پایگاه خبری سرمایه فردا

نبود تفکیک میان مالکیت و مدیریت، و بی‌تعهدی سهامداران به الزامات سرمایه‌گذاری، از مهم‌ترین دلایل فروپاشی ساختاری در بسیاری از سازمان‌های ایرانی است. این بحران نه‌تنها بهره‌وری را کاهش داده، بلکه مدیران حرفه‌ای را از میدان خارج کرده و شرکت‌های بزرگ را به سمت زیان‌دهی پایدار سوق داده است.

بازار سرمایه ایران پس از پنج سال رکود ممتد، اکنون در نقطه‌ای ایستاده که بسیاری از تحلیل‌گران آن را پایان چرخه نزولی می‌دانند و برخی معتقدند پایان دوره رکود، محرک رشد می شود.

آدام گرنت، نویسنده و روان‌شناس برجسته، با طراحی هرم سبک‌های تفکر، تصویری روشن از سطوح مختلف اندیشیدن انسان‌ها ارائه می‌دهد—از کسانی که درگیر اثبات خود و شکست دیگران‌اند تا آنان که با ذهنی باز، تغییر دیدگاه را نشانه‌ای از رشد می‌دانند. این مدل، نه‌تنها ابزاری برای شناخت خود و دیگران است، بلکه راهی برای ارتقای کیفیت تصمیم‌گیری و رسیدن به بلوغ فکری است.

صنعت فولاد در سال ۱۴۰۴، با چالش‌هایی بنیادین مواجه شد که ریشه در ناترازی انرژی، نوسانات جهانی و چالش‌های ژیوپولتیک داشت. همین بازتاب چالش صنایع در بورس در سرخی بازار نمایان است.

در روزهایی که اقتصاد ایران با امواجی از تورم، بی‌ثباتی و کاهش اعتماد عمومی دست‌وپنجه نرم می‌کند، بازار سرمایه گرفتار رکودی فرسایشی شده است. مهاجرت سرمایه‌ها به بازارهای موازی مانند طلا، ارز و سپرده‌های بانکی، نشان از بحران ساختاری در اعتماد به بازار سهام دارد. در این فضای مه‌آلود، تنها با اصلاح سیاست‌ها و بازسازی شفافیت می‌توان روزنه‌ای برای بازگشت رونق یافت.

در روزهایی که شاخص‌ها نوسان می‌کنند و رفتارهای هیجانی در بازار شدت می‌گیرد، رصد دقیق گزارش‌های مالی و مجامع شرکت‌ها می‌تواند سرمایه‌گذاران را از تردید به تصمیم برساند. روایت پیش‌رو، تحلیلی‌ست از عملکرد شرکت‌های کلیدی همچون آلومینا، شبنم، سپاهان و به‌ترانس؛ بررسی‌ای که نشان می‌دهد چگونه جزئیاتی چون تقسیم سود، بندهای حسابرسی، ورود نقدینگی به صندوق‌ها و رفتار حقوقی‌ها می‌تواند زمینه‌ساز بازدهی‌های بالاتر در فصل پرریسک تابستان باشد.

بازار سرمایه ایران، بیش از آن‌که محل دادوستد سهام باشد، بخشی حیاتی از ساختار تأمین مالی و اعتماد عمومی اقتصادی است، اما و ابزارهای حمایتی صرفاً در حد شعار باقی‌ مانده‌اند.

در حال حاضر فعالان اقتصادی خواستار بازنگری ساختاری و طراحی سیاست‌هایی هستند که بتواند بار دیگر ثبات و شفافیت را به فضای سرمایه‌گذاری بازگرداند.

بازار سرمایه در ایران، به واسطه‌ی سلطه پارامترهای غیرقابل پیش‌بینی مانند تحولات سیاسی و نظامی و چرخش‌های بدون روند نرخ بهره، به فضایی پر ابهام تبدیل شده است؛ جایی که تحلیل‌گران حرفه‌ای با چالش "عدم قطعیت در داده" مواجه‌اند. در این گزارش، دو راهبرد عملیاتی ـ «بی‌عملی آگاهانه» و «خرید و نگهداری هوشمندانه» ـ ارائه می‌شود که می‌توانند چارچوبی منطقی برای محافظت از سرمایه، بازتعریف رفتار معاملاتی و افزایش تاب‌آوری روانی معامله‌گر باشند.