ترکیب دارایی‌های خانوار در کشورهای مختلف جهان تا ژوئن ۲۰۲۵، تصویری روشن از ترجیحات مالی، فرهنگ سرمایه‌گذاری و ساختارهای اقتصادی هر کشور ارائه می‌دهد. از تسلط دارایی‌های ملکی در شرق آسیا تا سهم بالای بیمه و بازار سهام در غرب، این الگوها نشان می‌دهند که خانوارها چگونه میان امنیت، نقدشوندگی و رشد بلندمدت، انتخاب می‌کنند.

به گزارش سرمایه فردا، در جهانی که نوسانات اقتصادی، تحولات جمعیتی و تغییرات سیاست‌گذاری مالی روزبه‌روز بر تصمیم‌گیری‌های خانوارها اثر می‌گذارند، بررسی ترکیب دارایی‌های خانوار در کشورهای مختلف، نه‌تنها یک تحلیل مالی بلکه یک روایت فرهنگی و ساختاری از اقتصاد ملی است. داده‌های مربوط به چین، کره، ژاپن، تایوان، استرالیا، بریتانیا و ایالات متحده تا پایان ژوئن ۲۰۲۵، نشان می‌دهند که ترجیحات خانوارها در شرق و غرب جهان، تفاوت‌های معناداری دارد—تفاوت‌هایی که ریشه در تاریخ، سیاست‌های رفاهی، و میزان توسعه بازارهای مالی دارند.

دارایی‌های ملکی همچنان ستون فقرات ثروت خانوارها

در شرق آسیا، دارایی‌های ملکی همچنان ستون فقرات ثروت خانوارها هستند. در کره جنوبی، ۶۵ درصد دارایی خانوارها به ملک اختصاص دارد؛ در چین این رقم ۵۵ درصد و در استرالیا ۵۷ درصد است. این ارقام نشان‌دهنده نگاه سنتی و بلندمدت خانوارها به ملک به‌عنوان ذخیره ارزش و نماد امنیت مالی‌اند—نگاهی که در بسیاری از فرهنگ‌های آسیایی با مفهوم «دارایی ملموس» و «ارث خانوادگی» گره خورده است.

در مقابل، کشورهای غربی مانند ایالات متحده و بریتانیا، سهم بیشتری از دارایی خانوارها را به بازارهای مالی و بیمه‌های بازنشستگی اختصاص داده‌اند. در آمریکا، ۳۲ درصد دارایی‌ها در بازار سهام و صندوق‌های سرمایه‌گذاری قرار دارد و همین میزان نیز به بیمه و صندوق‌های بازنشستگی تعلق دارد. این ترکیب، بازتابی از نظام مالی توسعه‌یافته و فرهنگ سرمایه‌گذاری مبتنی بر رشد بلندمدت و تنوع دارایی‌هاست.

ژاپن، با وجود اقتصاد پیشرفته‌اش، رفتار مالی محافظه‌کارانه‌تری دارد. ۳۵ درصد دارایی خانوارهای ژاپنی به سپرده‌های نقدی اختصاص یافته و ۳۴ درصد نیز در بیمه و صندوق‌های بازنشستگی قرار دارد. این الگو نشان‌دهنده تمایل به نقدشوندگی بالا و امنیت مالی در برابر ریسک‌های بازار است رفتاری که با جمعیت سالمند و تجربه‌های اقتصادی دهه‌های گذشته ژاپن هم‌راستا است.

در چین نیز، ۲۷ درصد دارایی‌ها به صورت نقدی نگهداری می‌شود و تنها ۱۱ درصد به بازار سهام اختصاص دارد. کره جنوبی نیز با ۷ درصد سهم بازار سرمایه، نشان می‌دهد که فرهنگ سرمایه‌گذاری در این کشورها هنوز با احتیاط و محافظه‌کاری همراه است.

از این رو می‌توان گفت که خانوارهای شرق آسیا بیشتر به دارایی‌های ملموس و نقدی تمایل دارند، در حالی که خانوارهای غربی، به‌ویژه در آمریکا و بریتانیا، سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی و بیمه‌های بازنشستگی را به‌عنوان ابزار رشد و امنیت آینده ترجیح می‌دهند. استرالیا نیز در این میان، ترکیبی از هر دو رویکرد را نشان می‌دهد.

این تفاوت‌ها نه‌تنها در رفتار مالی خانوارها بلکه در سیاست‌گذاری اقتصادی دولت‌ها نیز بازتاب دارد. کشورهایی که بازار سرمایه قوی‌تری دارند، معمولاً ابزارهای بیشتری برای تأمین مالی، رشد اقتصادی و مدیریت ریسک در اختیار دارند. در مقابل، کشورهایی که به دارایی‌های نقدی و ملکی وابسته‌اند، در برابر شوک‌های اقتصادی، آسیب‌پذیری بیشتری نشان می‌دهند.

ترکیب دارایی خانوارها، آینه‌ای از ساختار اقتصادی، فرهنگ مالی و چشم‌انداز رفاه در هر کشور است آینه‌ای که اگر درست خوانده شود، می‌تواند مسیر سیاست‌گذاری آینده را روشن‌تر کند.