پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی که بازار ارز با کاهش نسبی نرخ دلار و افت قیمت طلا و سکه مواجه شده، ورود بازارساز، حراج‌های شمش و سکه، و تعطیلی تقاضای یوان در چین، فضای مدیریت‌شده‌ای را رقم زده‌اند؛ اما در پس این آرامش، ریسک‌های سیاسی، پیچیدگی‌های پرداخت نفتی با چین، و رفتار محتاط سرمایه‌گذاران، چشم‌انداز بازار را همچنان در هاله‌ای از نااطمینانی نگه داشته‌اند.

در حالی که ایران با موجی تازه از تحریم‌های بین‌المللی، بحران انرژی در آستانه زمستان، و تنش‌های ژئوپلیتیکی در خاورمیانه مواجه است، بازار سرمایه و سیاست‌های ارزی کشور نیز با ابهام، شکاف تصمیم‌گیری و بی‌اعتمادی عمومی دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ مجموعه‌ای از ریسک‌های درهم‌تنیده که آینده اقتصاد را در هاله‌ای از نااطمینانی فرو برده‌اند.

در حالی‌که سیگنال‌های سیاسی مثبت و تحولات ارزی فضای روانی بازار سرمایه را آرام کرده‌اند، نوسانات اخیر نشان می‌دهد که تقاضا در بورس ایران از حالت هیجانی به سمت تحلیل‌محور حرکت کرده است. ورود پول هوشمند، رشد نرخ تسعیر و انتشار گزارش‌های بنیادی قوی، سه عامل کلیدی‌اند که روند صعودی بازار را تقویت کرده‌اند؛ روندی که با اصلاح‌های طبیعی و بازآرایی پرتفوی‌ها، می‌تواند به بازدهی پایدار برای سرمایه‌گذاران منجر شود.

محمود مرادی با نگاهی متفاوت و جسورانه به فضای سرمایه‌گذاری، بر ضرورت سیال بودن در ترکیب دارایی‌ها، مدیریت ریسک و بازنگری در انتظارات تأکید کرده است. او با کنار هم گذاشتن چند فکت کلیدی از سقف محدود دلار تا رفتار طلا و صندوق‌های سرمایه‌گذاری نتیجه می‌گیرد که بازار سرمایه در مسیر رشد قرار دارد، اما تنها برای کسانی که توانایی پذیرش نوسان و تصمیم‌گیری پویا دارند.

ناصر غریب‌نژاد: نرخ بین‌بانکی، عددی به‌ظاهر فنی و دور از چشم عموم، در واقع یکی از حساس‌ترین شاخص‌های اقتصادی است که می‌تواند مسیر نقدینگی، رفتار سرمایه‌گذاران و چشم‌انداز تولید را تحت‌تأثیر قرار دهد. این نرخ، حلقه اتصال میان سیاست پولی و بازار سرمایه است؛ عددی که در اتاق‌های بانک مرکزی تعیین می‌شود اما بازتاب آن در تالارهای بورس و زندگی روزمره مردم دیده می‌شود.

در ساختار اقتصادی ایران، انکار مرگ واحدهای زیان‌ده و مقاومت در برابر انحلال طبیعی بنگاه‌های ناکارآمد، به مانعی جدی در مسیر اصلاحات مالی، صنعتی و اعتماد عمومی تبدیل شده است. در حالی که اقتصادهای توسعه‌یافته مرگ اقتصادی را بخشی از بلوغ ساختاری می‌دانند، ایران با سیاست‌های احیای مصنوعی، منابع ملی را به حیات بی‌ثمر شرکت‌های ورشکسته اختصاص داده است.

همزمان با قطعی اینترنت در افغانستان، برخی از کانال‌های تلگرامی اعلام نرخ دلار آزاد در ایران از فعالیت بازماندند—رخدادی که فراتر از یک اختلال فنی، نشانه‌ای از وابستگی زیرساختی و امنیتی بازار غیررسمی ارز به خارج از مرزهاست. این توقف، پرسش‌هایی جدی درباره پایداری، شفافیت و آسیب‌پذیری شبکه‌های اطلاع‌رسانی مالی در ایران مطرح کرده است.

شاخص ارزش دلاری نقدینگی ایران به کف تاریخی ۱۰۵ میلیارد دلار رسیده—سطحی که در گذشته نشانه‌ای از توقف رالی‌های ارزی و آغاز دوره‌های ثبات بوده است. تحلیل روندهای ۲۰ ساله نشان می‌دهد که بازار ارز بیش از هر زمان مستعد اصلاح زمانی و کاهش هیجان است، مگر آنکه شوک‌های سیاسی یا تورمی مسیر را تغییر دهند.

نسبت P/B بازار سهام ایران به سطح ۱.۷ رسیده نزدیکی به کف تاریخی یک دهه اخیر که در ادبیات مالی به معنای حاشیه ایمنی بالا تعبیر می‌شود. این عدد، نه فقط یک شاخص مالی، بلکه بازتابی از وضعیت فرسایشی بازار، ناکارآمدی سیاست‌های کلان و فرصتی استراتژیک برای سرمایه‌گذاران بلندمدت است.