پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی که ثبت مشترک مثنوی مولوی میان ایران، ترکیه و افغانستان در فهرست میراث ناملموس یونسکو با هدف همگرایی فرهنگی انجام شده، سخنان وزیر میراث فرهنگی درباره «تعلق جهانی» این اثر، پرسش‌هایی جدی درباره مرز میان جهانی بودن و خاستگاه تاریخی آن مطرح کرده است. آیا جهانی‌سازی میراث، به معنای چشم‌پوشی از مالکیت فرهنگی است؟

هشتم مهر، روز بزرگداشت مولانا، بی‌صدا گذشت؛ نه مراسمی، نه یادآوری‌ای، نه حتی یک زمزمه. در حالی که کشورهای همسایه با جدیت در حال مصادره مفاخر ایرانی‌اند، غفلت از چهره‌هایی چون مولوی، فردوسی، ابن‌سینا و نظامی گنجوی، زنگ خطری است برای هویت فرهنگی ایران. اگر از قلمرو تمدنی‌مان دفاع نکنیم، دیگران آن را به نام خود ثبت خواهند کرد.

هفدهم شهریور ۱۳۵۷ فقط یک روز خونین در تقویم سیاسی ایران نبود؛ نقطه‌ای بود که شکاف میان مردم و حکومت به اوج رسید، شاه از شناخت جامعه‌اش بازماند، و هنر انقلابی در خیابان متولد شد. این گزارش، روایتی است از لحظه‌ای که دوربین شاه در هلیکوپتر نتوانست حقیقت را پنهان کند و مردم، با خون و شعار، مسیر تازه‌ای را برای تاریخ و هنر رقم زدند.

استاد تمام دانشگاه شهید بهشتی، در سخنرانی خود با نگاهی انتقادی به ساختارهای فکری و رفتاری جامعه ایرانی، تأکید کرد که ریشه بسیاری از مشکلات کشور نه در تاریخ، دین یا قومیت، بلکه در ناتوانی در تعامل و فقدان آداب تفاهم است. وی با تحلیل تفاوت عملکرد مغز احساسی و مغز منطقی، خواستار بازنگری در شیوه‌های تصمیم‌گیری، مذاکره و حکمرانی شد و بر ضرورت شناخت فرآیندهای انسانی و روانی در سیاست‌گذاری تأکید کرد.

آیین یادبود فریدون شهبازیان به همت کانون آهنگسازان سینمای ایران و خانه سینما و با همکاری و حمایت صندوق اعتباری هنر، عصر سه‌شنبه دوم بهمن ۱۴۰۳، در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.

فرهنگ اخلاقی بر قضاوت کارکنان تاثیر می گذارد. فرهنگ پذیری به انتقال فرهنگی و فرآیند اجتماعی شدن اشاره دارد که از تبادل فرهنگی ناشی می شود.

افول اندیشه ایرانی زمانی رخ داده که از ۴۰۰ سال پیش اندیشه‌های ایرانی دیگر در اولویت نبودند. به همین دلیل بخشی از فرهنگ کشور دچار انحطاط شد.