پایگاه خبری سرمایه فردا

در بزنگاه ناترازی ساختاری و بحران اعتماد عمومی، بازاندیشی در مأموریت نهادی بانک‌ها و اصلاح ریشه‌ای روابط مالکیتی، به اولویتی راهبردی در مسیر حکمرانی مالی بدل شده است. این گزارش، با تمرکز بر پرونده بانک پاسارگاد، نقشه راهی برای عبور از نظارت شکلی به سوی ساختار شفاف، پاسخ‌گو و توسعه‌گرا ترسیم می‌کند.

با وجود رشد درآمد عملیاتی و تلاش‌های مدیریتی جدید در سال ۱۴۰۳، بانک دی همچنان با چالش‌های عمیقی چون عدم وصول مطالبات قدیمی، نبود سازوکار اعتبارسنجی شفاف، و زیان انباشته سنگین روبه‌روست. فهرست بدهکاران کلان که بیش از پنج سال از موعد بازپرداخت آن‌ها گذشته، گویای بحرانی است که نیازمند اصلاحات ساختاری فوری و تصمیم‌گیری‌های جسورانه است.

نظارت بر بانک ها با تمرکز بر شناسایی و اندازه‌گیری ریسک‌های موجود در بانک‌ها و همچنین شناسایی نقاط ضعف، می‌تواند منابع نظارتی را به صورت بهینه در نقاط حساس متمرکز کند.

در نخستین روزهای جنگ، هنگامی که نگاه‌ها به آسمان و جبهه‌های زمینی دوخته شده بود، نخستین ضربه‌ی سایبری به فضای دیجیتالی بانک ها وارد آمد.

اختلال در زیرساخت‌های دیجیتال به ویژه هک دو بانک در زمان جنگ ۱۲ روزه هشداری بود که از بیخ گوش سپرده‌های مردم گذشت.

بحث درباره انحلال بانک‌های خصوصی با استدلال‌های متفاوتی مواجه است. از یک سو، بانک‌های خصوصی با افزایش رقابت و نوآوری، نقش کلیدی در پویایی اقتصادی ایفا می‌کنند. از سوی دیگر، برخی معتقدند که عدم نظارت کافی و مداخلات نادرست ممکن است بحران‌های مالی را تشدید کند. اما آیا حذف بانک‌های خصوصی واقعاً راه‌حل بهینه‌ای برای اصلاح نظام بانکی است؟

بحران‌های بانک آینده به موضوعی داغ در فضای سیاسی و اقتصادی تبدیل شده است. در حالی که جبهه پایداری بر انحلال این نهاد مالی تأکید دارد، بررسی‌های منطقی سه گزینه پیش روی دولت را مطرح می‌کنند: اصلاح ساختار، ادغام یا انحلال. این بحران تازه‌ترین مورد در لیست بلندبالای چالش‌های دولت پزشکیان است که هنوز یک‌ساله نشده، اما با پرونده‌های پرچالش نظیر ناترازی برق، کمبود سوخت و تورم مواجه است.

اضافه‌برداشت ۸۰۰ همتی بانک‌های ناتراز که معادل ۳۰ درصد تولید ناخالص داخلی است، در کنار مشکل ۸ بانکی که به طور جدی در معرض ادغام یا انحلال هستند، بحران نظام بانکی را تشدید کرده است.

لید: بانک‌ها با گزارش‌های مالی قدرتمند و سودهای قابل‌توجه، همچنان نسبت P/E پایینی دارند که برای بسیاری از سرمایه‌گذاران سؤال‌برانگیز است. دلیل این موضوع به سیاست‌های بانک مرکزی برمی‌گردد که بانک‌ها را ملزم می‌کند بخش زیادی از سود خود را حفظ کرده و به‌جای تقسیم بین سهامداران، صرف افزایش سرمایه کنند. با توجه به تأثیر تورم، مطالبات مشکوک‌الوصول و ماهیت سود ناشی از تسعیر ارز، بررسی P/E به‌تنهایی معیار مناسبی برای تصمیم‌گیری در خرید سهام بانکی نیست.