چگونگی شکل گیری اکوسیستم محیط کسب و کار

به گزارش سرمایه فردا، متاسفانه با گسترش کمی موسسات آموزش عالی در طی دو دهه گذشته شاهد مدرک گرایی و تمایل نیروهای کار تحصیل کرده به سوی مشاغل استخدامی و پشت میز نشینی هستیم . از دانشجویانی که فقط در رشته های نظری و فاقد مهارتهای فنی و تکنیکی کارآفرینی و غیر مرتبط با مشاغل صنعتی تحصیل کرده اند نمیتوان انتظار علاقمندی به حضور محیط کسب و کار بخش صنعت و کشاورزی و خدمات پشتیبان تولید باشد
نظام آموزش کشور ما پتانسیل و توانگری پرورش نیروهای کار زبده و متخصص در همه رشته های شغلی مورد نیاز را دارد ،لیکن متاسفانه ارتباط دائم و سیستماتیک بین دوره تحصیلی عمومی در آموزش و پرورش با آموزش عالی و با صنعت و محیط کسب و کار وجود ندارد . متاسفانه در سیستم آموزشی ایران هیچگونه فعالیتی بعنوان مشاوره تحصیلی دانش آموزان جهت انتخاب رشته بر اساس استعداد یابی افراد وجود ندارد .این نقیصه در زمان ادامه تحصیل در دانشگاهها نیز وجود دارد.
تبلیغات و پروپاگاندای موسسات کنکور و حتی وجود سدی بنام کنکور موجب شده تا خانواده ها و جوانان و دانشجویان غالبا برای رسیدن به تیتر مدارک و عناوین انتسابی در پایان تحصیلات و پسند افکار جامعه به انتخاب رشته بپردازند .این روش مانع انتخاب رشته های مورد نیاز اکوسیستم فضای کسب و کار کشور و پرورش نیروهای تحصیل کرده مورد نیاز بخش های صنعتی و کشاورزی و خدمات پشتیبان می گردد .

محیط کسب و کار در کشورهای صنعتی و فراصنعتی

کشورهای صنعتی و فراصنعتی در چند دهه پیش پی بردند که تبعیض در نگاه به فارغ التحصیلان رشته های آموزش نظری دانشگاهی با آن گروه که از تحصیل کردگان هنرستانها و مراکز آموزش فنی – حرفه ای که فارغ التحصیل میشوند. این اقدام ،موجب کاهش استقبال نوجوانان و جوانان به سوی ادامه تحصیل در رشته های فنی و تخصصی مرتبط با محیط کسب و کار میشود .
آنان برای برطرف کردن این نقیصه اجتماعی و تبعیض نگاهها و در جهت تقویت مشاغل صنعتی اقدام به تاسیس دانشگاههای فنی – حرفه ای و علمی – کاربردی نمودند. تا علاوه بر تشویق جوانان و نیروهای کار به سوی تحصیلات مرتبط با تامین نیروهای متخصص محیط کسب و کار ،جوانانشان را از نظر روحی – روانی و انظار عمومی و جایگاه اجتماعی مورد انتظار آنان و خانواده هایشان ، روند تحصیلات تکمیلی آنان تا مدارج عالی را فراهم کردند.
این برنامه هوشمندانه پاسخ در خور تحسین گرفت . در ایران نیز از سه دهه پیش این برنامه آموزشی شروع گردیده ،لیکن آمار دقیقی از تعداد فارغ التحصیلان این دانشگاهها و میزان استقبال جوانان و اطلاعاتی از جذب فارغ التحصیلان این دانشگاهها در محیط کسب و کار ملی در دسترس نیست. در هر حال ، کشورهایی که توانسته اند از مرحله اقتصاد سنتی به صنعتی برسند، ابتدا از اصلاح نظام آموزشی و پرورش نیروهای متخصص صنعتی و پشتیبان صنعت شروع کرده اند. راهی که کشورهای در حال توسعه دیگر هم باید بروند .

تاثیر رکود تورمی بر محیط کسب و کار کشور
اکوسیستم محیط کسب و کار کشور در شرایطی قرار دارد که برای مبارزه با رکود تورمی و فقر و بیکاری و تحرک بازار کار لازمست دست به ابتکارات ، خلاقیت ها و نوآوری ها در انواع سرمایه گذاری های جدید در بخش های تولیدات صنعتی ، نیمه صنعتی ، کشاورزی ، خدمات پشتیبان تولید بزند.
وقت طلاست ،نباید یک روز را هم در مسیر نهضت کارآفرین نوین، تولید محور از دست داد .برای پیشبرد کارها و داشتن نظم و ترتیب در امور داشتن برنامه از الزامات هر حرکت و پروژه توسعه محور می باشد . باید برای کارآفرینی سیستماتیک و استراتژیک برنامه داشت ، باید وفق نقشه راه پیش رفت . در حال حاضر دو نقشه راه مدون اصلی در پیش رو هر کارآفرین جوان و سرمایه گذار علاقمند به مشارکت در توسعه ملی و حمایت از بنگاههای در حال کار و یا تاسیس بنگاههای نو بنیاد قرار دارد :
۱- برنامه آمایش سرزمین
۲- قانون برنامه پنج ساله هفتم توسعه
در واقع نه تنها برنامه هفتم بلکه هر پروژه و یا طرح عمرانی بزرگ قبل از طرحریزی و اجرا لازمست با اهداف مدون برنامه آمایش سرزمین مطابقت داده شود، سپس اجرایی گردد . مفاد ایندو مصوبه قانونی برای هارمونی – هماهنگی – هدایت اصولی طرحهای توسعه ای در هر بخش ، شهرستان ، استان ، سطح ملی لازم الاجراست.

فرصت از دست رفته در اقتصاد روستایی

پدیده بیکاری متاسفانه در روستاها و شهرها بصورت پررنگ و رنج آور وجود دارد . از سوی دیگر ، پدیده بیکاری خسارت بار ناشی از اشتغال کاذب در مشاغل دلالی بیشترین خسارتها را به اکوسیستم محیط کسب و کار کشورمان میزند. در همه شهرها و در کنار جاده های منتهی به روستاهای زیبای اطراف شهرهای بزرگ ، تعداد بنگاههای معاملات املاک بسیار بیشتر از فروشگاههای مواد غذایی و داروخانه هاست. این پدیده را اقتصاددانان تحت عنوان فرصت از دست رفته در اقتصاد مینامند.
از سوی دیگر ،اکثر نیروهای کار بخش کشاورزی نیمی از سال در بیکاری و انتظار آمدن فصل بهار و تابستان برای فعالیت اجبارا بیکار می نشینند . بانوان خانه دار که بخش اعظم نیروهای کار ملی را تشکیل می دهند ،خیلی از ساعات روز ،وقت برای انجام کارهای مشاغل خانگی دارای ارزش افزوده دارند.
همانطوریکه مادر بزرگ های بسیاری از ایرانی ها در خانه ها در اوقات تنفس خانه داری ، فرش ، گلیم ، پارچه و سایر محصولات مصرفی و صنایع دستی را تولید می کردند . اما بانوان نسل جدید ، به علل مختلف ، فرصت و امکان فعالیت های شغلی را در ساعات مازاد و فارغ از کارهای منزل ندارند .
جوانانی که ماههای بیکار هستند و چه آنانی که بیکاری پنهان دارند و حتی آنهایی که نیمه بیکار هستند در واقع ،هدر رفت نیروی کار آنها به منزله ،اتلاف وقت ملی تلقی میشود . وقت هایی که در صورت اشتغال تولید محور برای کشور ثروت ، رفاه ، توسعه پایدار به ارمغان می آورد.

بهبود محیط کسب و کار کشور برای مقابله با بیکاری آشکار و پنهان

برای مبارزه با بیکاری آشکار و پنهان و برای مبارزه با فقر و رکود تورمی ، بهترین گزینه ، اشتغال کامل نیروهای کار ملی می باشد. اشتغال کامل در واحدهای تولیدی و پشتیبان تولید که منجر به افزایش تولیدات داخلی و کاهش واردات و افزایش،صادرات غیر نفتی کشور میگردد.
بطوریکه ارز خارجی از کشور کمتر بیرون برود و از طریق صادرات غیر نفتی ارز خارجی بیشتر وارد کشور شود. برای رسیدن به این هدف ، نیاز به پرورش و حضور استاد مربیان کارآفرینی در رشته های مختلف داریم .به این استاد مربیان و یا مربیان اصطلاحا امروزه ، منتور استارتاپ می گویند .
شبکه گسترده تحصیل کرده و هوشمند کارگزاران رسمی بیمه دارای پروانه فعالیت از بیمه مرکزی ایران و شبکه گسترده نمایندگان بیمه تحصیل کرده ، فعال و هوشمند شرکت های بیمه که در توزیع متقارن سراسر کشور حضور دارند.
توانایی علمی و ذهنی ، منتورینگ نهضت کارآفرینی در حین اجرای قانون برنامه هفتم توسعه را به بهترین وجه ممکن دارا هستند. بعلت ذات و ماهیت شغلی، این عزیزان می توانند بعنوان مشاورین مالی در شبکه مویرگی اکوسیستم کسب و کار روستاها و شهرهای اقصی نقاط کشور ، یاور دولت و بخش های خصوصی و تعاونی در ایجاد شرایط رونق اقتصادی با مشارکت در آموزش ها و ترویج کارآفرینی نوین در خدمت هموطنان ، نقش آفرینان برتر باشند .