پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی که بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران بار دیگر هزینه تجارت خارجی را افزایش داده و تخفیف نفتی به چین به ۶ دلار رسیده، بازار سرمایه با چشم‌انداز رشد نرخ ارز توافقی و سیاست‌های انبساطی پولی، در انتظار تعیین تکلیف تنش‌های سیاسی است؛ بورس در کف قیمتی ایستاده، اما بی‌اعتماد به آینده.

تجربه جهانی نشان داده حذف موفق صفرها تنها در سایه مهار تورم، رشد تولید، انضباط مالی و بازسازی اعتماد عمومی ممکن است.

پس از عبور از اصلاح‌های سنگین و نوسانات شدید، بازار سرمایه در پاییز ۱۴۰۴ به نقطه‌ای متعادل رسیده است؛ جایی که سهم‌های بنیادی با پشتوانه گزارش‌های مالی و تحرکات ارزی، فرصت رشد دارند و سایر نمادها در انتظار کاهش ریسک‌های کلان، درجا می‌زنند. این فصل، فصل تحلیل‌گران است؛ نه نوسان‌گیران.

نشانه‌هایی از ورود پول‌های هوشمند و تازه‌نفس به چشم می‌آید. این رشد، نه‌تنها در شاخص کل بلکه در شاخص هم‌وزن و ارزش معاملات نیز بازتاب یافت و تحلیل‌گران را به تداوم روند صعودی امیدوار کرد.

در حالی‌که سیگنال‌های سیاسی مثبت و تحولات ارزی فضای روانی بازار سرمایه را آرام کرده‌اند، نوسانات اخیر نشان می‌دهد که تقاضا در بورس ایران از حالت هیجانی به سمت تحلیل‌محور حرکت کرده است. ورود پول هوشمند، رشد نرخ تسعیر و انتشار گزارش‌های بنیادی قوی، سه عامل کلیدی‌اند که روند صعودی بازار را تقویت کرده‌اند؛ روندی که با اصلاح‌های طبیعی و بازآرایی پرتفوی‌ها، می‌تواند به بازدهی پایدار برای سرمایه‌گذاران منجر شود.

تقاضای هوشمند برای برخی نمادها نشان می‌دهد که بازار توان درک ارزش واقعی را دارد، اما نبود جریان اطلاعات تخصصی و قیمت‌گذاری منصفانه، بسیاری از فرصت‌ها را در سایه نگه داشته است. بازار سرمایه ایران برای عبور از تردید، نیازمند بازسازی اعتماد از مسیر شفافیت است.

در حالی که گزارش‌های مالی شش‌ماهه نخست ۱۴۰۴ از عملکرد مثبت بسیاری از شرکت‌ها حکایت دارد، فضای عمومی بازار سهام ایران همچنان تحت‌تأثیر روایت‌های مبهم، تحلیل‌های سطحی و قضاوت‌های روانی قرار دارد. این گزارش با نگاهی انتقادی به شکاف میان داده‌های واقعی و برداشت‌های رایج، خواستار بازگشت تحلیل‌محور به بازار و احیای جایگاه کارشناسی در تصمیم‌سازی‌های مالی است.

افزایش نرخ ارز و تورم، مسیر رشد بازار سرمایه را هموار کرده، اما نبود شفافیت، فقر تحلیل و مقاومت در برابر اطلاعات دقیق، مانع از تخصیص بهینه سرمایه شده است. در حالی که سهام شرکت‌هایی مانند ملی مس با تقاضای هوشمندانه مواجه‌اند، بسیاری از نمادهای ارزنده در سایه ضعف جریان اطلاعات و تحلیل‌های ناکارآمد، از دید بازار پنهان مانده‌اند. این گزارش، ریشه‌های ناکارآمدی در قیمت‌گذاری و تخصیص منابع را در سه محور شفافیت، منطق ارزی و فقر تحلیلی بررسی می‌کند.

محمود مرادی با نگاهی متفاوت و جسورانه به فضای سرمایه‌گذاری، بر ضرورت سیال بودن در ترکیب دارایی‌ها، مدیریت ریسک و بازنگری در انتظارات تأکید کرده است. او با کنار هم گذاشتن چند فکت کلیدی از سقف محدود دلار تا رفتار طلا و صندوق‌های سرمایه‌گذاری نتیجه می‌گیرد که بازار سرمایه در مسیر رشد قرار دارد، اما تنها برای کسانی که توانایی پذیرش نوسان و تصمیم‌گیری پویا دارند.