پایگاه خبری سرمایه فردا

محمود مرادی با نگاهی متفاوت و جسورانه به فضای سرمایه‌گذاری، بر ضرورت سیال بودن در ترکیب دارایی‌ها، مدیریت ریسک و بازنگری در انتظارات تأکید کرده است. او با کنار هم گذاشتن چند فکت کلیدی از سقف محدود دلار تا رفتار طلا و صندوق‌های سرمایه‌گذاری نتیجه می‌گیرد که بازار سرمایه در مسیر رشد قرار دارد، اما تنها برای کسانی که توانایی پذیرش نوسان و تصمیم‌گیری پویا دارند.

عملکرد شاخص نشان می دهد که روند صعودی اخیر، همچنان با قدرت ادامه دارد. نکته مهمز، ورود پول‌های هوشمند به بازار است نمادی از سرمایه‌هایی که با هدف و تحلیل وارد شده‌اند، نه از سر هیجان.

محمود مرادی با بررسی تحولات اخیر، از نقش سامانه توافقی، نوسانات دلار و طلا، و رفتار صندوق‌های بورسی در شکل‌گیری موج صعودی بورس سخن گفته و تأکید کرده است که بازار فعلاً در مسیر رشد قرار دارد، هرچند با ریسک‌های محتمل در فضای سیاسی و اقتصادی کشور مواجه است.

در واکنش به اظهارات یکی از کارشناسان حوزه انرژی درباره نقش تجارت با همسایگان در کاهش اثر تحریم‌ها، نویسنده با نگاهی انتقادی به تجربه‌های اقتصادی یک دهه اخیر، از ناکارآمدی این تحلیل‌ها در شرایط واقعی اقتصاد ایران می‌گوید. او با اشاره به ناترازی انرژی، ضعف زیرساخت‌های تجاری، و محدودیت‌های عملیاتی در روابط منطقه‌ای، تأکید می‌کند که تکرار نسخه‌های کلیشه‌ای نه‌تنها اعتماد عمومی را تضعیف می‌کند، بلکه انتظارات تورمی را نیز تشدید خواهد کرد. راه‌حل‌های واقعی، به‌جای شیرین‌نمایی واقعیت، نیازمند شفافیت، برنامه‌ریزی دقیق و پذیرش اصلاحات مدرن اقتصادی هستند.

بورس ایران به وضعیت متعادل رسیده است از این به بعد روند بورس می‌تواند در سرنوشت سهامداران و اقتصاد ایران سرنوشت‌ساز باشد.

در مردادماه ۱۴۰۴، سیدمحمدجواد میرطاهر، مدیرعامل سابق گروه مالی صبا تأمین، به مدیریت شرکت سرمایه‌گذاری ونیرو منصوب شد—شرکتی وابسته به سرمایه‌گذاری ایران. بررسی عملکرد او در سال ۱۴۰۳ و مقایسه با وضعیت فعلی نشان می‌دهد که دوران مدیریتی‌اش در صبا تأمین با رونق همراه نبوده و انتصاب جدید نیز با ابهاماتی در تخصص و سابقه اجرایی مواجه است.

آیا بورس رشد می‌کند درحالی که هنوز ریسک‌های سیستماتیک به طور کامل برطرف نشده‌اند؟ به طور قطع واکنش بورس کوتاه مدت است و نمادهای با اصلاح زیاد و ارزندگی بالا رشد می کنند.

در روزگاری که تحریم‌ها دوباره سایه سنگین خود را بر اقتصاد ایران انداخته‌اند، روایت توسعه دیگر از مسیر نفت و واردات نمی‌گذرد. این‌بار، نقطه آغاز از خانه‌های کوچک، کارگاه‌های محلی و صنایع ملی است؛ جایی که تولید داخلی، نه‌تنها راهی برای بقا، بلکه نقشه‌ای برای استقلال اقتصادی ترسیم می‌کند.

نرخ بین‌بانکی، عددی به‌ظاهر فنی و دور از چشم عموم، در واقع یکی از حساس‌ترین شاخص‌های اقتصادی است که می‌تواند مسیر نقدینگی، رفتار سرمایه‌گذاران و چشم‌انداز تولید را تحت‌تأثیر قرار دهد. این نرخ، حلقه اتصال میان سیاست پولی و بازار سرمایه است؛ عددی که در اتاق‌های بانک مرکزی تعیین می‌شود اما بازتاب آن در تالارهای بورس و زندگی روزمره مردم دیده می‌شود.