پایگاه خبری سرمایه فردا

صنعت فولاد در سال ۱۴۰۴، با چالش‌هایی بنیادین مواجه شد که ریشه در ناترازی انرژی، نوسانات جهانی و چالش‌های ژیوپولتیک داشت. همین بازتاب چالش صنایع در بورس در سرخی بازار نمایان است.

در روزی که اعداد تاریخ انگار خبر از نحسی می‌دادند، بازار سرمایه بار دیگر زمین‌گیر شد؛ نه از نبود معامله‌گر، نه از ضعف بنیادی، بلکه از زخمی که بی‌اعتمادی و بی‌تدبیری بر جان آن نشاند. در این روایت، نه فقط داده‌ها بلکه دردها تحلیل می‌شوند؛ از نبود حمایت تا بازگشت فضای یأس و تنهاییِ سرمایه‌گذار.

چرا برنامه ضد تورم در سال ۱۴۰۴ حیاتی است؟ در مقطع بحرانی کنونی ثبات در قوانین و پایبندی به برنامه‌های میان‌مدت می‌تواند فضای امنی برای فعالان اقتصادی و سرمایه‌گذاران ایجاد کند.

در روزهایی که اقتصاد ایران با امواجی از تورم، بی‌ثباتی و کاهش اعتماد عمومی دست‌وپنجه نرم می‌کند، بازار سرمایه گرفتار رکودی فرسایشی شده است. مهاجرت سرمایه‌ها به بازارهای موازی مانند طلا، ارز و سپرده‌های بانکی، نشان از بحران ساختاری در اعتماد به بازار سهام دارد. در این فضای مه‌آلود، تنها با اصلاح سیاست‌ها و بازسازی شفافیت می‌توان روزنه‌ای برای بازگشت رونق یافت.

در اولین روز مرداد ۱۴۰۴، شاخص کل بورس با افت ملایمی مواجه شد، اما نوسانات روز، نکات مهمی درباره رفتار حقوقی‌ها، ارزندگی سهم‌های پالایشی و پتانسیل رشد طلا در بازار جهانی آشکار کرد. بابک تربان، تحلیل‌گر بنیادی، با مرور گزارش‌های ضعیف نظیر بوعلی و فرصت‌های پیش‌روی سهم‌هایی چون شبننا، فزر و فسوج، تصویری دقیق از مسیر پیش‌روی سرمایه‌گذاران ترسیم می‌کند—مسیرهایی که با نگاه بلندمدت و صبوری، می‌توانند به بازدهی‌های چشم‌گیر منتهی شوند.

در روزهایی که شاخص‌ها نوسان می‌کنند و رفتارهای هیجانی در بازار شدت می‌گیرد، رصد دقیق گزارش‌های مالی و مجامع شرکت‌ها می‌تواند سرمایه‌گذاران را از تردید به تصمیم برساند. روایت پیش‌رو، تحلیلی‌ست از عملکرد شرکت‌های کلیدی همچون آلومینا، شبنم، سپاهان و به‌ترانس؛ بررسی‌ای که نشان می‌دهد چگونه جزئیاتی چون تقسیم سود، بندهای حسابرسی، ورود نقدینگی به صندوق‌ها و رفتار حقوقی‌ها می‌تواند زمینه‌ساز بازدهی‌های بالاتر در فصل پرریسک تابستان باشد.

بازار سرمایه ایران، بیش از آن‌که محل دادوستد سهام باشد، بخشی حیاتی از ساختار تأمین مالی و اعتماد عمومی اقتصادی است، اما و ابزارهای حمایتی صرفاً در حد شعار باقی‌ مانده‌اند.

تحلیل پویان مظفری از روند ورود و خروج نقدینگی نشان می‌دهد سرمایه‌گذاران ترجیح داده‌اند به‌جای سهام پرنوسان، به سمت صندوق‌های طلا و درآمد ثابت متمایل شوند.

افزایش ضریب اعتبار صندوق‌های اهرمی بازار سرمایه را وارد فاز جدیدی از سیاست‌گذاری مالی کرده، تصمیمی که هم ظرفیت رشد معاملاتی دارد و هم ریسک‌های سیستمی در پی آن قابل‌توجه است.