پایگاه خبری سرمایه فردا

در اقتصادی که تورم فرصت‌های ظاهری تازه‌ای پیش پای مردم می‌گذارد، نگاه غالب به زندگی مادی بر پایه وام، اعتبار و سود بانکی شکل گرفته اما قانون تکامل آن را مسیر ثروت اندوزی نمی‌داند.

در حالی که طلا همواره به‌عنوان دارایی امن شناخته می‌شود و بازدهی آن هیچ‌گاه به صفر نمی‌رسد، بسیاری از نمادهای بورسی در ایران پس از مدتی نه‌تنها بازدهی مثبت ندارند بلکه وارد محدوده منفی می‌شوند. این وضعیت در شرایطی رخ می‌دهد که تورم سالانه کشور به حدود ۵۰ درصد رسیده و انتظار می‌رود بازار سرمایه به‌عنوان سپر تورمی عمل کند؛ اما واقعیت چیز دیگری است.

بازار جهانی طلا در آستانه یک چرخش روانی قرار گرفته است؛ از یک‌سو نشانه‌های تنش‌زدایی در غزه، اوکراین و شرق آسیا امید به کاهش تقاضای پناهگاه‌های امن را زنده کرده، و از سوی دیگر بحران اعتماد به دلار و سیاست‌های اقتصادی آمریکا، طلا را همچنان به امن‌ترین دارایی جهان بدل ساخته است

افت رمزارزها و نوسان طلا در محدوده چهار هزار دلار، جریان نقدینگی را مدیریت می کند؛ در حالی که ریسک‌های سیستماتیک همچنان سنگین‌تر از وعده‌های حمایتی دولت، جهت بورس را تعیین می کنند.

بازار سرمایه بیش از هر زمان دیگری تحت تأثیر سیاست‌های بازارساز و رفتار نوسان‌گیرهاست؛ شاخص‌ها در محدوده‌ای محدود بالا و پایین می‌شوند و تنها بازدهی کوتاه‌مدت جواب می دهد.

بازارهای مالی جهانی در هفته‌های اخیر شاهد واگرایی آشکار میان بیت‌کوین و طلا بوده‌اند؛ رمزارز پرریسک سقوطی کم‌سابقه را تجربه کرد، در حالی که فلز زرد بار دیگر جایگاه خود را به‌عنوان پناهگاه امن تثبیت نمود. این تضاد رفتاری، تصویری روشن از ترجیحات سرمایه‌گذاران در شرایط بی‌ثباتی اقتصادی ارائه می‌دهد.

جلسه حساس فدرال رزرو و انتشار گزارش‌های ماهانه شرکت‌ها می‌توانند مسیر آینده بازارهای جهانی و بورس تهران را تعیین کنند. در حالی که طلا و سهام جهانی تحت تأثیر سیاست‌های پولی و مذاکرات تجاری رشد کرده‌اند، بورس تهران نیز با اتکا به نرخ دلار نیما و آزاد و کاهش ریسک‌های سیستماتیک، رالی صعودی خود را ادامه می‌دهد.

افزایش نرخ بهره اسمی به محدوده ۳۵ تا ۳۷ درصد، رفتار سنتی سرمایه‌گذاران را دگرگون کرده و جذابیت بازارهای موازی همچون طلا، ارز و مسکن را کاهش داده است. در حالی که صندوق‌های درآمد ثابت سود قابل توجهی ارائه می‌دهند، نگرانی از پوشش‌ندادن تورم موجب خروج نقدینگی به سمت بازارهای پرریسک می‌شود. این تناقض، عملاً به ترمز رشد پایدار بورس تبدیل شده و نشان می‌دهد که تنها با اصلاحات بنیادی و هدایت نقدینگی به سمت تولید مولد می‌توان به آینده‌ای باثبات برای بازار سرمایه امیدوار بود.

تحلیل‌های مالی آبان ۱۴۰۴ نشان می‌دهد اقتصاد ایران وارد مرحله‌ای تازه شده است؛ مرحله‌ای که نرخ بهره ۴۰ تا ۴۲ درصدی صندوق‌های درآمد ثابت، سایه‌ای سنگین بر بازارهای پرریسک انداخته و مدل کسب سود را تغییر داده است. در این شرایط، طلا همچنان گزینه‌ای کم‌ریسک برای بازدهی بالای ۲۵ درصد تا پایان سال محسوب می‌شود، سهام برای متخصصان ظرفیت رشد دارد، و مسکن با تغییر معادلات رهن و اجاره به سمت توافق‌های برد-برد حرکت کرده است. سرمایه‌گذاران باید با تمرکز بر «حباب منفی» و ارزش‌گذاری درست، مسیر سود اقتصادی واقعی را بیابند.