پایگاه خبری سرمایه فردا

در روزهایی که مردم با خاطره‌ای از ایستادگی در برابر دشمن متجاوز، مطالبه‌ای کم‌سابقه از اقتدار ملی دارند، برخی روایت‌های تحلیلی در حال شکل‌دادن به شکاف میان توان دفاعی کشور و اراده استفاده از آن هستند. از خوانش‌های ماتریالیستی و یأس‌آلود تا تحلیل‌های عددی فاقد روح، همه در خدمت طرحی هستند که هدف نهایی‌اش، تخلیه بار انرژی متراکم مردم و تضعیف روحیه ملی است. این یادداشت، هشداری است به تحلیل‌گران و صاحبان تریبون که مراقب باشند ناخواسته در زمین دشمن بازی نکنند.

جنگ ۱۲ روزه ایران و رژیم صهیونیستی نشان داد که نبرد واقعی نه فقط در میدان‌های نظامی، بلکه در عرصه‌ی امنیتی و اطلاعاتی جریان دارد. تلاش اسرائیل برای نفوذ و بی‌ثبات‌سازی ایران از مسیر جاسوسی و خرابکاری، در برابر واکنش قاطع دستگاه قضایی و توان بالای امنیتی ایران به شکست انجامید. این گزارش، ابعاد امنیتی جنگ اخیر و نقش محوری نهادهای اطلاعاتی در خنثی‌سازی تهدیدات را روایت می‌کند؛ روایتی از «نبرد پنهان» که امنیت ملی را از درون حراست کرد.

در حالی‌که روایت‌های رایج از جنگ دوازده‌روزه ایران و اسرائیل اغلب در سطح نبرد نظامی باقی مانده‌اند، تحلیل حاضر از منظری تمدنی، این واقعه را میدان رویارویی دو هستی متضاد معرفی می‌کند. فراتر از آمار موشک‌ها و ضربات تاکتیکی، آنچه این نبرد را به لحظه‌ای راهبردی و تاریخی بدل می‌سازد، خیزش معنوی، هویتی و اجتماعی ملت ایران است؛ روایتی برای آینده‌ای که از دل تقابل معناها زاده می‌شود، نه صرفاً از فتح خاک‌ها.

پس از درگیری ۱۲ روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی، تمرکز دو طرف از حملات آفندی به بازسازی سامانه‌های پدافندی تغییر یافته است. در حالی که اسرائیل با تکیه بر فناوری‌های آمریکایی و بودجه‌ نظامی، شبکه‌های دفاعی خود را ترمیم می‌کند، ایران با استراتژی جدیدی شامل همکاری با چین و توسعه فناوری داخلی، در پی تقویت سپر دفاعی خود است. این رقابت تسلیحاتی پسا‌جنگ، می‌تواند سرنوشت موج دوم درگیری احتمالی را رقم بزند.

هشت روز پس از آغاز حمله نظامی رژیم صهیونیستی به ایران، نه‌تنها اهداف اعلام‌شده نتانیاهو برای تغییر نظام سیاسی شکست خورد، بلکه جامعه ایرانی به شکلی کم‌سابقه متحد شد؛ از منتقدان داخلی تا نسل جوان، همگی در محکومیت تجاوز و حمایت از مقاومت ملی، به یک صدای مشترک رسیدند. حتی چهره‌هایی از اپوزیسیون، مانند مسیح علی‌نژاد، اذعان کردند جنگ باعث محبوبیت بیشتر جمهوری اسلامی شده است.

ناتالی پورتمن، بازیگر مطرح هالیوود با ریشه‌های یهودی، در اقدامی جسورانه با انتشار پیامی صریح در اینستاگرام، خواستار پایان قحطی و جنگ در غزه شد. این موضع‌گیری، که مستقیماً سیاست‌های نخست‌وزیر اسرائیل را نشانه گرفته، نشان می‌دهد چگونه صدای اعتراض به فاجعه انسانی در غزه حتی از دل سینمای غرب و چهره‌هایی با پیوندهای فرهنگی به اسرائیل برخاسته است.

این جنگ موجب شد که ایران و جمهوری اسلامی به نوعی از رخوت و ناکارآمدی – که به‌هرحال در طول زمان برای سیستم‌های سیاسی پیش می‌آید – خارج بشود.

حملات اخیر رژیم صهیونیستی به سوریه، فراتر از یک اقدام نظامی یا واکنش امنیتی، نشانه‌ای از اجرای پروژه راهبردی کریدور داود است—طرحی چندوجهی با اهداف ژئوپلیتیکی، اقتصادی و امنیتی که می‌کوشد مسیر نفوذ این رژیم را تا نزدیکی مرزهای ایران بگستراند. این پروژه با تمرکز بر منابع نفتی و ایجاد مسیر ارتباطی میان سرزمین‌های اشغالی تا کردستان عراق، معادلات قدرت در منطقه را تهدید می‌کند. اما مقاومت محلی و چالش‌های بین‌المللی ممکن است تحقق این آمال دیرینه صهیونیستی را با هزینه‌های سنگین روبه‌رو سازد

اخیرا ایران با دو حمله تروریستی در شمال‌غرب و جنوب‌شرق روبه‌رو شد؛ حوادثی که با هدف قرار دادن نهادهای نظامی و حکومتی، نشانه‌هایی از هماهنگی عملیاتی و ردپای گروه‌های تجزیه‌طلب و تکفیری وابسته به موساد را در خود دارد. این رخدادها را می‌توان بخشی از تلاش جدید رژیم صهیونیستی برای جبران ناکامی نظامی در جنگ ۱۲ روزه و انتقال جنگ از مرزها به عمق امنیت داخلی ایران دانست.