پایگاه خبری سرمایه فردا

درست زمانی که شاخص تولید اندکی جان گرفته، سایه سنگین رکود، گرانی تأمین مالی و توقف پروژه‌های توسعه‌ای، صنعت ایران را در آستانه فرسایش قرار داده است.

بررسی گزارش‌های مالی شش‌ماهه شرکت‌های سیمانی نشان می‌دهد که بسیاری از نمادهای فعال این صنعت، با رشد قابل‌توجه سودآوری و بهبود حاشیه سود مواجه شده‌اند. شرکت‌ها نه‌تنها موفق به پوشش سود سال گذشته شده‌اند، بلکه برخی از آن‌ها با جهش‌های بالای ۱۰۰ درصدی در سود خالص، چشم‌انداز مثبتی برای نیمه دوم سال ترسیم کرده‌اند. در ادامه، جزئیات عملکرد هر نماد بررسی شده است.

بازار سرمایه ایران پس از عبور از ماه‌های پرنوسان، حالا در نقطه‌ای ایستاده که نه رکود است و نه رالی؛ بلکه مرحله‌ای از آماده‌سازی برای حرکت تازه. کاهش مالیات تولید، اصلاح فرمول خوراک پتروشیمی‌ها و آرامش نسبی در فضای جهانی، سیگنال‌هایی‌اند که نشان می‌دهند دولت به ضرورت حمایت از تولید پی برده است. در چنین فضایی، جریان پول تحلیلی‌تر شده، سهم‌ها هوشمندانه دست‌به‌دست می‌شوند، و بازار آماده ورود به یک روند صعودی پایدار است روندی نه بر پایه هیجان، بلکه بر مبنای تحلیل، اصلاح ساختار و بازسازی اعتماد.

در حالی‌که بازارهای مالی ایران همچنان در ۷ آبان با فشارهای سیاسی، شکاف ارزی و سیاست‌های انقباضی مواجه بودند، عملکرد شرکت‌ها و تحلیل‌های بنیادی نشان دادند که مسیر رشد بازار سهام، هرچند آهسته، اما مبتنی بر واقعیت‌های عملیاتی و سودآوری شرکت‌ها در حال شکل‌گیری است.

جدال خریداران و فروشندگان بورسی حکایت از این دارد که گردش پول در بورس زیاد شده و احتمالا از خارج بازار نیز پول داغ تزریق ششده است.

در واکنش به ادعای وزیر کار برای حذف 27 میلیون یارانه بگیر تا پایان سال مجلس خواستار نظامی شفاف، چندلایه و قابل اعتراض برای شناسایی دهک‌های درآمدی شده است.

در روزهایی که شاخص کل بورس به مرز ۳ میلیون و ۸۴ هزار واحد رسیده و بازار سهام با ورود نقدینگی قابل‌توجهی همراه است، تحلیل‌ها از ادامه‌دار بودن روند مثبت حکایت دارند. هم‌زمان، طلا در حال تجربه اصلاحی از نوع زمانی است و بازارهای کالایی مانند مس و اوره‌سازها نیز تحت تأثیر اخبار جهانی و داخلی، با تحرکات تازه‌ای روبه‌رو شده‌اند.

تورم اقتصاد ایران به مرز ۴۵ درصد رسیده و ارزش دارایی‌های شرکت‌ها باید در قیمت سهام منعکس شود، اما حقوقی ها مخالف افزایش ارزش سهام هستند و در کف، نوسان گیری می کنند.

طرح اجرای ۱۲۲ استاندارد جدید برای صنعت خودروی کشور در حالی مطرح شده که نه توان قطعه‌سازان داخلی با آن همخوانی دارد، نه پلتفرم‌های فعلی قابلیت ارتقای ایمنی را دارند. در چنین شرایطی، این استانداردها بیشتر به یک نمایش صوری بدل شده‌اند تا یک مسیر واقعی برای ارتقای کیفیت. نتیجه محتمل، حذف خودروهای اقتصادی، کاهش تیراژ تولید، جهش قیمت‌ها و بازگشت به بازار خودروهای فرسوده خواهد بود.