تحولات سیاسی اخیر، به‌ویژه توافق ایران با آژانس، موجب کاهش درک ریسک در میان فعالان اقتصادی شده و همین تغییر ذهنی، به رشد نسبی بازار سرمایه انجامیده است. با این حال، سطح تنش منطقه‌ای همچنان بالاست و سرمایه‌گذاران حقیقی در حال بازآرایی سبدهای خود میان سهام، درآمد ثابت و طلا هستند.

به گزارش سرمایه فردا، در هفته‌های اخیر، بازارهای مالی ایران شاهد تغییراتی در رفتار سرمایه‌گذاران حقیقی بوده‌اند؛ تغییراتی که ریشه در تحولات سیاسی و کاهش نسبی درک ریسک دارد. توافق ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به‌عنوان یک نقطه عطف، موجب شد تا فعالان اقتصادی وزن کمتری به سناریوهای پرتنش بدهند و فضای ذهنی آنان نسبت به آینده اقتصادی کشور تعدیل شود.

این کاهش درک ریسک، همزمان با رسیدن بازار سرمایه به کف‌های قیمتی، موجب شکل‌گیری یک موج تقاضای حداقلی شد که در غیاب عرضه سنگین، توانست شاخص‌ها را به سمت بالا حرکت دهد. با این حال، جنس این رشد نه از نوع تقاضای گسترده، بلکه حاصل شرایط فنی و روانی بازار بود.

در این میان، رفتار سرمایه‌گذاران حقیقی قابل‌توجه است. خروج پول از صندوق‌های درآمد ثابت و ورود به سهام، سپس خروج از صندوق‌های سهامی و ورود به صنایع خاص مانند سیمان، پالایش و نیروگاه، نشان‌دهنده جست‌وجوی فرصت‌های جدید در فضای پرابهام بازار است. اما نکته مهم‌تر آن است که حقیقی‌ها هیچ‌گاه از صندوق‌های طلا خارج نشده‌اند—نشانه‌ای از اعتماد به طلا به‌عنوان پوشش‌دهنده ریسک‌های داخلی و بهره‌مند از رشد جهانی.

با توجه به سطح بالای تنش منطقه‌ای و نااطمینانی‌های سیاسی، تحلیلگران توصیه می‌کنند که سرمایه‌گذاران حقیقی ترکیب سبد خود را با دقت بازنگری کنند. تخصیص حدود ۴۰ درصد به طلا، به‌عنوان سپر محافظ در برابر ریسک‌های ژئوپلیتیکی، و تقسیم باقی سرمایه میان درآمد ثابت و سهام، بسته به میزان ریسک‌پذیری فرد، می‌تواند رویکردی منطقی در شرایط فعلی باشد.

صنایعی مانند سیمان، شوینده، لاستیک، غذا و دارو، و نیروگاه‌ها، به‌دلیل ویژگی‌های دفاعی و ثبات نسبی، همچنان گزینه‌های قابل بررسی برای سرمایه‌گذاری هستند. اما مسیر صندوق‌های سرمایه‌گذاری، به‌ویژه صندوق‌های سهامی، در شرایط فعلی با ابهام همراه است و نیازمند تحلیل دقیق‌تری از روندهای بازار جهانی و داخلی خواهد بود.