پایگاه خبری سرمایه فردا

گزارش‌ها نشان می‌دهد صادرات نفت ایران به چین پس از جنگ شتاب گرفته و با رسیدن به سطح ۲ میلیون بشکه در روز، رکوردی تازه ثبت کرده است. این رشد، همراه با افزایش نرخ تسعیر ارز، بخش بزرگی از کسری بودجه سال جاری را پوشش می‌دهد؛ اما در سمت دیگر، تقاضای بالای صندوق‌های درآمد ثابت و بانک‌ها برای اوراق دولتی، نرخ سود را در محدوده‌ای بالاتر از ۳۸ درصد نگه داشته و چشم‌انداز بازار بدهی را تحت فشار قرار داده است.

دو دیوارنگاره تازه بنکسی در لندن، با تصویر کودکانی خیره به چراغ قرمز، بحران مسکن و بی‌خانمانی را به قلب شهر آورده‌اند؛ آثاری که میان خریدهای پرزرق‌وبرق خیابان آکسفورد و زباله‌های محله بیزواتر، تضاد عریان زندگی شهری را فریاد می‌زنند.

در حالی که رقابت قدرت‌های بزرگ در اقیانوس آرام از سطح دریا به اعماق منتقل شده، کره‌جنوبی با طرح ساخت زیردریایی هسته‌ای در آستانه ورود به باشگاهی بسیار محدود قرار گرفته است؛ تصمیمی که می‌تواند توازن قدرت را تغییر دهد، بار آمریکا را سبک کند و هم‌زمان زنجیره‌ای از واکنش‌های منطقه‌ای را به‌دنبال داشته باشد.

جنگی که از بهار ۱۴۰۲ میان ارتش سودان و نیروهای پشتیبانی سریع آغاز شد، در سال ۲۰۲۵ به یکی از عمیق‌ترین فجایع انسانی جهان تبدیل شده است؛ بحرانی که با وجود میلیون‌ها آواره، قحطی گسترده و نقض سیستماتیک حقوق بشر، همچنان در حاشیه توجه جهانی مانده و به «فراموش‌شده‌ترین بحران سال» شهرت یافته است.

در حالی که نوار غزه پس از سه سال جنگ بی‌امان، به تلی از خاکستر و ویرانه بدل شده و آمار قربانیان از مرز ۷۰ هزار تن گذشته است، گزارش‌های تحلیلی از واقعیتی تکان‌دهنده پرده برمی‌دارند: جنگ غزه فراتر از یک فاجعه انسانی، به یک «پروژه اقتصادی سودآور» برای صنایع نظامی اسرائیل و شرکای غربی آن تبدیل شده است. در حالی که بمب‌های هدایت‌ناپذیر آمریکایی زیرساخت‌های غزه را با قدرتی معادل ۶ برابر بمب اتمی هیروشیما درهم کوبیده‌اند، شرکت‌های تسلیحاتی با بازاریابی محصولات خود تحت عنوان «آزمایش‌شده در میدان نبرد»، رکوردهای مالی بی‌سابقه ۱۵ میلیارد دلاری را ثبت کرده‌اند تا ثابت شود در معادلات قدرت، خون غیرنظامیان سوخت اصلی ماشین سودآوری صنعت جنگ است.

انتشار انیمیشن «شکارچیان شیاطین کی‌پاپ» توسط نتفلیکس در ژوئن ۲۰۲۵، فراتر از یک رکوردشکنی تجاری، پرده از فاز جدید حکمرانی فرهنگی در عصر دیجیتال برداشت. این اثر ۱۰۰ میلیون دلاری که با درهم‌آمیختن جادوی تکنولوژی، اسطوره‌شناسی مدرن و موسیقی، آمار بازدیدها را جابه‌جا کرده است، نه صرفاً یک محصول سرگرمی، بلکه «مانیفستی بصری» برای بازتعریف هویت نسل جدید محسوب می‌شود که در لایه‌های پنهان خود، چالش‌های جدی هویتی و تربیتی را برای جوامعی نظیر ایران به همراه دارد.

دیدار اخیر رئیس‌جمهور با فعالان سیاسی، بار دیگر این پرسش را زنده کرد که آیا چنین جلساتی هنوز نقشی در سیاست‌گذاری دارند یا تنها به آیینی تشریفاتی تبدیل شده‌اند. اختلاف دیدگاه‌ها، نبود سازوکار اجرایی و فاصله عمیق میان احزاب و ساختار قدرت، این نشست را بیش از آنکه به «انسجام ملی» نزدیک کند، به نمادی از فرسایش گفت‌وگو در سیاست ایران بدل ساخت.

سخنان اخیر رئیس‌جمهور درباره واگذاری تدریجی اختیارات به استان‌ها، در ظاهر با ادبیات اصلاح ساختار اداری و افزایش کارآمدی همخوانی دارد. اما در شرایطی که دولت چهاردهم با بن‌بست‌های اقتصادی و مدیریتی دست‌وپنجه نرم می‌کند، این طرح بیش از آنکه یک پروژه اصلاحی باشد، به نظر می‌رسد تلاشی برای تقسیم بار ناکامی‌ها میان دولت مرکزی و مدیران استانی باشد.

جریان تغییر هویت در ایران، از قراردادهای تحقیرآمیز دوران قاجار تا سیاست‌های فرهنگی پهلوی و سپس روشنفکری پساانقلابی، همواره کوشیده است عناصر اسلامی و بومی را کنار بزند و الگوهای غربی را جایگزین کند. این پروژه، که با شعارهایی چون «از فرق سر تا نوک پا باید غربی شد» آغاز شد، جامعه را به بحران هویتی کشاند و شکاف میان سنت و مدرنیته را عمیق‌تر کرد؛ شکافی که انقلاب اسلامی پاسخی به آن بود، اما در اشکال نوین همچنان ادامه دارد و یکی از مهم‌ترین چالش‌های ایران معاصر محسوب می‌شود.