌های پیشرفته، به‌ویژه در حوزه‌های نظامی و امنیتی، ستون‌های اصلی قدرت سخت و نرم را تشکیل می‌دهند. با درک این اهمیت استراتژیک، ایران در جریان جنگ ۱۲ روزه با رژیم صهیونیستی، در پاسخ به حملات نظامی این رژیم، رویکردی هدفمند و دقیق را در پیش گرفت. ایران نه ‌تنها پایگاه‌های نظامی و امنیتی، بلکه مراکز علمی کلیدی اسرائیل را که در خدمت آرمان‌های صهیونیسم هستند، در بانک اهداف خود قرار داد.

در جریان جنگ ۱۲ روزه، ایران با دقت و هوشمندی، بیش از ۶۰ مرکز حیاتی و بالغ بر ۱۲۰ مرکز حساس در سرزمین‌های اشغالی را هدف حملات موشکی خود قرار داد. برخلاف ادعاهای برخی رسانه‌های غربی، این حملات کور یا تصادفی نبودند، بلکه با نقطه‌زنی دقیق انجام شدند. هرچند، پایگاه‌ها و مراکز نظامی و امنیتی تنها بخشی از این اهداف بودند. در کنار این مراکز، مؤسسات علمی کلیدی که پیشران توسعه و پیشرفت اسرائیل محسوب می‌شوند، به‌عنوان اهداف استراتژیک در فهرست ایران قرار داشتند. این انتخاب نشان ‌دهنده شناخت عمیق ایران از نقش علم و فناوری در حفظ برتری نظامی، اطلاعاتی و اقتصادی اسرائیل و البته جانمایی آنها در سرزمین‌های اشغالی بود. دانیل چامویتز، رئیس دانشگاه بن‌گوریون و رئیس انجمن رؤسای دانشگاه‌های اسرائیل، در گفت‌وگویی که یک ماه قبل با هاآرتص داشت، تأیید کرد: «می‌توان دید که ایرانی‌ها آموزش عالی و تحقیقات اسرائیلی را در مرکز نقشه پرتاب‌های خود قرار داده‌اند.» این اظهارنظر نه ‌تنها موفقیت ایران در شناسایی اهداف حساس را نشان می‌دهد، بلکه بر اهمیت راهبردی این مراکز در اکوسیستم اسرائیل صحه می‌گذارد.

مؤسسه وایزمن در سرزمین‌های اشغالی

مؤسسه وایزمن در سرزمین‌های اشغالی، به دلیل جایگاه برجسته‌اش در تحقیقات علوم زیستی، فیزیک و شیمی، یکی از مهم‌ترین اهداف حملات موشکی ایران بود. این مؤسسه نه‌ تنها در تحقیقات بنیادی، بلکه در توسعه فناوری‌های نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی نقش کلیدی دارد. چامویتز در گفت‌وگو با هاآرتص گزارش داد که «در حمله به مؤسسه وایزمن، ۴۰ تا ۴۵ آزمایشگاه در چندین ساختمان تخریب شدند و ۲۰ آزمایشگاه دیگر آسیب دیدند. امواج انفجار به حدود ۴۰ ساختمان در سراسر پردیس آسیب رساند.» در روزهای اخیر نیز رئیس شورای علمی موسسه تحقیقاتی «وایزمن» اعتراف کرد که به ۵۰ آزمایشگاه این موسسه، خسارت هنگفت و جبران ناپذیری وارد شده است.

وایزمن با تولید دانش در حوزه‌هایی مانند بیوتکنولوژی و نانوتکنولوژی، به پروژه‌های دفاعی اسرائیل، از جمله توسعه سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته، کمک می‌کند. چامویتز در همان گفت‌وگو افزود: «در برخی موارد، دهه‌ها پژوهش از دست رفته است. نمی‌دانم اگر تمام گونه‌های بذری که برای تحقیقاتم در علوم گیاهی جمع‌آوری کرده‌ام از بین برود، چه کار کنم. فکر کردن به آن ترسناک است.» این اظهارات نشان‌ دهنده تأثیر عمیق تخریب مواد بیولوژیکی مانند باکتری‌ها، بافت‌ها و نمونه‌های DNA بر توان تحقیقاتی بلندمدت اسرائیل است. با این حال، دستگاه سانسور اسرائیل اجازه انتشار اخبار مرتبط با تعداد تلفات این حملات را نمی دهد.

اگرچه عمده توجهات رسانه‌ای روی تخریب کامل موسسه وایزمن متمرکز بوده است. اما حملات ایران صرفا به مؤسسه وایزمن محدود نبود. دانشگاه‌های بن‌گوریون، تخنیون و پارک فناوری گاو یام نیز در میان اهداف کلیدی بودند که در دوران جنگ با موفقیت مورد اصابت قرار گرفتند. این مؤسسات، به دلیل نقش محوری‌شان در تولید فناوری‌های پیشرفته و آموزش نیروی انسانی متخصص برای ارتش و صنایع دفاعی اسرائیل، به‌عنوان بازوهای علمی پروژه صهیونیسم شناخته می‌شوند.

حملات موشکی ایران به مراکز علمی اسرائیل، از جمله مؤسسه وایزمن و دانشگاه تخنیون، ضربه‌ای استراتژیک به توان پژوهشی و دفاعی این رژیم وارد کرد. در حالی که رسانه‌های غربی تلاش کردند این حملات را کور جلوه دهند، اعترافات رؤسای دانشگاه‌های اسرائیلی نشان داد که ده‌ها آزمایشگاه نابود شده و سال‌ها تحقیق از بین رفته است. این رویکرد هدفمند ایران، نه‌تنها برتری علمی اسرائیل را به چالش کشید، بلکه نشان داد که قدرت نرم و زیرساخت‌های دانشی نیز در خط مقدم نبردهای آینده قرار دارند

دانشگاه بن‌گوریون در نگب

دانشگاه بن‌گوریون در نگب، به دلیل نقش محوری‌اش در آموزش و تحقیقات مرتبط با فناوری‌های نظامی، سایبری و اطلاعاتی، هدف دیگری در حملات ایران بود. این دانشگاه در توسعه فناوری‌های دفاعی و آموزش نیروی انسانی متخصص برای ارتش اسرائیل نقش کلیدی دارد. چامویتز رئیس دانشگاه بن‌گوریون و رئیس انجمن رؤسای دانشگاه‌های اسرائیل در گفت‌وگو با هاآرتص اظهار داشته بود: «دانشگاه بن‌گوریون با دو حمله موشکی مواجه شد که به دانشکده پزشکی و مرکز ورزشی آن آسیب جدی وارد کرد. شش آزمایشگاه کاملاً تخریب شدند و امواج انفجار به ۳۰ ساختمان از ۶۰ ساختمان پردیس آسیب رساند.» این دانشگاه، به‌ویژه در زمینه‌های هوش مصنوعی و سایبر، به‌عنوان یکی از بازوهای اصلی تحقیقاتی اسرائیل عمل می‌کند. چامویتز در همان گفت‌وگو تأکید کرد: «تمام خلبانان نیروی هوایی که در ۲۰ سال گذشته آموزش دیده‌اند، فارغ‌التحصیلان دانشگاه بن‌گوریون هستند.

تقریباً همه افسران ارشد در بخش‌های تحقیقاتی واحدهای اطلاعاتی، فارغ‌التحصیل دانشگاه‌ها هستند.» این اظهارات نشان ‌دهنده نقش مستقیم دانشگاه بن‌گوریون در تأمین نیروی انسانی متخصص برای ارتش اسرائیل است. با علم به این واقعیت، باید گفت تخریب زیرساخت‌های این دانشگاه، ضربه‌ای استراتژیک به توان آموزشی و پژوهشی اسرائیل وارد کرد که می‌تواند تأثیرات بلندمدتی بر برتری نظامی این رژیم داشته باشد.

دانشگاه تخنیون در حیفا

دانشگاه تخنیون در حیفا، که به «ام‌آی‌تی اسرائیل» شهرت دارد نیز یکی دیگر از مراکز تولید فناوری‌های پیشرفته در سرزمین‌های اشغالی بود که مورد حمله موشکی ایران قرار گرفت. این دانشگاه در توسعه سیستم‌های دفاعی مانند گنبد آهنین و سپر داوود نقش کلیدی داشته و به همین دلیل در فهرست اهداف ایران قرار گرفت. چامویتز در گفت‌وگو با هاآرتص اشاره کرد که «تهران هشداری مبنی بر هدف قرار دادن تخنیون صادر کرد»، که نشان ‌دهنده شناخت دقیق ایران از اهمیت استراتژیک این مؤسسه است. نوآم آدیر، معاون اجرایی پژوهش دانشگاه تخنیون نیز در همان گفت‌وگو با هاآرتص، اظهار داشت: «دانشمندان در آزمایشگاه‌هایشان نیستند و آزمایش انجام نمی‌دهند. اگر دانشجویان خارجی که رفتند بازنگردند، ضربه جدی خواهد بود.» این اظهارات تأیید می‌کند که حملات ایران، با ایجاد اختلال در فعالیت‌های پژوهشی تخنیون، به یکی از ستون‌های اصلی فناوری اسرائیل ضربه وارد کرده است. تخنیون همچنین در آموزش مهندسان و دانشمندان برای صنایع نظامی و امنیتی اسرائیل نقش بسزایی دارد.

مکان دیگری که در جریان جنگ ۱۲ روزه مورد اصابت موفق موشک‌های ایرانی قرار گرفت، پارک فناوری «گاو یام» بود. «گاو یام» به‌عنوان یکی از مراکز نوآوری و فناوری اسرائیل، در توسعه فناوری‌های پیشرفته، به‌ویژه در حوزه‌های سایبری و اطلاعاتی، نقش مهمی ایفا می‌کند. این پارک میزبان شرکت‌های فناوری مرتبط با صنایع نظامی است و احتمالا به دلیل ارتباط نزدیک با پروژه‌های صهیونیستی، در فهرست اهداف ایران قرار گرفت. اگرچه به دلیل دستگاه سانسور رژیم صهیونیستی اطلاعات دقیقی از میزان خسارات وارد شده به این پارک در دست نیست، اما قرار گرفتن آن در کنار دیگر مراکز علمی نشان‌ دهنده اهمیت استراتژیک آن در اکوسیستم فناوری اسرائیل است.

حملات موشکی ایران به مراکز علمی و استراتژیک اسرائیل

حملات موشکی ایران به مراکز علمی و استراتژیک اسرائیل پیامدهای عمیق و چندجانبه‌ای به دنبال داشت. تخریب آزمایشگاه‌ها، تجهیزات پیشرفته و مواد تحقیقاتی، خسارات مالی هنگفتی به اسرائیل وارد کرد. این خسارات، حالا بازسازی زیرساخت‌های علمی اسرائیل را به چالشی بزرگ تبدیل کرده است. علاوه بر این، توقف تحقیقات به دلیل تخریب آزمایشگاه‌ها و خروج پژوهشگران خارجی، به‌ویژه دانشجویان دکتری و پسادکتری، ضربه‌ای جدی به توان علمی اسرائیل وارد کرد. این خروج پژوهشگران، همراه با تخریب مواد بیولوژیکی مانند باکتری‌ها، بافت‌ها و نمونه‌های DNA، به گفته چامویتز، «ده‌ها سال پژوهش را از بین برد» و مشخصا تأثیرات بلندمدتی بر توان تحقیقاتی اسرائیل خواهد داشت. در نهایت، از دست رفتن دهه‌ها پژوهش، به‌ویژه در حوزه‌های حساس مانند علوم زیستی و فناوری‌های دفاعی، می‌تواند برتری علمی و نظامی اسرائیل را در بلندمدت به خطر بیندازد.

با همه اینها، می‌توان نتیجه گرفت که حملات موشکی به مراکز علمی و راهبردی اسرائیل در جنگ ۱۲ روزه، نمایانگر درک عمیق ایران از نقش علم و فناوری در حفظ برتری این رژیم بود. تأکید اساتید و نخبگان علمی رژیم صهیونیستی بر تخریب دهه‌ها پژوهش و نقش دانشگاه‌ها در توسعه سیستم‌های دفاعی مانند گنبد آهنین، تأیید می‌کند که حملات ایران ضربه‌ای اساسی به زیرساخت‌های علمی و نظامی اسرائیل وارد کرده است. رویکرد ایران در نقطه‌زنی مراکز حیاتی و حساس سرزمین‌های اشغالی نشان داد که در جنگ‌های مدرن، هدف قرار دادن زیرساخت‌های علمی می‌تواند به همان اندازه هدف قرار دادن پایگاه‌های نظامی مؤثر باشد، زیرا علم، پیشران اصلی پیشرفت و توسعه است.