علاوه بر این، سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ملکی که نقدشوندگی پایینی دارند، خطرات مالی قابل توجهی برای صندوق‌های بازنشستگی و بیمه ایجاد می‌کند. در بلندمدت، این اقدام ممکن است دسترسی این نهادها به نقدینگی را محدود کند و توانایی تأمین مستمری‌ها را با مشکلاتی مواجه سازد. این چالش بخشی از مشکلات گسترده‌تر نظام بازنشستگی در ایران است که شامل افزایش جمعیت سالمند، کاهش نسبت شاغلان به بازنشستگان، کسری بودجه، تورم و کاهش قدرت خرید مستمری‌ها می‌شود. همچنین مداخلات دولتی و نبود استقلال مالی در برخی از این صندوق‌ها، مدیریت کارآمد آنها را دشوار کرده است.

برای مقابله با این چالش‌ها، اصلاح سیاست‌های سرمایه‌گذاری، بهبود مدیریت دارایی‌ها، افزایش شفافیت مالی، اجرای دقیق محاسبات اکچوئری و تدوین سیاست‌های تنظیم‌گری مناسب از جمله راهکارهای پیشنهادی هستند. سرمایه‌گذاری‌های غیرنقدشونده باید به‌گونه‌ای مدیریت شوند که تعادل مالی صندوق‌های بازنشستگی حفظ شود و ریسک‌های نقدینگی به حداقل برسد. در نهایت، ایجاد یک چارچوب اصلاحی جامع در نظام بازنشستگی می‌تواند به حفظ پایداری این نهادها و تضمین امنیت اقتصادی بازنشستگان کمک کند.