پایگاه خبری سرمایه فردا

در برنامه هفتم توسعه، بند «چ» ماده ۸۹ با عنوان «شهر کودک و نوجوان» وعده‌ای برای تحول تربیتی نسل آینده می‌دهد؛ اما نبود تعریف روشن، واگذاری مسئولیت به بخش خصوصی و ابهام در ساختار اجرایی، این طرح را به جای حل مسئله، به بخشی از مسئله تبدیل کرده است. عدالت تربیتی همچنان بی‌پشتوانه مانده و نقش نهادهای فرهنگی در این مسیر، به‌طرز نگران‌کننده‌ای تقلیل یافته است.

طرح تغییر ساختار آموزشی کشور با هدف اجباری شدن دوره پیش‌دبستانی از سن ۵ سالگی، اگرچه با هدف همسویی با استانداردهای جهانی و گسترش پوشش آموزشی مطرح شده، اما با موجی از نقدهای کارشناسی، نگرانی‌های اجرایی و چالش‌های قانونی مواجه است. در حالی که مجلس از تصویب آن سخن می‌گوید، بدنه آموزش و پرورش و پژوهشگران هشدار می‌دهند که اجرای شتاب‌زده این طرح بدون زیرساخت‌های لازم، می‌تواند به بی‌ثباتی نهادی و آسیب به کودکان منجر شود.

با گذشت چند سال از تصویب و ابلاغ سند ملی حقوق کودک، همچنان نقدها و ابهامات حقوقی و مدیریتی پیرامون آن ادامه دارد. این سند که قرار بود نقشه راهی برای حمایت همه‌جانبه از حقوق کودکان باشد، اکنون درگیر اصلاحات، تفسیرهای متناقض و نبود سازوکار اجرایی روشن است.

دور شدن نوجوان از والدین، گاه با پرخاشگری و گاه با سکوتی سنگین همراه است؛ احساسی که بسیاری از والدین آن را با واژه «تنفر» تعبیر می‌کنند. اما پشت این فاصله، مجموعه‌ای از عوامل روانی، اجتماعی و ارتباطی نهفته است که اگر به‌درستی درک نشود، می‌تواند مسیر فرزند را به بیراهه‌های خطرناک بکشاند.

طرح «میزبان» سازمان بهزیستی، در کمتر از یک سال، هزار کودک بی‌سرپرست را به آغوش خانواده‌هایی رساند که سال‌ها در انتظار صدای «مامان» و «بابا» بودند. این مدل تازه، برخلاف فرزندخواندگی سنتی، با حذف پیچیدگی‌های قانونی، راهی ساده‌تر برای تجربه پدر و مادری فراهم کرده و امید را به خانه‌های بیشتری برده است.

در جهانی که سرعت رشد اقتصادی با فناوری و تغییرات اقلیمی هم‌گام شده، عدالت اجتماعی دیگر یک آرمان اخلاقی نیست؛ بلکه شرط بقا و ثبات جوامع است. گزارش تازه سازمان جهانی کار نشان می‌دهد که شکاف میان فقیر و غنی، زن و مرد، شمال و جنوب، نه‌تنها پابرجاست بلکه در حال تعمیق است. آیا می‌توان سهمی عادلانه از زندگی گرفت؟

پرونده‌های تلخ آزار کودکان در باشگاه‌های ورزشی، سال‌هاست در سایه سکوت و فراموشی تکرار می‌شوند. حالا با برگزاری نخستین کارگاه تخصصی «مراقبت از کودکان» در فوتبال ایران، امیدی تازه برای پیشگیری از این آسیب‌ها شکل گرفته است آغازی برای بازنگری در ساختارهای تربیتی، نظارتی و آموزشی ورزش پایه.

دبیرستان البرز، قدیمی‌ترین مدرسه فعال ایران، از دل مکتب‌خانه‌های عهد قاجار و با گذر از کالج آمریکایی‌ها، به نمادی از تحول آموزشی بدل شد؛ بنایی که نه‌تنها تاریخ آموزش نوین را روایت می‌کند، بلکه خود بخشی از میراث ملی است.

در سال تحصیلی ۱۴۰۴، هزینه تهیه لوازم‌التحریر برای دانش‌آموزان به‌طور قابل توجهی افزایش یافته و نسبت به سال ۱۴۰۳ رشد میانگین ۴۰ تا ۶۰ درصدی را تجربه کرده است. در مقطع ابتدایی، خانواده‌ها باید حدود ۳.۵ تا ۴ میلیون تومان برای اقلامی مانند کیف، دفتر، مداد، مداد رنگی و جامدادی هزینه کنند. در حالی که این رقم در سال گذشته حدود ۲.۵ میلیون تومان بود.