پنجشنبه ۲۰ دی ۱۴۰۳
تحولات اخیر در بازار جهانی نفت، به نوعی واکنش بازار به سیاست‌های ترامپ در ایجاد فشار برای افزایش قیمت نفت بوده است. جزئیات را بخوانید.
به گزارش سرمایه فردا، سیاست‌های ترامپ برای ایجاد فشار بر ایران، ونزوئلا و … برای افزایش قیمت در بازار جهانی است. به همین دلیل بازار جهانی نفت با نزدیک شدن آغاز دوره ریاست جمهوری رئیس جمهوری جدید آمریکا روندی صعودی به خود گرفته است. این مساله به زیان کشورهای اروپایی به عنوان هم پیمان آمریکاست. همین موضوع باعث شده که از ریاست جمهری ترامپ تعبیر شده که دلال نفت وارد می‌شود.
بازار جهانی نفت در سال‌های ۲۰۲۴ شاهد تحولات مهمی بوده است که تحت تأثیر عوامل سیاسی، اقتصادی و تکنولوژیکی شکل گرفته‌اند. به طوری که میزان تقاضای جهانی نفت روزانه به حدود ۱۰۵ میلیون بشکه برسد که تقریباً رشدی ۱٫۲ میلیون بشکه‌ای نسبت به سال ۲۰۲۳ در روز داشته است. اما در سال ۲۰۲۵ روند بسیار متفاوت خواهد بود و به سیاست‌های ترامپ در قبال چین بستگی دارد. اما به طور کلی او قصد دارد با اعمال فشار به کشورهایی مانند ایران و ونزوئلا به منافع اروپایی‌ها پشت پا بزند و قیمت نفت را بالا ببرد تا از این طریق بتواند درآمد بیشتری کسب کند و از این طریق به وعده‌های انتخاباتی خود جامعه عمل بپوشاند. همین رویکرد او باعث شده در بسیاری از او به عنوان دلال بازار نفت نام ببرند.
در حال حاضر بررسی نقش کشورهای تولیدکننده و صادرکننده نفت و همچنین سیاست‌های اوپک و دونالد ترامپ نشان‌دهنده اهمیت بازار نفت بسیار نوسانی است. در سال ۲۰۲۴، کشورهای ایالات متحده آمریکا، عربستان سعودی و روسیه بیشترین سهم تولید نفت را در جهان داشتند. ایالات متحده آمریکا با تولید بیش از ۲۰ میلیون بشکه در روز، جایگاه نخست در تولید نفت جهان را به خود اختصاص داد. عربستان سعودی با تولید ۱۲٫۴۴ میلیون بشکه در روز، دومین تولیدکننده بزرگ نفت جهان بود. روسیه با تولید ۱۰٫۱۳ میلیون بشکه در روز، در جایگاه سوم قرار داشت. این کشورها بیشترین نقش را در سیاست‌گذاری بازار نفت دارند. به همین دلیل همواره تلاش می‌کنند با سیاست‌هایی بازار نفت را به نفع خود سوق دهند.
در سال ۲۰۲۴، صادرات نفت روسیه به اروپا حدود ۲۰۰ میلیون بشکه بود که نسبت به سال ۲۰۲۳ کاهش چشمگیری داشته است. این کاهش به دلایل سیاسی و اقتصادی، از جمله تحریم‌ها علیه روسیه و تغییرات مسیرهای تجاری بوده که حدود ۹۰ میلیون بشکه نسبت به سال ۲۰۲۳ افت کرده است. در مقابل، صادرات نفت روسیه به چین حدود ۲۷۳ میلیون بشکه بود که افزایش ۱۶٫۶ درصدی نسبت به سال ۲۰۲۳ داشته است.
اروپا در سال ۲۰۲۴، با وجود تحریم روسیه همچنان یکی از واردکنندگان اصلی نفت و گاز از روسیه تا اوایل ۲۰۲۵ باقی مانده است. همچنین نروژ، لیبی، الجزایر و آذربایجان از مهم‌ترین تأمین‌کننده منابع نفت خام و گاز طبیعی اروپا شناخته می‌شوند. همچنین از طریق آذربایجان گاز طبیعی از طریق خطوط لوله‌گذاری ترکیه به اروپا می‌رسد. اتحادیه اروپا به دلیل مصرف بالای نفت و گاز و همچنین کمبود منابع داخلی، یکی از بزرگترین مصرف‌کنندگان و واردکنندگان نفت و گاز در جهان هستند. این کشورها از منابع مختلفی نفت و گاز وارد می‌کنند تا بتوانند نیازهای انرژی خود را تأمین کنند. در سال ۲۰۲۴، اروپا سعی در تقویت ارتباطات با کشورهای تولیدکننده نفت و تشویق به استفاده از منابع تجدیدپذیر داشته است.
هند نیز در سال ۲۰۲۴، از کشورهای مختلفی نفت وارد کرد. بیشترین واردات نفت هند از روسیه، عراق و عربستان سعودی بود و نقش مهمی در تأمین نیازهای انرژی این کشور ایفا کردند. با توجه به اینکه رشد اقتصادی این کشور نسبت به قبل کندتر شده همین مسأله باعث می‌شود که تقاضای نفت در بازار جهانی کاهش یابد. مگر اینکه آمریکا سرمایه‌گذاری خود را در این کشور افزایش دهد تا از این طریق همچنان تولید و تقاضای نفت در این کشور را بالا نگه دارد.
اوپک به عنوان یکی از بزرگترین سازمان‌های تولیدکننده نفت در جهان، نقش حیاتی در تنظیم عرضه و تقاضای نفت دارد. در سال ۲۰۲۵، اوپک پلاس تصمیم گرفته تا تولید نفت خود را به میزان ۵٫۸۶ میلیون بشکه در روز کاهش دهد که این میزان برابر با ۵٫۷ درصد تقاضای جهانی است. این کاهش تدریجی تا پایان سال ۲۰۲۵ ادامه خواهد داشت. اوپک با تنظیم تولید خود، به دنبال تقویت بازار نفت خام و مدیریت عرضه و قیمت نفت در بازار جهانی است. چراکه پیش‌بینی می‌شود با افزایش فشار آمریکا به چین میزان تقاضا برای نفت نیز افت قابل توجهی داشته باشد. البته چین به دنبال توسعه روابط خود در آسیا و آفریقا است تا از این طریق بتواند سهم صادرات خود را حفظ کند.
بازار نفت در سال ۲۰۲۵ با توجه به سیاست‌های اوپک و تغییرات سیاسی و اقتصادی در حال تطبیق و تغییر است. عواملی همچون رشد تقاضای نفت در کشورهای در حال توسعه، تحریم‌ها علیه روسیه و تحولات در فناوری‌های تولید انرژی تأثیرات عمده‌ای بر بازار نفت می‌گذارد. با این حال پیش‌بینی می‌شود که بازار نفت در سال جاری همچنان دستخوش نوسانات باشد.
یکی از کشورهایی که نقش مهمی در تأمین نفت چین دارد ایران است. در سال ۲۰۲۴، ایران تولید نفت خود را افزایش داده و میزان تولید آن به حدود ۲٫۷ میلیون بشکه در روز رسیده است. همچنین، میزان صادرات نفت ایران در این سال بیش از ۲٫۴ میلیون بشکه در روز بوده است. این افزایش تولید و صادرات به عوامل مختلفی نظیر بهبود قیمت نفت، کاهش تولید نفت در کشورهایی مانند روسیه، و احیای روند واردات نفت از سوی چین برمی‌گردد.
صادرات ایران به چین در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۴٫۶ میلیارد دلار بوده و در سال ۲۰۲۴، نشان‌دهنده رشد ۱۰ درصدی نسبت به سال قبل‌تر داشته است. این میزان صادرات، اهمیت بازار چینی برای اقتصاد ایران را نشان می‌دهد و تأکید بر نقش مهم چین در تجارت جهانی نفت دارد.
در سال ۲۰۲۴، تقاضای نفت چین به دلیل رکود اقتصادی، افزایش مصرف خودروهای الکتریکی و کاهش مصرف بنزین، حدود ۱۱٫۰۷ میلیون بشکه در روز بوده است. این تغییرات نشان‌دهنده روندی کلی به سمت استفاده کمتر از نفت و حرکت به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر و خودروهای برقی است. با این حال، پیش‌بینی می‌شود که در سال ۲۰۲۵، تقاضای نفت چین حدود ۲۲۰,۰۰۰ بشکه در روز افزایش یابد، اما این پیش‌بینی‌ها به شرایط اقتصادی و تعاملات تجاری چین با ایالات متحده بستگی دارد. اگر فشار آمریکا به چین افزایش یابد احتمالا اینکه روند معکوس شود وجود دارد. البته اخیراً ترامپ رئیس جمهور چین را به مراسم تحلیف خود دعوت کرده اما رسانه‌های چینی خبر داده‌اند که رئیس جمهور چین در این مراسم حضور نخواهد داشت.
در زمینه تقابل بین چین و ایالات متحده، سیاست‌های سختگیرانه ترامپ علیه چین احتمالاً ادامه خواهد یافت و این سیاست‌ها می‌تواند به کاهش رونق تولید در چین منجر شود. ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری خود تعرفه‌های گسترده‌ای بر واردات کالاهای چینی اعمال کرد و محدودیت‌های سختگیرانه‌ای بر صادرات فناوری و سرمایه‌گذاری‌های مرتبط با چین وضع کرد. این اقدامات به نوعی به دنبال کاهش وابستگی اقتصادی ایالات متحده به چین و ایجاد فشار بر اقتصاد چین بوده‌اند.
بازار جهانی نفت نیز احتمالاً به دلیل سیاست‌های چین و ایالات متحده نوسانات قابل توجهی را تجربه خواهد کرد. کندی اقتصادی چین و حرکت به سمت بخش‌های کمتر انرژی‌بر، همراه با افزایش استفاده از خودروهای برقی، احتمالاً تقاضای نفت این کشور را کاهش خواهد داد. از سوی دیگر، ایالات متحده تغییرات قانونی را برای تسهیل فرآیندهای تأیید تأسیسات صادرات گاز طبیعی مایع (LNG) و سایر پروژه‌های مهم زیرساخت انرژی ارائه کرده است. این اقدامات به منظور افزایش ظرفیت صادرات انرژی ایالات متحده و حفظ رقابت‌پذیری آن در بازارهای جهانی انرژی است. به طور کلی، تعاملات این سیاست‌ها احتمالاً به نوسانات بیشتری در بازار جهانی نفت منجر خواهد شد و بر دینامیک عرضه و تقاضا تأثیرگذار خواهد بود.
در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ، سیاست‌های نفتی آمریکا تأثیرات چشمگیری بر تولید نفت شل داشته است. این سیاست‌ها شامل کاهش محدودیت‌های انرژی و افزایش تولید داخلی نفت شل بوده که منجر به افزایش تولید نفت داخلی شد. فشارهای اقتصادی و تعرفه‌های سنگین بر واردات نفت از کانادا نیز تأثیرات مهمی بر بازار نفت دارد. به ویژه اینکه در حال حاضر روابط کانادا و آمریکا تحت تأثیر موضع‌گیری ترامپ قرار گرفته است. پیش از این آمریکا روزانه حدود ۳۰۰ هزار بشکه نفت از کانادا واردات می‌کرده و اگر رقابت اقتصادی بالا بگیرد احتمالاً آمریکا تعرفه واردات نفت از کانادا را بیشتر می‌کند.
بازار جهانی نفت در سال ۲۰۲۵ تحت تأثیر تغییرات گسترده‌ای قرار گرفته است که نیاز به تحلیل دقیق و پیش‌بینی‌های صحیح برای مدیریت این تغییرات دارد. با توجه به عوامل سیاسی، اقتصادی و تکنولوژیکی، پیش‌بینی می‌شود که بازار نفت در سال‌های آینده همچنان دستخوش نوسانات خواهد بود. کشورهای تولیدکننده و صادرکننده نفت، سیاست‌های اوپک و سیاست‌های نفتی ترامپ نقش حیاتی در شکل‌گیری و تغییرات بازار نفت دارند.
دونالد ترامپ در دوران ریاست‌جمهوری خود اهداف اقتصادی و سیاسی متعددی را دنبال کرده است. از جمله این اهداف، تلاش برای افزایش قیمت نفت در بازار جهانی بود. او با این کار، به دنبال افزایش درآمد از صادرات نفت، کنترل اقتصاد جهانی، و افزایش قدرت سیاسی ایالات متحده بود.
تحریم‌های نفتی آمریکا علیه ایران نیز یکی از ابزارهای فشار برای دستیابی به این اهداف بود. این تحریم‌ها با کاهش عرضه نفت ایران، به افزایش قیمت نفت در بازارهای جهانی کمک می‌کردند و در عین حال، درآمدهای نفتی ایران را کاهش می‌دهد. در نهایت، کاهش عرضه نفت ایران به افزایش قیمت نفت در بازارهای جهانی کمک می‌کرد که این موضوع به نفع تولیدکنندگان نفت دیگر، از جمله ایالات متحده بود.
درواقع این تحریم‌ها به عنوان ابزارهای سیاسی و اقتصادی برای محدود کردن ایران است. از طرفی، ترامپ با اعمال تحریم‌های اقتصادی بر کشورهایی مانند ایران و چین، به دنبال افزایش نفوذ اقتصادی ایالات متحده در جهان بود. این اقدامات به تقویت اقتصاد داخلی آمریکا نیز کمک می‌کردند.
تمام حقوق برای پایگاه خبری سرمایه فردا محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
سرمایه فردا