پایگاه خبری سرمایه فردا

سید جعفر میر، مدیرعامل شرکت شیر پاستوریزه پگاه تهران، همزمان سهامدار شرکت فراسازان آویژه و عضو هیئت‌مدیره شرکت کاسپین کی‌ستون است—شرکت‌هایی فعال در صنعت ساختمان، تولید میلگرد، طراحی و اجرای پروژه‌های عمرانی. در کنار او، غلامرضا زینلی نیز با مسئولیت معاونت توسعه مدیریت صنایع شیر ایران، همزمان در هیئت‌مدیره پگاه تهران و پگاه الیگودرز حضور دارد. بررسی عملکرد پگاه تهران در سال ۱۴۰۴ نسبت به ۱۴۰۳ نشان می‌دهد که این چندشغله‌گی مدیریتی با کاهش تمرکز و افت بهره‌وری همراه بوده است.

صندوق بیمه کشاورزی، از نهادهای کلیدی در حمایت از تولیدکنندگان بخش کشاورزی، در سال ۱۴۰۴ با زیان خالص بیش از هزار میلیارد تومان مواجه شده است—در حالی که در سال ۱۴۰۳ سود خالص آن ۲۷۱ میلیارد تومان بود. زیان انباشته این صندوق اکنون بیش از ۲۵۰ برابر سرمایه ثبت‌شده آن است. در کنار این بحران مالی، پرداخت‌های فاقد مجوز قانونی و انتصاب‌های مدیریتی با سوابق غیرتخصصی، وضعیت این نهاد را در مسیر فرسایش قرار داده‌اند.

با گردش مالی سالانه نزدیک به ۱۰۰ میلیارد دلار و صادرات بیش از ۷ میلیارد دلاری، صنعت غذا یکی از ستون‌های اصلی تولید و تجارت غیرنفتی ایران است. اما در کنار این ظرفیت عظیم، چالش‌هایی چون رقابت منفی، ضعف زیرساخت‌های لجستیکی، و وابستگی به نرخ ارز، مسیر توسعه پایدار این صنعت را با مخاطرات جدی روبه‌رو کرده است.

شرکت سیمان سپاهان، از زیرمجموعه‌های سرمایه‌گذاری غدیر، با گذشت بیش از پنج ماه از انتصاب یحیی نصر اصفهانی به‌عنوان سرپرست، همچنان بدون مدیرعامل رسمی اداره می‌شود. در کنار افت ۲۰ درصدی تولید و کاهش بهره‌وری، این شرکت با دعوی حقوقی از سوی شهرداری دیزیچه و ترکیب هیئت‌مدیره‌ای فاقد تخصص صنعتی، در موقعیتی شکننده قرار گرفته است.

شرکت تولید دارو، از زیرمجموعه‌های گروه دارویی برکت تحت مدیریت حسن جلیلی، با توقف کامل فعالیت‌های تولیدی از سال ۱۳۸۸ تاکنون، صرفاً از طریق اجاره کارخانه و ماشین‌آلات درآمدزایی می‌کند. با وجود غیرفعال بودن، این شرکت همچنان با ساختار هیئت‌مدیره پنج‌نفره و هزینه‌های جاری، به‌عنوان یک واحد رسمی در گروه برکت باقی مانده است.

شرکت تولید ژلاتین کپسول ایران، از زیرمجموعه‌های تیپیکو، با کاهش ۱۶ درصدی تولید در پنج‌ماهه نخست سال و انتصاب‌های غیرتخصصی در سطح هیئت‌مدیره و مدیریت اجرایی، در موقعیتی پرچالش قرار گرفته است. این تحولات، زیر نظر محمد نادری علیزاده، مدیرعامل تیپیکو، نشانه‌هایی از ضعف در سیاست‌گذاری منابع انسانی و افت بهره‌وری عملیاتی را آشکار کرده‌اند.

شرکت لبنیات و بستنی دومینو، تحت مالکیت فرامرز پایداری، با ثبت ۴۶۸ میلیارد تومان بدهی غیرجاری نزد بانک کارآفرین، در معرض بحران نقدینگی و نظارت بانکی قرار گرفته است. این برند که در سال ۱۳۹۰ توسط برادر بنیان‌گذار میهن تأسیس شد، اکنون با چالش‌های مالی و ساختاری روبه‌روست.

شرکت صنایع غذایی و لبنی میهن، یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان بستنی و لبنیات کشور، با بدهی سنگین بانکی و حواشی اجتماعی گسترده، در موقعیتی پرتنش قرار گرفته است. از ثبت ۱٬۱۴۵ میلیارد تومان بدهی غیرجاری نزد بانک کارآفرین تا واکنش‌های عمومی به رفتارهای درون‌سازمانی، برند میهن با چالش‌های جدی در حوزه مالی و اعتبار عمومی مواجه است.

در شهریور ۱۴۰۴، قیمت هندوانه، خیار، خربزه و قارچ با رشدهای بی‌سابقه‌ای مواجه شد؛ جهشی که نه از کمبود تولید، بلکه از احتکار داخلی و صادرات کنترل‌نشده ناشی شده است. در غیاب نظارت مؤثر و سیاست‌گذاری هوشمند، سبد خوراکی خانوارهای شهری تحت فشار تورمی قرار گرفته و کیفیت تغذیه به‌طور جدی تهدید شده است.