جمعه ۱۴ شهریور ۱۴۰۴
نهاله نراقی، مدیرعامل شرکت دارویی اکتوورکو، با دریافت بیش از ۲۸۶ میلیارد تومان تسهیلات از بانک کارآفرین و ثبت ۲۷۸ میلیارد تومان آن در سرفصل بدهی‌های غیرجاری، در مرکز توجهات مالی و نظارتی قرار گرفته است. در کنار این ساختار اعتباری، سابقه واردات داروی لوزارتان از یک شرکت هندی ممنوع‌الورود، و تأخیر در جمع‌آوری آن، پرسش‌هایی جدی درباره مسئولیت‌پذیری و شفافیت در صنعت دارو ایجاد کرده است.
به گزارش سرمایه فردا، بر اساس اسناد داخلی، نهاله نراقی از طریق چهار شرکت وابسته شامل الیت دارو، اکتوورکو، آماده لذیذ و اکترو خاورمیانه مجموعاً حدود ۲۸۶ میلیارد تومان تسهیلات از بانک کارآفرین دریافت کرده که از این رقم، حدود ۲۷۸ میلیارد تومان به‌عنوان «مانده بدهی غیرجاری» ثبت شده است. این میزان بدهی معوق، نشان‌دهنده اختلال در بازپرداخت و افزایش ریسک اعتباری برای بانک طرف قرارداد است.
شرکت اکتوورکو، به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان داروهای ژنریک در کشور، در سال‌های اخیر با حواشی متعددی مواجه بوده است. نام نهاله نراقی در دوره وزارت سعید نمکی در دولت حسن روحانی، در ارتباط با شرکت «تراپیکال دراگ اینداستری کیش» مطرح شد؛ شرکتی که در حوزه واردات دارو فعالیت داشت و در برخی پرونده‌های تأمین داروهای خاص، مورد توجه رسانه‌ها و نهادهای نظارتی قرار گرفت.
یکی از جنجالی‌ترین موارد، مربوط به سال ۱۳۹۸ است؛ زمانی که اتحادیه اروپا و اداره غذا و داروی ایالات متحده آمریکا (FDA) واردات داروی «لوزارتان» از یک شرکت هندی را به دلیل آلودگی به مواد سرطان‌زا ممنوع کردند و دستور جمع‌آوری آن از بازار را صادر نمودند. با این حال، سازمان غذا و دارو ایران و شرکت اکتوورکو که این دارو را از همان شرکت هندی خریداری کرده بودند، تا شش ماه پس از رسانه‌ای شدن موضوع توسط نهادهای بین‌المللی، هیچ اقدامی برای جمع‌آوری آن انجام ندادند. این تأخیر، با انتقادات گسترده‌ای از سوی جامعه پزشکی و رسانه‌ها همراه شد و به‌عنوان نمونه‌ای از ضعف در نظارت دارویی و مسئولیت‌پذیری شرکتی مطرح گردید.
ترکیب بدهی‌های سنگین بانکی و سابقه تأخیر در واکنش به بحران دارویی، شرکت اکتوورکو و مدیرعامل آن را در موقعیتی شکننده قرار داده است. در شرایطی که صنعت دارو با حساسیت‌های بالای عمومی و نظارتی مواجه است، چنین عملکردهایی می‌تواند اعتماد عمومی را به‌شدت تضعیف کند.
در مقایسه با شرکت‌هایی مانند سیناژن یا داروسازی دکتر عبیدی، اکتوورکو از نظر حجم تولید در جایگاه بالاتری قرار دارد، اما از منظر شفافیت در تأمین، پاسخ‌گویی در بحران و سلامت مالی، با چالش‌های جدی مواجه است. رقبا با تمرکز بر توسعه داروهای نوترکیب و رعایت استانداردهای بین‌المللی، توانسته‌اند اعتبار خود را حفظ کنند، در حالی که اکتوورکو با پرونده‌های پرحاشیه درگیر است.
سناریوهای اصلاحی پیشنهادی برای بازگشت به مسیر اعتماد و پایداری، شرکت‌های وابسته به نهاله نراقی باید:
در نهایت، صنعت دارو نیازمند مدیرانی است که نه‌تنها در تأمین و تولید، بلکه در مسئولیت‌پذیری اجتماعی و سلامت عمومی، عملکردی شفاف و قابل‌اتکا داشته باشند. ادامه وضعیت فعلی، می‌تواند تبعات گسترده‌ای برای سلامت جامعه و اعتبار صنعت دارویی کشور به همراه داشته باشد.
تمام حقوق برای پایگاه خبری سرمایه فردا محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
سرمایه فردا