پایگاه خبری سرمایه فردا

تعاونی‌های مسکن که طبق قانون باید ۲۰ درصد اقتصاد را در اختیار می‌داشتند، امروز نه‌تنها سهمی ناچیز دارند بلکه به یکی از پرحاشیه‌ترین بخش‌های ساخت‌وساز تبدیل شده‌اند. انبوه پرونده‌های حقوقی، پیش‌فروش‌های بی‌ضمانت، خروج وجوه از مسیر مصوب، مدیریت‌های چندلایه و بی‌پاسخ، و پروژه‌هایی که ۱۰ تا ۱۵ سال طول کشیده‌اند، تصویری از یک ساختار فرسوده و بی‌مسئولیت ارائه می‌دهد که ده‌ها هزار میلیارد ریال خسارت مستقیم و غیرمستقیم به متقاضیان وارد کرده است.

بازپس‌گیری رجا پس از سال‌ها بلاتکلیفی، نه نشانه اصلاح ساختاری است و نه پایان یک اشتباه تاریخی؛ بلکه پرده دیگری از چرخه‌ای است که در آن دارایی‌های ملی میان دولت و صندوق‌ها دست‌به‌دست می‌شود، بی‌آنکه کسی پاسخ دهد این بازی پرهزینه دقیقاً به سود چه کسانی است و زیان آن بر دوش چه کسانی می‌افتد.

برداشت غلط از ماهیت سازمان نظام مهندسی، آن را به نهادی دولتی صرف بدل کرده است؛ دیدگاهی که نه پایه‌ای در قانون دارد و نه با فلسفه وجودی این سازمان همخوانی. نتیجه این نگرش، سلب حقوق اعضا، تحمیل هزینه‌های سنگین و محدود کردن نقش مجمع و انتخابات بوده است؛ در حالی که قانون به صراحت بر غیرانتفاعی بودن و استقلال این نهاد تأکید دارد

افزایش بی‌سابقه قیمت چوب طبیعی و بی‌اعتمادی خریداران به بازار سنتی، مسیر تازه‌ای را در صنعت ساختمان ایران گشوده است. وودپلاست که روزگاری تنها گزینه‌ای اقتصادی و کم‌اهمیت بود، امروز به انتخاب نخست سازندگان و طراحان بدل شده و با اتکا به تولید داخلی و ثبات نسبی قیمت، جایگاه خود را در پروژه‌های کوچک و بزرگ تثبیت کرده است.

عملکرد هشت‌ماهه صنعت پیمانکاری صنعتی نشان می‌دهد مجموع درآمد این گروه با رشد ۳۴ درصدی همراه بوده است. در این میان، شرکت‌هایی مانند رمپنا و رنیک با رشدهای قابل توجه نقش مهمی در افزایش درآمد صنعت ایفا کرده‌اند، در حالی که فاذر تنها شرکت با افت درآمد بوده است.

صنعت کاشی و سرامیک در مجموع با رشد ۴۰ درصدی عملکرد قابل قبولی داشته است، اما بررسی جزئیات نشان می‌دهد برخی شرکت‌ها مانند کترام، کلوند و کسرام به‌طور جدی از میانگین صنعت عقب مانده‌اند.

اجاره‌خانه‌های ساعتی و یک‌روزه در تهران تنها پاسخ به نیاز اقامت کوتاه‌مدت نیست؛ این بازار زیرزمینی به شبکه‌ای چندوجهی بدل شده که از خانواده‌های درمان‌جو تا جشن‌های خصوصی و حتی فعالیت‌های مجرمانه را در خود جای داده و در سایه خلاهای قانونی، تبعات اجتماعی و امنیتی گسترده‌ای بر شهر تحمیل می‌کند.

هدف ساخت سالانه یک میلیون واحد هنوز محقق نشده و مشکلات مالی و بانکی پابرجاست. در همین شرایط، رایزنی با شرکت‌های چینی برای مشارکت در پروژه‌های مسکن اجتماعی مطرح شده که احتمالاً در قالب تهاتر نفت با خدمات عمرانی خواهد بود. این همکاری اگر بدون حضور جدی شرکت‌های داخلی و الزام بومی‌سازی انجام شود، می‌تواند به تضعیف پیمانکاران ایرانی و تولیدکنندگان مصالح منجر شود. نگرانی‌ها درباره واردات مصالح پیش‌ساخته و حاشیه‌نشینی شرکت‌های داخلی جدی است و کارشناسان تأکید دارند تنها با طراحی قراردادهای شفاف، استفاده از نیروی کار ایرانی و تمرکز بر انتقال فناوری می‌توان از این همکاری به‌عنوان فرصتی برای تسریع پروژه‌ها بهره برد، نه تهدیدی برای توان داخلی

آنچه روزگاری تنها وسیله‌ای برای پر کردن فضای خالی دیوار بود، امروز به بخشی از روایت زندگی در خانه‌ها تبدیل شده است. تغییر ذائقه عمومی، کارگاه‌های کوچک شیشه و آینه را از سایه بیرون آورده و به مرکز توجه بازار رسانده است؛ بازاری که هم با هنر دست استادکاران زنده است و هم با نوسان‌های اقتصاد کلان نفس می‌کشد.