پایگاه خبری سرمایه فردا

گوشت قرمز وارداتی هرچند به نسبت تولید داخلی آمار کمتری دارد اما گویا منافع زیادی دارد در این گزارش به وضعیت بازار آن پرداخت شده است.

کشاورزی دارویی با بهره‌گیری از گیاهان کم‌آب‌بر و تولید پیش‌سازهای دارویی، ظرفیت عظیمی برای توسعه صنعت پزشکی و داروسازی دارد. بااین‌حال، موانع انحصاری و سیاست‌های ناکارآمد مانع از شکوفایی این بخش شده‌اند. درحالی‌که کشورهای پیشرو مانند هند و چین از این فناوری برای تولید داروهای گیاهی و ترکیبی استفاده می‌کنند، ایران می‌تواند با اصلاح سیاست‌ها و توسعه این صنعت، به یکی از قطب‌های داروسازی جهان تبدیل شود. این گزارش به بررسی نقش کشاورزی دارویی در اقتصاد جهانی و چالش‌های پیش‌رو می‌پردازد.

شرکت فرآورده‌های دامی و لبنی بهار دالاهو (غانیزا) در سال ۱۴۰۳ با رشد ۱۹٪ در درآمد عملیاتی و ۷۴٪ در سود خالص، عملکرد قابل‌توجهی را ثبت کرده است. افزایش سرمایه، بهبود ساختار مالی و کاهش بدهی‌ها، موقعیت شرکت را تقویت کرده‌اند. در کنار این رشد، مدیریت نوسانات قیمت مواد اولیه و توسعه محصولات جدید از عوامل کلیدی برای تداوم مسیر سودآوری غانیزا خواهند بود

وضعیت بازدهی روانکاوها در میان مدت و ۹ ماهه حکایت از این دارد که شنفت پیش است اما در بلندمدت بازدهی برخی سهام روانکاو پیش هستند.

شرکت غدیس در سال ۱۴۰۳ با رشد ۴۸٪ در درآمدهای عملیاتی و افزایش ۴۶٪ در سود خالص، عملکرد مالی مطلوبی را به ثبت رسانده است. در حالی که سودآوری ناشی از عملیات شرکت کیفیت مطلوبی دارد، افزایش هزینه‌های مالی و کاهش جریان نقد عملیاتی از چالش‌های کلیدی این دوره محسوب می‌شوند. تمرکز بر بهینه‌سازی ساختار مالی و مدیریت سرمایه در گردش، نقش مهمی در تثبیت روند مثبت شرکت ایفا خواهد کرد.

شرکت زملارد در سال ۱۴۰۳ عملکرد مالی قابل‌توجهی را به ثبت رساند، با رشد ۳۱٪ در ارزش تولیدات کشاورزی و ۲۵٪ در سود خالص. بهبود ساختار مالی شرکت، کاهش نسبت بدهی و افزایش جریان نقدینگی از جمله دستاوردهای مهم این دوره بوده‌اند.

در حالی‌که طی چند سال گذشته، واردات نهاده‌های دامی با تهاتر جان گرفت و بازار از انحصار رها شد، تصمیم تازه معاونت توسعه بازرگانی وزارت جهاد کشاورزی برای حذف سهمیه واردات شرکت‌های تهاتری، زنگ بازگشت به همان رانت‌های قدیمی را که امنیت غذایی را تهدید می‌کند به صدا درآورده است.

یارانه آرد و نان در طرح هوشمندسازی از سال ۱۴۰۱ قرار بود مدیریت شود اما عملا قیمت نان سلیقه ای تعیین می شود و کیفیت نان نیز پایین آمده است.

کاهش منابع آب تجدیدپذیر، افت سطح سفره‌های زیرزمینی و خشکسالی‌های پی‌درپی، زنگ خطری است برای امنیت غذایی، اقتصادی و زیستی ایران. در چنین شرایطی، تنها راهکار پایدار، حرکت به‌سوی مدیریت بهره‌ور و اصلاح الگوی مصرف است.