در قلب تابستان داغ ایتالیا، رابطه مهدی طارمی و اینتر به نقطه‌ای رسیده که نه از آن بوی حرفه‌ای‌گری به مشام می‌رسد، نه نشانی از جدایی قطعی دیده می‌شود؛ مهاجم ایرانی و باشگاه پرآوازه نراتزوری، هر دو از وضعیت موجود ناراضی‌اند، اما فعلاً در بن‌بستی نرم و پرهزینه، به ادامه یک همکاری نیمه‌جان رضایت داده‌اند. پای پول، غرور و رؤیای اروپایی در میان است؛ و تنها امید، شاید چراغ سبز پنهان تیمی از لیگ جزیره باشد.

باربد بهراد: در تابستان داغ ایتالیا، داستان حضور مهدی طارمی در اینتر، بیش از آن‌که رنگ و بوی حرفه‌ای‌گری بدهد، به یک بن‌بست نرم شبیه شده؛ بن‌بستی که نه بازیکن می‌خواهد برگردد، نه باشگاه دل خوشی از ماندن او دارد، اما همچنان هر ۲ طرف، به شکلی عجیب، دل به تداوم یک رابطهٔ نیمه‌جان بسته‌اند.

نه اینتر، نه طارمی راضی‌ نیستند

با اینکه فقط یک سال از انتقال پرسر و صدای مهاجم ایرانی به جوزپه مه‌آتزا می‌گذرد، اما مهدی طارمی خیلی زود از ذهن فنی نراتزوری‌ها پاک شده است. نه آن‌قدر در زمین تاثیرگذار بود که خودش را به‌عنوان مهره‌ای کلیدی جا بیندازد و نه آن‌قدر ضعیف که بی‌سروصدا از ترکیب کنار گذاشته شود. اینتر ترجیح می‌دهد همین حالا او را بفروشد تا از شر دستمزد بالایش راحت شود، اما طارمی حاضر نیست راحت قید یک قرارداد چرب و نرم سه ساله را بزند.

بر اساس آنچه منابع نزدیک به باشگاه گزارش داده‌اند، او بابت هر فصل ۵.۵ میلیون یورو دریافت می‌کند؛ رقمی که با احتساب مالیات، به ۳ میلیون یورو خالص می‌رسد. با توجه به ۲ سال باقی‌مانده از قرارداد، در صورت ماندن طارمی، اینتر باید حداقل ۱۱ میلیون یورو دیگر به او بپردازد. حالا تصور کنید باشگاهی مثل بشیکتاش بیاید و بخواهد فقط او را قرض بگیرد! طبیعی است مدیران اینتر با چنین پیشنهاد نیم‌بند و بی‌ضمانتی کنار نمی‌آیند.

جدایی به شرط اروپا

خود طارمی هم که ۳۳ ساله شده، می‌داند شاید این آخرین قرارداد کلان زندگی فوتبالی‌اش باشد. او صراحتاً به مدیران باشگاه گفته در صورتی حاضر به رفتن است که مقصد جدیدش در همان قاره اروپا باشد. برای همین هم فعلاً قید پیشنهادهایی از خاورمیانه یا لیگ‌های سطح پایین‌تر را زده و گفته فقط به گزینه‌هایی فکر می‌کند که بتوانند موقعیت ورزشی و اقتصادی‌اش را توجیه کنند.

از طرفی، به‌خاطر دستمزد بالایش، تعداد تیم‌هایی که بتوانند هم‌زمان رضایت اینتر و طارمی را جلب کنند، محدود است. البته زمزمه‌هایی از ۴ پیشنهاد مختلف از لیگ برتر انگلیس به گوش می‌رسد اما هنوز هیچ‌ کدام به مرحله رسمی و جدی نرسیده‌اند.

ترکیه خط خورد

اما شاید جنجالی‌ترین بخش ماجرا مربوط به پاسخ تند و قاطع اینتر به پیشنهاد بشیکتاش باشد. روزنامه معتبر «توتواسپرت» ایتالیا دیروز فاش کرد مدیران باشگاه ترکیه‌ای با امید جذب قرضی طارمی پا پیش گذاشتند، اما اینتر نه‌تنها به این خواسته پاسخ مثبت نداد، بلکه به‌صراحت اعلام کرد حتی علاقه‌ای ندارد طارمی پیراهن باشگاهی در سوپرلیگ ترکیه را به تن کند.

چرا؟ چون فرمول معامله‌ پیشنهادی بشیکتاش برای اینتر توهین‌آمیز بوده؛ آن‌ها خواسته‌اند طارمی را فقط برای یک فصل قرض بگیرند، با آپشنی برای خرید دائم در پایان فصل. اما نراتزوری‌ می‌خواهد ماجرا را همین حالا تمام کند؛ یا پول نقد، یا هیچ‌ چیز. آن هم نه کمتر از ۸ میلیون یورو.

در انتظار لیگ جزیره

همه این‌ها باعث شده هم طارمی، هم اینتر، در وضعیتی مبهم باقی بمانند. مهاجم سابق پورتو که با امید درخشش در یکی از بهترین تیم‌های ایتالیا راهی سری‌ آ شده بود، حالا باید هر روز نظاره‌گر آن باشد که نامش در فهرست فروش باقی مانده و خبری هم از توافق نهایی نیست.

مدیران اینتر امیدوارند یکی از تیم‌های انگلیسی چراغ سبز نشان دهد تا بتوانند دستمزد سنگین طارمی را از بودجه باشگاه حذف و راه را برای خریدهای جدید باز کنند.

در سوی دیگر اما طارمی هم تمام زورش را خواهد زد تا یا خودش را به ترکیب اصلی تحمیل کند یا به تیمی برود که حداقل کیفیت فنی‌اش از بشیکتاش بهتر باشد. او فعلاً نمی‌خواهد از رؤیای اروپایی‌اش بگذرد؛ هرچند این رؤیا شاید برای نراتزوری‌ بیشتر شبیه کابوس باشد.

در ماجرای پیچیده طارمی و اینتر، پای پول، غرور و رویا وسط است. نه اینتر قصد دارد بیشتر از این خرجش کند، نه طارمی اهل بخشیدن چیزی است. تنها امید طرفین؟ شاید همان ۴ تیم انگلیسی که فعلاً در سایه‌اند، اما شاید به‌زودی ورق را برگردانند. تا آن موقع، بازی همچنان مساوی است.