پایگاه خبری سرمایه فردا

بیانیه اخیر جبهه اصلاحات نه‌تنها با واکنش‌های تند از سوی منتقدان داخلی مواجه شده، بلکه به‌زعم تحلیلگران، حاوی پیام‌هایی است که می‌تواند معادلات منطقه‌ای میان ایران، آمریکا و رژیم صهیونیستی را به سمت تشدید تنش و حتی احتمال جنگ سوق دهد. از اشاره به مکانیسم ماشه تا پیشنهاد تعلیق غنی‌سازی، این بیانیه به‌جای گره‌گشایی، به‌عنوان بستری برای سوءاستفاده دشمنان و تضعیف انسجام ملی ارزیابی شده است.

غزه نه صرفاً یک بحران انسانی، بلکه نماد منطق حذف در نظم نوین جهانی است. از بحران انباشت مازاد تا ظهور دولت پلیسی جهانی، از خصوصی‌سازی خشونت تا کالایی‌سازی رنج، غزه به آزمایشگاهی بدل شده که در آن سرمایه‌داری جهانی، راه‌حل‌های خود برای مدیریت «انسان‌های مازاد» را تست و صادر می‌کند. این مقاله هشدار می‌دهد که اگر منطق حذف در غزه نهادینه شود، فردا می‌تواند دامان میلیون‌ها انسان دیگر را در سراسر جهان بگیرد.

تحولات جنگ ۱۲ روزه نه‌تنها ماهیت دشمنی غرب با ایران را آشکار کرد، بلکه نقش حیاتی جبهه مقاومت در تقویت توان بازدارندگی کشور را برای افکار عمومی روشن ساخت. برخلاف ادعاهای حسن روحانی و جریان اصلاح‌طلب، این سیاست‌های منطقه‌ای و حضور ایران در محور مقاومت بود که مانع حمله نظامی شد؛ نه مذاکره با غرب. اکنون بسیاری از مردم و حتی منتقدان سابق، به درستی راهبردهای جمهوری اسلامی اذعان کرده‌اند و خواستار بازنگری جریان‌های غرب‌گرا در مواضع گذشته‌شان هستند.

جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران، تنها یک درگیری نظامی نبود؛ بلکه بخشی از یک راهبرد عمیق و چندلایه برای تضعیف موجودیت ایران به‌عنوان یک کشور یکپارچه بود. رسانه‌های غربی و عبری از برنامه اسرائیل برای فعال‌سازی گروه‌های تجزیه‌طلب و منافقین پرده برداشته‌اند؛ راهبردی که ریشه در دکترین «اتحادهای پیرامونی» دارد و هدف نهایی آن، ایجاد شکاف‌های قومی و مذهبی و سوق دادن ایران به سمت جنگ داخلی و فروپاشی ملی است. این گزارش، ابعاد پنهان این دکترین و نقش گروه‌های نیابتی در اجرای آن را بررسی می‌کند.

در شرایط حساس پس از جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی و آمریکا علیه ایران، حفظ انسجام ملی بیش از هر زمان دیگری به یک ضرورت راهبردی بدل شده است. با این حال، برخی جریان‌های سیاسی و چهره‌های اصلاح‌طلب، به‌جای تقویت وحدت، تلاش کرده‌اند مطالبات جناحی خود را به نام ملت مطرح کنند. این گزارش، با واکاوی مواضع حسن روحانی و بیانیه‌های اخیر اصلاح‌طلبان، نشان می‌دهد چگونه برخی اظهارات و پیشنهادات، نه در راستای همبستگی ملی بلکه در جهت انشقاق و تحمیل پروژه‌های سیاسی خاص ارزیابی می‌شود. در این میان، تجربه جنگ اخیر، اعتبار دیدگاه‌های مبتنی بر قدرت درون‌زا و دیپلماسی متوازن را اثبات کرده و ضرورت بازنگری در سیاست‌های گذشته را دوچندان ساخته است.

حملات موشکی ایران به سرزمین‌های اشغالی در جریان جنگ ۱۲ روزه، نه‌تنها زیرساخت‌های حیاتی اسرائیل را فلج کرد، بلکه ذخایر پدافندی آمریکا و اسرائیل را به نقطه بحرانی رساند؛ عاملی که به توقف جنگ منجر شد. در پی این تحول، ایران بلافاصله بازسازی توان دفاعی خود را آغاز کرد و رسانه‌های غربی از همکاری فزاینده تهران با چین در حوزه پدافند هوایی خبر دادند. این همکاری، که هنوز از سوی پکن تأیید رسمی نشده، نگرانی شدید رژیم صهیونیستی را برانگیخته و می‌تواند موازنه قدرت منطقه‌ای را به نفع ایران تغییر دهد.

در جریان جنگ ۱۲ روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی، نبردی دیگر در سکوت و در سایه موشک‌ها جریان داشت: جنگ سایبری. گزارش‌های معتبر از رسانه‌های عبری و اندیشکده‌های غربی نشان می‌دهند که ایران با اجرای کارزارهای منسجم دیجیتال، از نفوذ به تلفن همراه وزیر سابق اسرائیل تا اخلال در زیرساخت‌های حیاتی، توانست ضربات اطلاعاتی و روانی مؤثری وارد کند. افزایش ۷۰۰ درصدی حملات سایبری و هدف‌گیری دقیق صنایع و مقامات اسرائیلی، نشان‌دهنده بلوغ دکترین سایبری ایران و آغاز فصلی تازه در رقابت راهبردی دو قدرت منطقه‌ای در فضای دیجیتال است.

اظهارات اخیر بنیامین نتانیاهو درباره حمایت از پروژه توسعه‌طلبانه «اسرائیل بزرگ»، نه‌تنها بازتابی از تفکر افراطی صهیونیستی است، بلکه زنگ خطری برای تمام کشورهای عربی و اسلامی محسوب می‌شود. این طرح که ریشه در تفاسیر توراتی دارد، با هدف تسلط بر بخش‌های وسیعی از خاورمیانه، اکنون به‌طور رسمی از سوی نخست‌وزیر اسرائیل تأیید شده و با موجی از محکومیت‌های منطقه‌ای و واکنش‌های تند گروه‌های مقاومت مواجه شده است. این یادداشت، ابعاد سیاسی، دینی و امنیتی این پروژه را بررسی کرده و پیامدهای آن برای نظم منطقه‌ای را تحلیل می‌کند.

شکست عملیات نظامی رژیم صهیونیستی در خردادماه، نه‌تنها ناکامی در تحقق اهداف نظامی بود، بلکه نشان داد انسجام ملی ایران، مهم‌ترین سد در برابر تهدیدات خارجی است. حالا تل‌آویو، با تغییر راهبرد، به‌جای حمله مستقیم، بر شکستن وحدت داخلی ایران تمرکز کرده است؛ از تحریک شکاف‌های اجتماعی تا جنگ روانی در فضای مجازی. این یادداشت، با بررسی ابعاد این راهبرد جدید، هشدار می‌دهد که هر حرکت ناخواسته در مسیر تضعیف همبستگی ملی، می‌تواند به‌عنوان سربازی نادان در خدمت دشمن عمل کند.