پایگاه خبری سرمایه فردا

سیاست تأمین زمین برای ساخت مسکن، چالش‌های متعددی را به همراه دارد. برخلاف تصور رایج، مشکل اصلی کمبود زمین خام نیست، بلکه نبود زیرساخت‌های لازم و محدودیت‌های قانونی برای توسعه پایدار است. آیا الحاق گسترده اراضی به محدوده شهری، پاسخی منطقی به بحران مسکن است، یا تصمیمی شتاب‌زده که تبعات آن در بلندمدت آشکار خواهد شد؟ بررسی این سیاست از منظر امنیت غذایی، توسعه شهری و مسائل زیست‌محیطی می‌تواند تصویری دقیق‌تر از آینده شهرسازی ایران ارائه دهد.

در حالی که قیمت مسکن نسبت به تورم عقب مانده و از منظر دلاری همچنان پایین‌تر از میانگین سال‌های گذشته است، افزایش هزینه‌های تولید می‌تواند در آینده قیمت تمام‌شده را تحت‌تأثیر قرار دهد.

شاید به نظر برسد که پاسخ همگام چین در بالا بردن تعرفه واردات کالا از سوی ایالات متحده رویکردی قاطعانه و درست است اما تاریخ آن واکنش به تعرفه های ترامپ را یک اشتباه استراتژیک ارزیابی می کند. 

بحران مسکن چین که زمانی موتور محرک اقتصاد این کشور بود، اکنون با کاهش قیمت‌ها، خانه‌های خالی و کاهش تقاضای واقعی، به تهدیدی جدی برای رشد اقتصادی و ثبات مالی داخلی و جهانی تبدیل شده است.

عملکرد دولت در شش ماه گذشته نشان می‌دهد که حل مسئله مسکن و واگذاری زمین در اولویت برنامه‌های او قرار ندارد.

چین بعد از انقلاب دهقانی مائو از یوغ استعمار روسیه رها شد و بلافاصله با آمریکا روابط تجاری و اقتصادی برقرار کرد و کم کم اقتصاد چین روندی صعودی گرفت.

بازار مسکن ایران همچنان با چالش مواجه است. نسبت قیمت به هزینه حدود ۲۰ درصد است، درحالی که در دنیا حدود ۱۴ درصد است.

قیمت اجاره‌ در تهران تا چند وقت پیش تنها در مناطق بالاشهر گران بود. اما با حجم تقاضا این افزایش قیمت به حاشیه ها رسیده است.

زمان انتظار برای خرید خانه در تهران به ۷۰ سال رسیده است. دهک های پایین توان خرید ندارد نهضت مسکن ملی باید تا دو سال دیگر تعیین تکلیف شوند.