جمعه ۳ مرداد ۱۴۰۴
عملکرد فولاد ارفع، نه‌تنها از فرصت‌های نوآوری عقب مانده‌اند، بلکه با تصمیمات مدیریتی کوتاه‌مدت و غفلت از الزامات آینده‌نگر، سرمایه‌گذاری مؤثر در تأمین انرژی را قربانی سود تقسیمی کرده‌اند.
صنعت: صنعت فولاد در جهان امروز با سرعتی چشمگیر به‌سمت توسعه فناوری‌های نوین در حرکت است. هدف این تلاش‌ها ارتقاء کیفیت محصول و پاسخ به نیازهای متنوع بازار جهانی است. هم‌اکنون بیش از ۲ هزار نوع فولاد در سطح بین‌المللی تولید می‌شود که از این میان، حدود ۱۵۰۰ نوع به عنوان فولادهای مرغوب و باکیفیت شناخته می‌شوند. برخی شرکت‌های ایرانی مانند فولاد مبارکه نیز در این بخش پیشرو هستند؛ اما شرکت‌هایی نیز همچون ارفع وجود دارند که تنها چند محصول ساده تولید می‌کنند و در چند وقت اخیر نیز در سراشیبی قرار گرفته‌اند.
در همین راستا، شرکت فولاد ارفع در سه‌ماهه نخست سال ۱۴۰۴ با کاهش محسوس در تولید و فروش مواجه شده است. بر اساس آمار منتشر شده، تولید شمش فولاد این شرکت در این دوره به حدود ۱۹۸ هزار تن رسیده که نسبت به مدت مشابه سال گذشته با تولید ۲۵۳ هزار تن، افت قابل توجهی نشان می‌دهد. همچنین در حوزه تولید آهن اسفنجی، عملکرد شرکت کاهشی بوده و از ۳۲۷ هزار تن در سال ۱۴۰۳ به ۳۱۸ هزار تن در سال جاری رسیده است. همین موضوع باعث شده ارزش بازار شرکت نیز تحت تاثیر معاملات ضعیف قرار بگیرد.
از منظر مالی، فروش داخلی فولاد ارفع طی این سه‌ماهه حدود ۱۷۰۰ میلیارد تومان بوده؛ در حالی که این رقم در سال گذشته بیش از ۵۹۰۰ میلیارد تومان بوده است. این افت شدید در فروش داخلی، با وجود تحقق درآمد ۵۸۰۰ میلیارد تومانی از محل صادرات به دلیل افزایش نرخ ارز نتوانسته کاهش درآمد را جبران کند، به‌طوری‌که مجموع درآمد شرکت به ۵۴۰۰ میلیارد تومان رسیده است که همچنان پایین‌تر از رقم مشابه سال قبل است.
در بازار سرمایه، قیمت سهام این شرکت اکنون در محدوده هزار تومان قرار دارد که با کاهش حدود ۲۴ درصدی، تمامی سطوح حمایتی خود را شکسته و در صورت عبور از مرز حمایتی هزار تومان، احتمال افت تا ۸۰۰ تومان نیز وجود دارد. علت اصلی کاهش تولید از سوی شرکت، محدودیت‌های ناشی از سهمیه‌بندی برق عنوان شده است؛ موضوعی که نشان می‌دهد برخلاف برخی رقبا، فولاد ارفع تاکنون اقدام عملی برای راه‌اندازی نیروگاه خورشیدی یا تأمین پایدار برق نداشته است.
این مسئله نه‌تنها روند تولید را در معرض تداوم کاهش قرار داده، بلکه نشان‌دهنده غفلت استراتژیک در زیرساخت‌های پایداری انرژی است؛ آن هم در صنعتی که رقابت، بهره‌وری و امنیت تأمین انرژی نقش تعیین‌کننده‌ای در سودآوری دارد. جالب آنکه این شرکت در مجمع عمومی امسال، حدود ۲۲۰ تومان سود نقدی به ازای هر سهم تقسیم کرده است، در حالی که می‌توانست از این منبع برای سرمایه‌گذاری در تأمین انرژی پایدار استفاده کند. برای مقایسه، سال گذشته شرکت حدود ۴۲۰ تومان سود تقسیمی داشته که افت آن تا سطح ۲۶۰ تومان در سال جاری، بیانگر افزایش هزینه‌ها و ناکارآمدی در مدیریت هزینه‌هاست.
این الگو از کاهش تولید، افت فروش داخلی و تزلزل قیمت سهام، نیازمند تجدیدنظر اساسی در سیاست‌های مدیریتی فولاد ارفع است. تصمیمات کوتاه‌مدت مانند تقسیم سود بالا، آن‌هم در شرایط افت تولید و درآمد، از منظر سرمایه‌گذاری بلندمدت و پایداری مالی قابل دفاع نیست. شرکت باید در اسرع وقت استراتژی مشخصی برای تأمین انرژی پایدار تدوین کند مانند ورود به تولید خورشیدی یا همکاری با بخش خصوصی در حوزه نیروگاه‌های تجدیدپذیر. علاوه بر این، باید برنامه‌ای برای کاهش هزینه‌های جاری، بهبود بهره‌وری و بازنگری در ساختار فروش داخلی تدوین شود تا به‌جای اتکای صرف به صادرات پرریسک، بازار داخلی نیز تقویت شود. مدیریت کنونی باید در کنار توجه به الزامات مالی، مسئولیت‌پذیری بیشتری در برابر سهامداران و منافع بلندمدت شرکت داشته باشد؛ چرا که چشم‌انداز فعلی، در صورت ادامه این روند، می‌تواند سرمایه شرکت را تحت تأثیر قرار دهد.
فرآیند بهره‌برداری در شرکت آهن و فولاد ارفع با مرحله انباشته‌سازی و انتقال مواد آغاز می‌شود، که در این مرحله مواد اولیه پس از دریافت، آماده‌سازی شده و وارد چرخه تولید می‌گردند. گندله‌های خریداری‌شده از سایر شرکت‌ها از طریق حمل‌ونقل ریلی و جاده‌ای به واحد احیاء مستقیم منتقل می‌شوند، تا در این بخش به عنوان ماده اصلی مورد استفاده قرار گیرند.
در فرآیند احیاء مستقیم، گندله‌های سنگ آهن به‌تدریج وارد کوره شده و به‌وسیله گاز احیاءکننده در دمای بین ۷۶۰ تا ۸۶۰ درجه سانتی‌گراد، به‌صورت مداوم احیاء شده و به آهن اسفنجی تبدیل می‌شوند. سپس آهن اسفنجی توسط گاز خنک‌کننده در انتهای کوره سرد شده و با دمای حدود ۴۰ درجه سانتی‌گراد از کوره خارج می‌گردد.
شارژ فلزی که شامل آهن اسفنجی به‌همراه حدود ۲ درصد قراضه آهنی است، به واحد فولادسازی منتقل شده و در کوره‌های قوس الکتریکی با استفاده از انرژی حاصل از قوس، ذوب می‌شود. پس از انجام تنظیمات مورد نیاز از نظر مشخصات آنالیزی و حرارتی بر اساس سفارش مشتری، مذاب به واحد ریخته‌گری ارسال می‌گردد.
همچنین بخش فولادسازی شرکت آهن و فولاد ارفع با دریافت آهن اسفنجی از واحد احیاء مستقیم و با بهره‌گیری از قراضه‌های آهنی، فروآلیاژها و مواد کمک ذوب، فرآیند تولید فولاد مذاب را آغاز می‌کند. پس از پالایش فولاد مذاب، تولید شمش از طریق ماشین ریخته‌گری انجام می‌گیرد.
در این واحد، از کوره قوس الکتریکی به عنوان روش اصلی ذوب و تولید استفاده می‌شود که از نظر زیست‌محیطی یکی از پاک‌ترین فناوری‌های موجود در صنعت فولاد به‌شمار می‌رود. کوره قوس الکتریکی مورد استفاده در شرکت، با ظرفیت ۱۸۰ تن، قادر به تولید روزانه تا ۲۵۰۰ تن فولاد مذاب است. این کوره به سامانه‌های تزریق خودکار اکسیژن و کربن مجهز بوده و یکی از مهم‌ترین مزایای آن، اتصال به سیستم غبارگیر قدرتمند است که از انتشار ذرات به محیط زیست جلوگیری می‌کند.
ماشین ریخته‌گری موجود در واحد فولادسازی نیز از نوع قوسی بوده و دارای شش خط ریخته‌گری است که قالب‌های آن به همزن الکترومغناطیس مجهز هستند. این ویژگی موجب می‌شود شمش‌های تولیدی دارای ساختار متالورژیکی بهینه و کیفیت نهایی بسیار بالا باشند.
با وجود این تنوع گسترده، هنوز ظرفیت زیادی برای تولید انواع جدید و کاربردی‌تر از فولاد وجود دارد. هر یک از این انواع، ویژگی‌های خاص خود را دارند که آن‌ها را برای کاربردهای متفاوت صنعتی، ساختمانی، پزشکی، حمل‌ونقل و فناوری مناسب می‌سازد. این ویژگی‌ها موجب شده تا فولاد جایگاه مهمی در تأمین نیازهای حال و آینده بشر داشته باشد.
برای همگام‌سازی با تحولات آینده زندگی انسان، تولید فولاد ارفع باید به‌سمت طراحی و ساخت انواع جدیدی حرکت کند که با الزامات دنیای نوین هماهنگ باشند. استفاده از فناوری‌های پیشرفته و بهره‌گیری از ساختارهای نوآورانه می‌تواند مسیر تولید فولادهای جدید را در این شرکت هموار کند.
در چشم‌انداز آینده، رقابت جدی بین فولاد و آلومینیوم برای ایفای نقش کلیدی در زندگی انسان شکل خواهد گرفت. این رقابت نه‌تنها در حوزه‌های صنعتی بلکه در طراحی شهری، حمل‌ونقل سبز و سازه‌های پایدار نیز تأثیرگذار خواهد بود.
با توجه به روند تحولات صنعت فولاد و چالش‌هایی که شرکت‌هایی مانند فولاد ارفع با آن مواجه‌اند، ادامه مسیر این فعالیت رقابتی این شرکت مستلزم بازنگری در زیرساخت‌های تکنولوژیک، مدیریتی و زیست‌محیطی است.
در سطح کلان، باید توجه داشت که بقای رقابتی شرکت‌های فولادی در بازارهای داخلی و بین‌المللی وابسته به سه عامل کلیدی است نوسازی تجهیزات تولیدی، سرمایه‌گذاری هدفمند در انرژی‌های تجدیدپذیر و توسعه محصولات متناسب با نیازهای آتی بازار. شرکت‌هایی مانند ارفع که صرفاً به تولید چند محصول ساده اکتفا کرده‌اند، در معرض ریسک حذف از زنجیره ارزش جهانی قرار دارند.
در این شرایط، اتخاذ رویکردی مبتنی بر نوآوری مستمر و سیاست‌گذاری بلندمدت نه‌تنها به بهبود عملکرد عملیاتی کمک می‌کند بلکه باعث افزایش جذابیت سرمایه‌گذاری در صنعت فولاد نیز خواهد شد. به عنوان مثال، ورود به حوزه فولادهای سبک با استحکام بالا برای صنایع خودرو و انرژی یا فولادهای مقاوم در برابر خوردگی برای زیرساخت‌های شهری می‌تواند بازارهای جدیدی را برای شرکت‌ها باز کند و ارزش افزوده بالاتری نسبت به محصولات سنتی ایجاد کند. اما در مقطع کنونی فولاد ارفع از این استراتژی بسیار دور است.
همچنین، توسعه منابع انسانی متخصص، ارتقاء بهره‌وری انرژی، و تعامل پایدار با محیط زیست از الزامات بنیادی صنعت فولاد در دهه پیشرو است. شرکت‌هایی که به‌جای توجه صرف به سوددهی کوتاه‌مدت، مسیر پایداری و نوآوری را در پیش بگیرند، نه‌تنها بقای بلندمدت خود را تضمین می‌کنند بلکه می‌توانند در تعیین مسیر تحول این صنعت نیز نقش‌آفرینی داشته باشند.
تمام حقوق برای پایگاه خبری سرمایه فردا محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
سرمایه فردا