پایگاه خبری سرمایه فردا

حمله ناکام اسرائیل به قطر و تلاش نافرجام برای ترور مقامات حماس، نه‌تنها موقعیت سیاسی بنیامین نتانیاهو را متزلزل کرده، بلکه موجب همگرایی بی‌سابقه کشورهای مسلمان منطقه علیه تل‌آویو شده است. در این میان، سکوت راهبردی ایران و تغییر نگاه کشورهای عربی به توان بازدارندگی تهران، نشانه‌ای از آغاز یک بازآرایی ژئوپلیتیک در خاورمیانه است؛ بازآرایی‌ای که می‌تواند به پایان دوران نتانیاهو و آغاز فصل جدیدی در موازنه قدرت منطقه‌ای منجر شود.

سه ماه پس از جنگ ۱۲ روزه اسرائیل علیه ایران، تنش‌های دیپلماتیک میان چین و تل‌آویو به سطحی بی‌سابقه رسیده است. اظهارات تند نتانیاهو علیه چین، واکنش رسمی سفارت پکن، و افشاگری‌ها درباره کمک‌های نظامی چین به ایران، نشان می‌دهد که شکست اسرائیل در جنگ اخیر نه‌تنها معادلات منطقه‌ای را تغییر داده، بلکه روابط پکن و تل‌آویو را وارد مرحله‌ای از تقابل آشکار کرده است—تقابلی که ایران در مرکز آن قرار دارد.

در پی جنگ ۱۲ روزه میان ایران و اسرائیل، وزارت دفاع آمریکا درخواست بودجه اضطراری نزدیک به یک میلیارد دلار را برای جایگزینی موشک‌های مصرف‌شده سامانه پدافندی تاد به کنگره ارائه کرده است. این بودجه، تنها بخشی از هزینه‌های سنگین دفاعی ایالات متحده در حمایت از اسرائیل محسوب می‌شود و نشان‌دهنده فشار مالی و راهبردی ناشی از قدرت موشکی ایران در معادلات منطقه‌ای است. همزمان، واشنگتن و تل‌آویو با افزایش بی‌سابقه بودجه‌های نظامی خود، تلاش می‌کنند برتری یک‌جانبه خود را حفظ کرده و ایران را از توان دفاعی محروم سازند.

سقوط ساختار قدرت مرکزی در دمشق نه پایان جنگ داخلی، بلکه آغاز رقابتی ژئوپلیتیکی است که نقشه منطقه شام را از نو ترسیم می‌کند. اسرائیل با بهره‌گیری از خلاء قدرت، در حال ایجاد منطقه‌ای تحت نفوذ در جنوب سوریه است—طرحی که نه‌تنها امنیت مرزهای شمالی‌اش را تضمین می‌کند، بلکه کریدور مقاومت را قطع و توازن منطقه‌ای را دگرگون می‌سازد.

در ایران معاصر، دفاع مقدس هشت‌ساله و مواجهه بازدارنده دوازده‌روزه اخیر، با وجود تفاوت‌های ماهوی، در پیوستاری راهبردی و اجتماعی قابل تحلیل‌اند. آنچه این دو مقطع را به هم پیوند می‌دهد، تکیه بر پشتوانه اجتماعی در معماری دفاعی کشور است—پشتوانه‌ای که از بسیج فیزیکی و ایثارگرانه به سمت آرامش سازمان‌یافته، روایت‌سازی هوشمندانه و اعتماد نهادی تحول یافته است. این دگرگونی، نه گسست از گذشته، بلکه بازتولید مدرن همان روحیه مقاومت است که امروز در میدان معنا و روایت، سنگرهای جدیدی بنا کرده است.

سه ماه پس از پایان جنگ ۱۲ روزه، رسانه‌های غربی و رژیم صهیونیستی با برجسته‌سازی احتمال حمله مجدد به ایران، در حال بازسازی روایت شکست‌خورده خود از نبرد هستند. در حالی که افکار عمومی ایران و منطقه، پیروزی تهران را در آن جنگ تأیید کرده‌اند، تل‌آویو با کمک عملیات روانی و رسانه‌های جریان اصلی، تلاش می‌کند تهدید جنگ جدید را به ابزار تثبیت قدرت خود تبدیل کند. اما واقعیت‌های میدانی، از قدرت آفندی موشکی ایران تا آرایش جبهه مقاومت، نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی نه توان حمله مجدد دارد و نه ظرفیت اجرای پروژه تغییر نظام در ایران.

در حالی که شهر غزه زیر آوار جنگ و قحطی به آخر دنیا شباهت یافته و بیش از ۶۵ هزار نفر جان باخته‌اند، آمریکا بار دیگر قطعنامه آتش‌بس شورای امنیت را وتو کرد. این قطعنامه با حمایت ۱۴ کشور عضو، خواستار توقف فوری جنگ و رسیدگی به وضعیت انسانی بود، اما رأی منفی واشنگتن آن را ناکام گذاشت. گزارش‌ها نشان می‌دهد که آمریکا تاکنون بیش از ۵۱ بار برای حمایت از اسرائیل از حق وتو استفاده کرده و با ارسال بیش از ۹۰ هزار تُن تجهیزات نظامی، شریک اصلی جنگ غزه بوده است. در چنین شرایطی، بسیاری خواستار اصلاح ساختار شورای امنیت و پایان مصونیت اسرائیل از مجازات‌های بین‌المللی شده‌اند.

در آستانه فعال‌سازی احتمالی مکانیزم ماشه، بازارهای مالی ایران با موجی از پیش‌خور کردن ریسک‌ها مواجه شده‌اند. از طلا و نقره تا بورس و دلار، هر دارایی در حال بازتعریف ارزش خود است. در این میان، تحلیل‌گران با ترکیب تجربه، داده و تأملات فلسفی، تلاش می‌کنند مسیر سرمایه‌گذاری را از هیجان به حکمت هدایت کنند.

در حالی‌که صندوق‌های طلا پس از ریسک‌های نظامی با موجی از ورود سرمایه مواجه شدند، بررسی دقیق رفتار معامله‌گران نشان می‌دهد که این ورود و خروج‌ها عمدتاً تابع نوسانات قیمت بوده و نه تحلیل ارزش‌گذاری. در مقابل، بازار بورس اوراق بهادار با رفتارهای سنجیده‌تر و مبتنی بر تحلیل بنیادی، سیگنال‌های قابل اتکاتری برای سرمایه‌گذاران ارائه کرده است. داده‌های شهریور نشان می‌دهد که پول‌های حرفه‌ای در حال بازگشت به بازار سهام هستند، در حالی‌که صندوق‌های درآمد ثابت و طلا بیشتر میزبان سرمایه‌گذاران محتاط یا تازه‌وارد بوده‌اند.