ایران و آرژانتین با چالش‌های مشابه اقتصادی از جمله تورم بالا و فساد ساختاری مواجه هستند. بررسی اقدامات کلیدی خاویر میلی در آرژانتین و تطبیق آن‌ها با شرایط ایران می‌تواند به اصلاح ساختار اقتصادی کشور کمک کند.

به گزارش سرمایه فردا، ایران و آرژانتین، دو کشور با منابع غنی و چالش‌های اقتصادی مشابه، هر دو با بحران‌های مزمن اقتصادی، تورم بالا، فساد ساختاری، و دخالت گسترده دولت در اقتصاد دست‌وپنجه نرم کرده‌اند. بررسی این دو کشور از منظر اقتصاد و مدیریت منابع می‌تواند به شناسایی راهکارهایی برای بهبود وضعیت اقتصادی کمک کند.

مقایسه ایران و آرژانتین در بحران اقتصادی

مقایسه ایران و آرژانتین نشان می‌دهد که هر دو کشور با بحران‌های اقتصادی مزمن، تورم بالا، فساد ساختاری، و دخالت گسترده دولت در اقتصاد روبرو بوده‌اند.

تفاوت‌ها:

• آرژانتین وابسته به کشاورزی و صادرات مواد اولیه است، در حالی که اقتصاد ایران عمدتاً به نفت و گاز وابسته است.
• مقایسه ایران و آرژانتین نشان می‌دهد که ایران از نظر منابع طبیعی و جغرافیای سیاسی برتری دارد، اما دخالت دولت و نظام رانتی مانع بهره‌وری آن شده است.

اقدامات کلیدی خاویر میلی در آرژانتین:

1. حذف بانک مرکزی: مقایسه ایران و آرژانتین نشان می‌دهد که میلی استدلال می‌کند که بانک مرکزی با چاپ پول بی‌پشتوانه عامل اصلی تورم است و به سمت دلاریزاسیون پیش می‌رود.
2. کوچک‌سازی دولت: کاهش شدید وزارتخانه‌ها و نهادهای دولتی برای حذف هزینه‌های غیرضروری.
3. آزادسازی اقتصادی: حذف یارانه‌ها، کاهش موانع تجاری، و ایجاد فضای رقابتی برای جذب سرمایه.
4. تمرکز بر بازار آزاد: اعتقاد به اینکه بازار می‌تواند بدون دخالت دولت بهترین تخصیص منابع را انجام دهد.

اجرای مدل میلی در ایران:

1. حذف سیاست‌های تورم‌زا:
   • حذف بانک مرکزی یا کاهش نقش آن: مقایسه ایران و آرژانتین نشان می‌دهد که چاپ پول بی‌پشتوانه در ایران نیز یکی از دلایل اصلی تورم است. باید به سمت ایجاد نظام ارزی پایدار و مستقل حرکت کنیم. دلاریزاسیون یا حتی ارز منطقه‌ای می‌تواند راه‌حل باشد.
   • قطع یارانه‌ها: مقایسه ایران و آرژانتین نشان می‌دهد که خاویر میلی نشان داده که یارانه‌ها نه تنها باری بر بودجه هستند، بلکه فسادزا نیز هستند. در ایران، حذف یارانه‌های غیرهدفمند می‌تواند منابع مالی لازم برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها را فراهم کند.
2. کوچک‌سازی دولت:
   • ادغام وزارتخانه‌های ناکارآمد و کاهش تصدی‌گری دولت در اقتصاد.
   • واگذاری شرکت‌های دولتی به بخش خصوصی با نظارت شفاف و رقابتی.
3. آزادسازی تجارت و سرمایه‌گذاری:
   • رفع محدودیت‌های تجاری و ایجاد بازار آزاد برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی.
   • تشویق بخش خصوصی به رقابت آزاد با کاهش موانع بروکراتیک.
4. اصلاح نظام مالیاتی و بانکی:
   • کاهش نرخ مالیات بر تولید و سرمایه‌گذاری.
   • اصلاح نظام بانکی برای حمایت از کسب‌وکارها به‌جای تامین مالی دولت.

نتیجه‌گیری:

مدل خاویر میلی با تکیه بر کوچک‌سازی دولت و آزادی اقتصادی، می‌تواند راهکاری مناسب برای اصلاح ساختار اقتصادی ایران باشد. مقایسه ایران و آرژانتین نشان می‌دهد که ایران با توجه به منابع غنی طبیعی و نیروی انسانی خود، پتانسیل لازم برای اجرای این مدل را دارد. اما برای بهره‌گیری از این ظرفیت‌ها، تغییرات ساختاری و حذف نظام‌های رانتی و ناکارآمد ضروری است. اگر آرژانتین با اقتصادی ضعیف‌تر توانسته این مدل را پیاده کند، ایران نیز با ظرفیت‌های خود می‌تواند به موفقیت دست یابد.