پایگاه خبری سرمایه فردا

ستاد ملی بازسازی خسارات جنگ تشکیل شد در آستانه بازسازی، ایران با زیان ۹۶۰۰ میلیاردی در صنعت هوایی و تخریب هزاران واحد مسکونی، نقشه ترمیم ملی را آغاز کرده است.

افزایش چشمگیر موارد جاسوسی صهیونیست‌ها برای ایران، آن هم در دل ساختارهای نظامی و مدنی اسرائیل، پرده از بحرانی تازه برداشته است؛ بحرانی که نه‌تنها ادعای یکپارچگی و کنترل امنیتی این رژیم را زیر سؤال می‌برد، بلکه نشان می‌دهد انگیزه‌های مالی، بی‌اعتمادی اجتماعی و شکاف‌های عمیق هویتی، اسرائیل را در برابر نفوذ ایران آسیب‌پذیر کرده‌اند. کارزار تبلیغاتی تازه‌ رژیم صهیونیستی نیز در مقابله با موج بی‌تعهدی داخلی، فعلاً حرفی برای گفتن ندارد.

حملات اخیر اسرائیل به سوریه فراتر از بهانه‌های ظاهری مانند درگیری‌های سویداء یا حفظ امنیت مرزها است و بیشتر با هدف دسترسی به مناطق نفت‌خیز سوریه و اتصال به کردستان عراق و محاصره ایران است.

در پی آسیب‌های گسترده به بافت مسکونی تهران، بررسی و مقایسه عملکرد شهرداری این شهر با نمونه‌های موفق جهانی، روایتی روشن از چالش‌ها و فرصت‌های بازسازی شهری ارائه می‌دهد. از فرماندهی بحران در استانبول و مشارکت مردمی در مکزیکوسیتی گرفته تا تجربه تجاری‌سازی در بیروت، مسیر تهران به سوی بازآفرینی شهری نیازمند بازنگری در سیاست‌گذاری و تقویت اعتماد عمومی است

آتش‌بس میان ایران و اسرائیل برقرار شده، اما آیا این سکوت، آرامشی پیش از طوفان است؟ اگرچه پاسخ قطعی دشوار است، اما آنچه از لابه‌لای تحلیل‌های منابع معتبر برمی‌آید، نشان می‌دهد که طرفین فعلاً تمایلی به بازگشت به میدان نبرد ندارند.

در حال حاضر ۴ هزار آپارتمان آسیب دیده که ۵۰۰ واحد به ساخت مجدد نیاز دارند که اعتباری حدود ۴ هزار میلیارد تومان برای تکمیل بازسازی خانه های آسیب دیده نیاز دارند.

در پی جنگ ۱۲ روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی برآورد می‌شود ۱۲ میلیارد دلار به صورت هزینه‌های مستقیم بر رژیم خسارت وارد شده است و با در نظر گرفتن هزینه‌های غیرمستقیم این رقم به ۲۰ میلیارد دلار می‌رسد که بیشترین خسارت به اقتصاد تل‌آویو وارد شد.

تأثیر جنگ بر اسرائیل تخمین زده شده حدود ۲۰ میلیارد دلار خسارت بر اقتصاد این کشور تحمیل کرده و میزان کسری بودجه را ۸ درصد افزایش داده است.

سیاست های اقتصادی بر مبنای تجربه جنگ ۱۲ روزه باید تدوین شوند. اکنون زمان آن فرا رسیده است که مشارکت ملی نه‌تنها در قالب واکنش به بحران، بلکه به‌عنوان راهبردی ساختاری و دائمی در همه سطوح حاکمیتی نهادینه شود.