شرکت پتروشیمی بوشهر، از زیرمجموعه‌های سرمایه‌گذاری تجاری شستان، طی سه سال گذشته پنج مدیرعامل و سرپرست را تجربه کرده و با زیان انباشته بیش از ۲۰ هزار میلیارد تومان، درگیر بحران‌های مدیریتی و مالی جدی است. این ناپایداری در رأس مدیریت، عملکرد عملیاتی و انگیزه نیروی انسانی را به‌شدت تحت تأثیر قرار داده است.

به گزارش سرمایه فردا، بر اساس بررسی‌های داخلی، شرکت پتروشیمی بوشهر در سه سال اخیر با تغییرات مکرر در سطح مدیریت ارشد مواجه بوده است. فهرست مدیران و مدت زمان حضور آن‌ها به شرح زیر است:

1. سید پیروز موسوی – از مرداد ۱۴۰۱ تا خرداد ۱۴۰۲ (حدود ۱۰ ماه)
2. حسین عباس‌زاده – از خرداد ۱۴۰۲ تا مرداد ۱۴۰۲ (حدود ۱۰ روز)
3. جواد حاتمی – از مرداد ۱۴۰۲ تا خرداد ۱۴۰۳ (حدود ۱۰ ماه)
4. عبدالله عبادی – از خرداد ۱۴۰۳ تا آذر ۱۴۰۳ (حدود ۶ ماه)
5. علیرضا مهدوی – از آذر ۱۴۰۳ تاکنون

این تغییرات پی‌درپی، که در برخی موارد تنها چند روز یا چند ماه به طول انجامیده، موجب اختلال در تصمیم‌گیری‌های راهبردی، توقف پروژه‌های توسعه‌ای و کاهش بهره‌وری عملیاتی شده است. گزارش‌های منابع داخلی نشان می‌دهد که انتصاب‌های مدیریتی در این شرکت اغلب تحت‌تأثیر روابط سیاسی و غیرتخصصی صورت گرفته و به جای تثبیت ساختار اجرایی، موجب تشدید فضای رقابتی و بی‌اعتمادی در میان کارکنان شده‌اند.

در کنار این بی‌ثباتی مدیریتی، صورت‌های مالی شرکت نیز وضعیت نگران‌کننده‌ای را نشان می‌دهد. طبق آخرین گزارش‌ها، زیان انباشته پتروشیمی بوشهر به بیش از ۲۰ هزار میلیارد تومان رسیده است. این رقم، حاصل ترکیبی از سوءمدیریت، افزایش هزینه‌های تولید، ناتوانی در بهره‌برداری کامل از ظرفیت‌های فنی و تأخیر در اجرای واحدهای کلیدی مانند الفین، پلی‌اتیلن و مونواتیلن گلایکول است.

تحلیل ساختار مدیریتی و پیامدهای مالی

پتروشیمی بوشهر، به‌عنوان یکی از پروژه‌های حیاتی صنعت پتروشیمی کشور در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، با ظرفیت تولید چند میلیون تن محصول در سال، نقش مهمی در زنجیره تأمین انرژی دارد. با این حال، ناپایداری مدیریتی و زیان انباشته سنگین، این نقش را به‌شدت تضعیف کرده است.

مقایسه پتروشیمی بوشهر با سایر پتروشیمی‌های بورسی

در مقایسه با شرکت‌هایی مانند پتروشیمی نوری یا مارون، پتروشیمی بوشهر از نظر ظرفیت اسمی در جایگاه بالایی قرار دارد، اما از منظر ثبات مدیریتی، بهره‌برداری فنی و سودآوری، با چالش‌های جدی مواجه است. رقبا با تثبیت مدیریت و اجرای دقیق برنامه‌های توسعه‌ای، توانسته‌اند عملکرد خود را بهبود دهند، در حالی که بوشهر همچنان درگیر تغییرات ساختاری و زیان‌های مالی است.

سناریوهای اصلاحی پیشنهادی برای بازگشت به مسیر پایداری و ارتقای جایگاه عملیاتی، شرکت باید:

• تثبیت مدیریت ارشد با اولویت تخصص‌های فنی و صنعتی
• تدوین برنامه عملیاتی برای کاهش زیان و افزایش بهره‌برداری از واحدهای نیمه‌فعال
• تقویت نظارت هلدینگ شستان بر فرآیندهای انتصاب و عملکرد مدیران
• انتشار گزارش‌های شفاف از دلایل زیان و اقدامات جبرانی
• تعامل مؤثر با نهادهای نظارتی و سهام‌داران برای بازسازی اعتماد

در نهایت، پتروشیمی بوشهر برای حفظ نقش خود در صنعت انرژی کشور، نیازمند اصلاحات فوری در حوزه مدیریتی، مالی و عملیاتی است. بدون این اقدامات، ادامه فعالیت شرکت با ریسک‌های جدی مواجه خواهد بود.