پایگاه خبری سرمایه فردا

در بحبوحه جنگ ۱۲ روزه، شاخص‌های ذهنی مردم ایران نسبت به عملکرد نظام جمهوری اسلامی با رشدی چشم‌گیر مواجه شد؛ اما نگرش‌ها به «گفتمان مقاومت» همچنان با رکود مواجه‌اند. این گزارش تحلیلی به بررسی دلیل این شکاف ذهنی می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه روایت‌های مداخله‌گرایانه و تصویرسازی‌های غیرواقعی از مفهوم مقاومت، مانع از تقویت سرمایه اجتماعی حول آن شده‌اند. در حالی که چهره‌های برجسته‌ای مانند سیدحسن نصرالله بارها بر ماهیت دفاعی و مشروع مقاومت تأکید کرده‌اند، ضرورت «واسازی» گفتمان مقاومت در بستر دفاع ملی و کرامت انسانی بیش از پیش احساس می‌شود.

در حالی که تلاش‌های اسرائیل برای ایجاد آشوب مردمی در ایران طی جنگ ۱۲ روزه ناکام ماند، گزارش تازه نیوزویک از تمرکز تل‌آویو بر فعال‌سازی گروه‌های تجزیه‌طلب و بهره‌برداری از شکاف‌های قومی در شمال‌غرب و جنوب‌شرق ایران پرده برمی‌دارد. رویکرد جدید اسرائیل، به‌جای تحریک عمومی، سرمایه‌گذاری بر ظرفیت‌های نیابتی قومی را به‌عنوان ابزاری برای تهدید امنیت ملی ایران دنبال می‌کند؛ مسئله‌ای که زنگ خطر را برای نهادهای امنیتی و وحدت ملی به صدا درآورده است.

تأکید بر سرمایه انسانی، نقش‌آفرینی بخش خصوصی، پرهیز از بوروکراسی فرساینده و همگرایی قوای حاکمیتی، مؤلفه‌هایی هستند که می‌توانند در بازسازی ایران موثر شده و عاملی برای عبور از تنگناهای کنونی به افقی روشن‌تر است.

قهرمان‌های جدید ایران از جنگ تا مقاومت همه حول محور ملی گرای می‌چرخد که اجازه نداده‌اند دشمن به خاک کشور دست‌اندازی کند.

حضور میلیونی شهروندان ایرانی در جشن غدیر در شرایطی که جنگ آغاز شده است نشان می دهد که پای آرمان‌های نظام ایستاده اند و در هر شرایطی در کف خیابان ها حضور دارند درحالی که رژیم صهیونسیتی در پناهگاه پناهان شده‌اند.

تلاش ایران برای کنترل فضای رسانه‌ای مذاکرات برجام ناکام ماند، چراکه رسانه‌ها نقش کلیدی در دیپلماسی آمریکایی ایفا می‌کنند. اکنون، با انبوهی از اخبار تکراری و نبود تحولات اساسی، بازارها در انتظار یک تغییر واقعی هستند. آیا تاریخ دقیق دور بعدی مذاکرات می‌تواند این روند را دگرگون کند؟

کودتای رضاخان در لغو کاپیتولاسیون، ایجاد وحدت ملی و نوسازی کشور موثر بود. اما از سوی دیگر، وابستگی‌های سیاسی و سرکوب‌های داخلی چالش‌هایی بودند که باید به آن‌ها توجه شود.

جزیره دیگوگارسیا، پایگاه استراتژیک ایالات متحده در اقیانوس هند، به‌عنوان مرکزی برای کنترل عملیات نظامی و نقطه خیز بمب‌افکن‌های استراتژیک، نقشی کلیدی در معادلات ژئوپلیتیک منطقه دارد. این پایگاه که دسترسی بی‌واسطه به خاورمیانه، از جمله ایران، و آسیای مرکزی را فراهم می‌کند، به‌عنوان ابزاری برای مهار نفوذ چین و نظارت بر فعالیت‌های ایران مورد استفاده قرار می‌گیرد. آیا حضور نظامی آمریکا در این جزیره همچنان تأثیر استراتژیک خود را در مواجهه با ایران و دیگر بازیگران منطقه‌ای حفظ خواهد کرد؟

مذاکره ایران و آمریکا یکی از موضوعات حساس و پیچیده در عرصه دیپلماسی بین‌المللی است که همواره توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. با توجه به تحولات اخیر و تغییرات در سیاست‌های داخلی و بین‌المللی، امکان توافق جدید میان این دو کشور همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. در این مقاله، به بررسی عوامل کلیدی و نقش بازیگران مختلف در این مذاکرات پرداخته‌ایم.