شنبه ۵ مهر ۱۴۰۴
هند معمولاً صادرکننده نیمه‌نهایی (بیلت، اسلب) و محصولات تخت به بازارهای خاورمیانه، آفریقا و آسیای جنوب‌شرقی است. اما در حال توسعه بازار است.
به گزارش سرمایه فردا، کاهش قابل توجه تولید فولاد چین و افزایش در هند. تولید روسیه نیز کاهشی اعلام شد تولید جهانی فولاد خام در اوت ۲۰۲۵ عمدتاً باثبات ماند، پس از آنکه چهار ماه متوالی روند نزولی داشت.
تولید فولاد خام در ۷۰ کشور عضو گزارش‌دهنده به انجمن جهانی فولاد (worldsteel) در مجموع به ۱۴۵.۳ میلیون تن در اوت ۲۰۲۵ رسید که نسبت به اوت ۲۰۲۴، رشد ۰.۳ درصدی را نشان می‌دهد. تولید در آسیا، بزرگ‌ترین منطقه تولید فولاد، با رشد ۰.۴ درصدی به ۱۰۷.۷ میلیون تن رسید و این افزایش ناشی از جهش ۱۳.۲ درصدی در هند بود. همزمان، تولید چین به پایین‌ترین سطح ماهانه خود در سال ۲۰۲۵ رسید.
در اوت ۲۰۲۵، تولید فولاد خام چین ۲.۹ درصد نسبت به ماه قبل و ۰.۷ درصد نسبت به سال قبل کاهش یافت و به ۷۷.۳۷ میلیون تن رسید. این رقم کمترین سطح ثبت‌شده در سال ۲۰۲۵ بود. یکی از عوامل اصلی کاهش تولید، محدودیت‌هایی بود که مقامات چینی بر فعالیت‌های فولادسازی و تجهیزات نورد در برخی واحدها، به‌ویژه در تانگشان، برای آماده‌سازی رژه اوایل سپتامبر در پکن اعمال کردند.
با وجود تولید کمتر، بازار فولاد داخلی چین همچنان ضعیف بود؛ چرا که تقاضا پایین ماند و رکود تدریجی در صنایع پایین‌دست ادامه یافت و فشار بیشتری بر قیمت‌های فولاد وارد کرد، در حالی که هزینه‌ها (به‌ویژه زغال‌سنگ) بالا بود. در این شرایط، حاشیه سود کارخانجات کاهش یافت. بنا بر داده‌های Mysteel، در اوت ۲۰۲۵ حاشیه سود تولیدکنندگان بیلت تانگشان از ۲۲۲ یوان (۳۱ دلار) به ۱۳۶ یوان (۱۹ دلار) در هر تن افت کرد.
در میان ده کشور برتر تولیدکننده فولاد، افزایش تولید در هند (+۱۳.۲ درصد سالانه)، ایران (+۱۷.۹ درصد)، ترکیه (+۷.۹ درصد) و ایالات متحده (+۳.۲ درصد) مشاهده شد. در مقابل، تولید آلمان به دلیل ضعف تقاضای داخلی و افزایش هزینه انرژی ۱۰.۵ درصد افت داشت. پس از آلمان، کره‌جنوبی (-۶.۱ درصد)، روسیه (-۴.۶ درصد) و برزیل (-۴.۶ درصد) نیز کاهش تولید داشتند
هند امروز به‌عنوان یکی از ستون‌های اصلی بازار جهانی فولاد شناخته می‌شود. کشوری با بیش از ۱.۴ میلیارد جمعیت، اقتصادی در حال رشد سریع و نیاز فزاینده به زیرساخت، که نه‌تنها بزرگ‌ترین مصرف‌کننده داخلی فولاد پس از چین است، بلکه جایگاه خود را به‌عنوان دومین تولیدکننده بزرگ جهان تثبیت کرده است. این موقعیت ویژه باعث شده فولاد به‌عنوان یکی از محورهای استراتژیک سیاست صنعتی هند مطرح باشد.
طبق داده‌های انجمن جهانی فولاد (Worldsteel)، تولید فولاد خام هند در سال ۲۰۲۴ حدود ۱۴۵ میلیون تن بود؛ رقمی که پس از چین، این کشور را در رده دوم جهان قرار می‌دهد. هدف‌گذاری دولت هند دستیابی به ظرفیت ۳۰۰ میلیون تن تا سال ۲۰۳۰ است. زیرساخت‌های عظیم، پروژه‌های ساختمانی شهری و روستایی، توسعه خطوط ریلی و صنعتی‌سازی سریع، موتور محرک این رشد هستند.
شرکت‌های کلیدی صنعت فولاد هند ترکیبی از غول‌های دولتی و خصوصی است:
Tata Steel: یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان جهان با حضور بین‌المللی در اروپا و آسیای جنوب‌شرقی.
JSW Steel: رهبر بازار داخلی در محصولات تخت، با برنامه‌های توسعه صادرات.
Steel Authority of India (SAIL): شرکت دولتی که نقشی محوری در تأمین فولاد پروژه‌های زیرساختی دارد.
Jindal Steel & Power (JSPL): متمرکز بر محصولات طویل و پروژه‌های انرژی‌بر.
هند معمولاً صادرکننده نیمه‌نهایی (بیلت، اسلب) و محصولات تخت به بازارهای خاورمیانه، آفریقا و آسیای جنوب‌شرقی است. با این حال، بسته به شرایط بازار داخلی، تراز تجاری فولاد هند می‌تواند نوسان داشته باشد. در سال‌های رشد سریع تقاضای داخلی، واردات نیز افزایش می‌یابد، به‌ویژه در حوزه ورق‌های ویژه و فولادهای با ارزش افزوده بالا.
۱. جمعیت و شهرنشینی: با گسترش شهرها و ساخت میلیون‌ها واحد مسکونی و تجاری، تقاضا برای فولاد به‌شدت بالاست.
۲. زیرساخت: پروژه‌های عظیم جاده‌سازی، راه‌آهن، پل‌ها و نیروگاه‌ها مصرف فولاد را تضمین کرده‌اند.
۳. صنعت خودرو و انرژی‌های نو: رشد تولید خودرو، به‌ویژه خودروهای برقی، و توسعه انرژی خورشیدی و بادی نیاز به ورق‌های ویژه را افزایش داده است.
۴. سیاست‌های حمایتی دولت: دولت هند با سیاست «Make in India» تولید فولاد را بخشی از استقلال صنعتی خود قرار داده است.
با وجود رشد سریع، فولاد هند با چالش‌های جدی روبه‌رو است:
وابستگی به زغال‌سنگ کک‌شو وارداتی: علی‌رغم ذخایر آهن غنی، هند برای کوره‌بلندها نیازمند واردات گسترده زغال‌سنگ از استرالیا و دیگر کشورهاست.
آلودگی و فشارهای زیست‌محیطی: فولاد هند یکی از پرکربن‌ترین صنایع جهان است و فشارهای بین‌المللی برای کاهش انتشار دی‌اکسیدکربن بر آن افزایش می‌یابد.
رقابت جهانی: حضور چین، ترکیه و CIS در بازارهای صادراتی، سهم هند را محدود می‌کند.
کمبود زیرساخت انرژی و حمل‌ونقل: محدودیت ظرفیت بندری و انرژی برق پایدار، رشد را کند می‌کند.
انتظار می‌رود هند تا سال ۲۰۳۰ به یکی از قطب‌های اصلی فولاد سبز بدل شود. پروژه‌های آزمایشی برای تولید فولاد با هیدروژن و انرژی خورشیدی آغاز شده‌اند. در عین حال، مصرف داخلی همچنان موتور اصلی رشد باقی خواهد ماند؛ به‌گونه‌ای که هند علاوه بر دومین تولیدکننده، احتمالاً به دومین مصرف‌کننده بزرگ فولاد جهان نیز تبدیل می‌شود.
هند با منابع معدنی غنی، نیروی کار جوان و سیاست‌های صنعتی حمایتی، در حال تثبیت جایگاه خود به‌عنوان غول نوظهور فولاد جهان است. هرچند چالش‌هایی مانند وابستگی به واردات زغال‌سنگ، مسائل زیست‌محیطی و رقابت جهانی پیش روی این صنعت قرار دارد، اما مسیر کلی نشان می‌دهد فولاد هند در دهه پیش‌رو نه‌تنها نیازهای داخلی را پوشش خواهد داد، بلکه به یکی از بازیگران تعیین‌کننده در تجارت جهانی فولاد تبدیل می‌شود.
تمام حقوق برای پایگاه خبری سرمایه فردا محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
سرمایه فردا