پایگاه خبری سرمایه فردا

بازار چین که روزگاری سکوی پرتاب برندهای غربی بود، امروز به میدان رقابت بی‌رحمانه‌ای بدل شده است؛ جایی که شرکت‌های بومی با سرعت، چابکی و ادغام کامل در اکوسیستم دیجیتال، سهم بازار را از غول‌های آمریکایی ربوده‌اند. استارباکس، برگرکینگ و حتی دکتلون فرانسوی ناچار به واگذاری سهام و مشارکت‌های مشترک شده‌اند تا در برابر موج بی‌سابقه برندهای چینی دوام بیاورند.

اظهارات اخیر مقامات ایرانی و ادعای ترامپ درباره رفع تحریم‌ها، بار دیگر نشان داد که دیپلماسی تهران و واشنگتن گرفتار چرخه‌ای متناقض است؛ چرخه‌ای که در آن فرصت‌های طلایی برای مذاکره و کاهش فشارها، به دلیل انفعال و سیاست‌های محافظه‌کارانه از دست می‌رود و هزینه‌های سنگین سیاسی و اقتصادی بر ایران تحمیل می‌شود.

در حالی که جنگ اوکراین به مرحله فرسایش رسیده و اروپا با اضطراب به آینده امنیتی خود می‌نگرد، ایالات متحده دو تصمیم هم‌زمان اتخاذ کرده است: کاهش حضور نظامی در جناح شرقی ناتو و اعلام آمادگی برای ازسرگیری آزمایش‌های هسته‌ای پس از سه دهه. این دو تحول، نشانه‌ای از تغییر راهبرد واشنگتن در مواجهه با رقبا و بازتعریف نقش خود در نظم جهانی است.

خطیب نماز جمعه تهران با انتقاد شدید از سیاست‌های ایالات متحده، دونالد ترامپ را عامل اصلی تروریسم جهانی معرفی کرد و گفت: آمریکا با پاره کردن برجام نشان داد که اهل مذاکره نیست و توصیه به گفت‌وگو با چنین کشوری، ساده‌لوحی سیاسی است.

در روزی که میلیون‌ها آمریکایی از ۲۵۰۰ نقطه کشور به خیابان آمدند، شعار «نه به شاه» تنها یک اعتراض سیاسی نبود؛ بیانیه‌ای جمعی بود علیه آنچه معترضان سقوط به دیکتاتوری می‌نامند. این جنبش، با حضور نسل‌های مختلف و حمایت اتحادیه‌های کارگری، فصل تازه‌ای از مقاومت مدنی را رقم زد.

در حالی‌که ایران پایان رسمی قطعنامه ۲۲۳۱ را اعلام کرده، غرب با روایت سیاسی از بازگشت تحریم‌ها سخن می‌گوید. آنچه در شورای امنیت جریان دارد، نه جدال حقوقی، بلکه امتداد رقابت قدرت میان شرق و غرب است.

در بحبوحه تحلیل‌های حقوقی و امنیتی درباره مکانیسم ماشه، آنچه در اقتصاد ایران درد می‌کند نه فقط نرخ دلار و طلا، بلکه «و غیره»‌ای است که در سایه ابهام، بی‌اعتمادی و سیاست‌زدگی، به بحران تبدیل شده است. این یادداشت با نگاهی طنزآلود اما تحلیلی، از سردرگمی تصمیم‌گیران، تشخیص‌های روان‌پزشک‌نما، و نسخه‌های ناکارآمد عبور می‌کند تا به راهکارهایی برای مهار تورم، کنترل انتظارات و بازسازی اعتماد عمومی برسد—از اصلاح یارانه‌ها تا تعرفه‌گذاری هدفمند و بازتعریف نقش دولت در بازار.

در حالی‌که بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت ایران را با چالش‌های دیپلماتیک و اقتصادی تازه‌ای روبه‌رو کرده، بخشی از جریان‌های سیاسی داخلی به‌جای تمرکز بر حل بحران، سرگرم بازآفرینی منازعات قدیمی و تضعیف دولت چهاردهم شده‌اند. این قطبی‌سازی نه‌تنها کمکی به عبور از بحران نمی‌کند، بلکه زمینه‌ساز سناریوی خطرناک‌تری است: ناتمام ماندن دولت و انتخابات زودهنگام.

در دنیای سیاست، برخی واژه‌ها تنها در متن توافق‌ها و بیانیه‌ها باقی نمی‌مانند؛ آن‌ها به زندگی روزمره مردم نفوذ می‌کنند، به گفت‌وگوهای خانوادگی، به نوسان بازار، به اضطراب جمعی. «مکانیسم ماشه» یکی از همین واژه‌هاست—ابزاری حقوقی با پیامدهایی روانی، اجتماعی و ارتباطی که اگر درست مدیریت نشود، می‌تواند به زخم جمعی بدل شود. این گزارش، روایتی تحلیلی است از تأثیرات پنهان و آشکار مکانیسم ماشه بر روان جامعه و نقش حیاتی ارتباطات در مهار آن.