سیدکو قربانی انتصابات غیرتخصصی

سیدکو قربانی انتصابات غیرتخصصی

شرکت سرمایه‌گذاری و توسعه صنایع سیمان (سیدکو)، از زیرمجموعه‌های گروه توسعه ملی، با ترکیب مدیریتی متأثر از روابط سیاسی و تراکم مسئولیت‌های اجرایی، به نمونه‌ای از چالش‌های ساختاری در بنگاه‌های شبه‌دولتی تبدیل شده است. حضور هم‌زمان اعضای هیئت‌مدیره در پنج شرکت موازی و انتصاب چهره‌ای با مدرک سیاست‌گذاری عمومی در رأس هلدینگ، پرسش‌هایی درباره تخصص‌گرایی، بهره‌وری و استقلال راهبری این مجموعه ایجاد کرده است.

به گزارش سرمایه فردا،  شرکت سیدکو، به‌عنوان بازوی سرمایه‌گذاری در صنعت سیمان کشور، تحت مالکیت گروه توسعه ملی فعالیت می‌کند. مدیریت اجرایی این شرکت بر عهده مهدی تابش است؛ چهره‌ای شناخته‌شده با نسبت خانوادگی به رئیس‌جمهور پیشین محمد خاتمی. تابش پیش‌تر در حوزه‌های اقتصادی و مدیریتی در نهادهای عمومی حضور داشته و اکنون در رأس یکی از مهم‌ترین هلدینگ‌های سیمانی کشور قرار دارد.

در ساختار هیئت‌مدیره، سیامک محمدظاهری به‌عنوان عضو فعال شناخته می‌شود که هم‌زمان در پنج شرکت دیگر نیز مسئولیت دارد:

  1. رئیس هیئت‌مدیره تأمین سرمایه لوتوس پارسیان
  2. نایب‌رئیس هیئت‌مدیره کشت و صنعت زرند
  3. رئیس هیئت‌مدیره مدیریت سرمایه پارسان
  4. عضو هیئت‌مدیره فرآورده‌های دامی و لبنی بهار دالاهو
  5. رئیس هیئت‌مدیره توسعه ایده مدیریت هوشیار

این تراکم مسئولیت‌ها، به‌ویژه در شرکت‌هایی با مأموریت‌های متفاوت، می‌تواند منجر به تداخل منافع، کاهش تمرکز مدیریتی و اختلال در پاسخ‌گویی اجرایی شود. شرکت‌هایی مانند لوتوس پارسیان و پارسان در حوزه تأمین مالی و سرمایه‌گذاری فعال‌اند، در حالی که سایر شرکت‌ها در کشاورزی، دامپروری و مشاوره مدیریتی فعالیت دارند—ترکیبی که نشان‌دهنده عدم تفکیک مأموریت و ضعف در تخصص‌گرایی است.

در رأس هیئت‌مدیره سیدکو، فضل‌الله رضوان‌طلب با مدرک سیاست‌گذاری عمومی حضور دارد. او پیش‌تر در نهادهای پژوهشی و سیاست‌گذاری کلان فعالیت داشته، اما سابقه‌ای در صنعت سیمان یا مدیریت صنعتی ندارد. این انتصاب، در کنار ترکیب متداخل هیئت‌مدیره، نشانه‌ای از غلبه ملاحظات سیاسی بر معیارهای تخصصی در ساختار راهبری سیدکو است.

  تحلیل ساختار راهبری، مالکیت و پیامدهای راهبردی

شرکت سیدکو، به‌عنوان یکی از هلدینگ‌های کلیدی در صنعت سیمان کشور، با ساختار مدیریتی متأثر از روابط سیاسی و تراکم مسئولیت‌های اجرایی، در معرض کاهش بهره‌وری، تضعیف شفافیت و افت اعتماد عمومی قرار دارد.

مقایسه با هلدینگ‌های صنعتی مشابه در مقایسه با شرکت‌هایی مانند سرمایه‌گذاری غدیر یا هلدینگ فارس، سیدکو از نظر گستره فعالیت در صنعت سیمان جایگاه قابل‌توجهی دارد، اما از منظر ساختار راهبری، تخصص‌گرایی و تفکیک مأموریت‌ها، با چالش‌های جدی مواجه است. شرکت‌های موفق با تمرکز بر تخصص در انتصابات، تفکیک مسئولیت‌ها و شفافیت مالی، توانسته‌اند عملکرد خود را تثبیت کنند، در حالی که سیدکو با ساختار متداخل درگیر است.

سناریوهای اصلاحی پیشنهادی برای ارتقای عملکرد و بازسازی اعتبار، شرکت سیدکو باید:

  • بازنگری در ترکیب هیئت‌مدیره با اولویت تخصص‌های مرتبط با صنعت سیمان و سرمایه‌گذاری
  • تفکیک مسئولیت‌های اعضای هیئت‌مدیره و جلوگیری از تمرکز چندشغلی در شرکت‌های موازی
  • انتشار گزارش‌های شفاف از عملکرد اجرایی و مالی شرکت
  • اصلاح ساختار مالکیتی و کاهش نفوذ نهادهای سیاسی در تصمیم‌گیری‌های کلان
  • تعامل مؤثر با وزارت صمت و نهادهای نظارتی برای ارتقای سلامت راهبری

در نهایت، شرکت سرمایه‌گذاری و توسعه صنایع سیمان برای حفظ نقش خود در صنعت ساخت‌وساز کشور، نیازمند اصلاحات فوری در حوزه‌های مدیریتی، تخصصی و ارتباطی است. بدون این اقدامات، ادامه فعالیت شرکت با ریسک‌های جدی و تبعات گسترده برای صنعت، سهام‌داران و منابع عمومی همراه خواهد بود.

دیدگاهتان را بنویسید