در ارزیابی وضعیت اقتصاد جهانی تحلیلگران معتقد بودند که چین به هدف رشد اقتصادیاش نخواهد رسید. هرچند کشوری مانند ونزوئلا موفق بودهاست.
به گزارش سرمایه فردا، در تازهترین آمارها از وضعیت اقتصاد جهانی، ونزوئلا به طرز شگفتانگیزی نرخ تورم نقطه به نقطهاش رو به ۲۵.۷ درصد کاهش داده و حالا از ایران هم کمتر شده. در حالی که این رقم برای ایران در شهریور به ۳۱.۲ درصد رسیده. این موفقیت بیشتر به خاطر اینه که چاپ بیرویه پول متوقف و تحریمها کاهش پیدا کرده. دولت مادورو با سیاستهای ریاضتی و بهبود روابط تجاری، صادرات نفتیش رو تقویت و این به افزایش درآمدهای ارزی کمک کرده. ضمن اینکه، برگشت شرکتهای آمریکایی به صنعت نفت ونزوئلا هم تأثیر زیادی در بهبود اوضاع اقتصادی این کشور داشته.
حالا سؤال اینجاست که آیا ایران هم میتونه از این تجربیات درس بگیره؟ با دور کردن سایه تحریمها و اتخاذ سیاستهای درست، ایران هم میتونه به سمت کنترل تورم مزمنش پیش بره. ارزیابی وضعیت اقتصاد جهانی نشان می دهد که ونزوئلا موفق شده تورمش رو به زیر ۳۰ درصد برسونه، امیدواریم ایران هم با بهبود فضای کسبوکار، چالشهای اقتصادی رو پشت سر بذاره. به هر حال، اوضاع اقتصادی دو کشور نشون میده که موفقیت به مدیریت هوشمند و تصمیمات درست بستگی داره.
نقش چین در وضعیت اقتصاد جهانی
چین با هدفگذاری برای رشد اقتصادی ۵ درصدی در سال جاری، در حال دست و پنجه نرم کردن با چالشهای بزرگی مثل کاهش هزینههای مصرفی، افت صادرات و وضعیت بحرانی املاک است. در سپتامبر امسال، پکن بستهای از اقدامات محرک را ارائه کرد که باعث شد بازار سهام جهش تاریخی داشته باشد، اما این موج امیدواری به زودی فروکش کرد. با وعدههای جدید دولت برای حمایت از بخش املاک و افزایش استقراض دولتی، پکن بهدنبال نجات اقتصادش است. اما همچنان تردیدها پابرجاست. چین در دوراهی رشد اقتصادی است، جایی که اگر به سرعت تدابیر قویتری اتخاذ نشود، ممکن است وارد دورهای از رکود طولانیمدت شود؛ همانگونه که ژاپن پس از سالها رشد سریع، دچار این وضعیت شد.
قبل از اینکه محرکهای اخیر عملی شوند، اکثر تحلیلگران معتقد بودند که چین به هدف رشد اقتصادیاش نخواهد رسید. تورم بالا، افت شدید قیمت املاک و کاهش اعتماد مصرفکنندگان از جمله نشانههای آشکار این چالشها بودند. حتی با اینکه صادرات چین در بالاترین سطح خود در دو سال اخیر قرار دارد، اما با مقاومت بسیاری از کشورها نسبت به کالاهای ارزانقیمت چینی مواجه است. همچنین، کاهش تولید و خروج سرمایه از بازار املاک، فشارهای بیشتری بر اقتصاد وارد کرده است. در چنین شرایطی، به نظر میرسد تنها حمایتهای مالی بیشتر و سیاستهای جدیدتر میتوانند کمی امید به بازار برگردانند، اما سوال بزرگ اینجاست: آیا این تدابیر کافی خواهند بود؟