پایگاه خبری سرمایه فردا

بورس ایران به وضعیت متعادل رسیده است از این به بعد روند بورس می‌تواند در سرنوشت سهامداران و اقتصاد ایران سرنوشت‌ساز باشد.

در مردادماه ۱۴۰۴، سیدمحمدجواد میرطاهر، مدیرعامل سابق گروه مالی صبا تأمین، به مدیریت شرکت سرمایه‌گذاری ونیرو منصوب شد—شرکتی وابسته به سرمایه‌گذاری ایران. بررسی عملکرد او در سال ۱۴۰۳ و مقایسه با وضعیت فعلی نشان می‌دهد که دوران مدیریتی‌اش در صبا تأمین با رونق همراه نبوده و انتصاب جدید نیز با ابهاماتی در تخصص و سابقه اجرایی مواجه است.

آیا بورس رشد می‌کند درحالی که هنوز ریسک‌های سیستماتیک به طور کامل برطرف نشده‌اند؟ به طور قطع واکنش بورس کوتاه مدت است و نمادهای با اصلاح زیاد و ارزندگی بالا رشد می کنند.

در روزگاری که تحریم‌ها دوباره سایه سنگین خود را بر اقتصاد ایران انداخته‌اند، روایت توسعه دیگر از مسیر نفت و واردات نمی‌گذرد. این‌بار، نقطه آغاز از خانه‌های کوچک، کارگاه‌های محلی و صنایع ملی است؛ جایی که تولید داخلی، نه‌تنها راهی برای بقا، بلکه نقشه‌ای برای استقلال اقتصادی ترسیم می‌کند.

نرخ بین‌بانکی، عددی به‌ظاهر فنی و دور از چشم عموم، در واقع یکی از حساس‌ترین شاخص‌های اقتصادی است که می‌تواند مسیر نقدینگی، رفتار سرمایه‌گذاران و چشم‌انداز تولید را تحت‌تأثیر قرار دهد. این نرخ، حلقه اتصال میان سیاست پولی و بازار سرمایه است؛ عددی که در اتاق‌های بانک مرکزی تعیین می‌شود اما بازتاب آن در تالارهای بورس و زندگی روزمره مردم دیده می‌شود.

در ساختار اقتصادی ایران، انکار مرگ واحدهای زیان‌ده و مقاومت در برابر انحلال طبیعی بنگاه‌های ناکارآمد، به مانعی جدی در مسیر اصلاحات مالی، صنعتی و اعتماد عمومی تبدیل شده است. در حالی که اقتصادهای توسعه‌یافته مرگ اقتصادی را بخشی از بلوغ ساختاری می‌دانند، ایران با سیاست‌های احیای مصنوعی، منابع ملی را به حیات بی‌ثمر شرکت‌های ورشکسته اختصاص داده است.

همزمان با قطعی اینترنت در افغانستان، برخی از کانال‌های تلگرامی اعلام نرخ دلار آزاد در ایران از فعالیت بازماندند—رخدادی که فراتر از یک اختلال فنی، نشانه‌ای از وابستگی زیرساختی و امنیتی بازار غیررسمی ارز به خارج از مرزهاست. این توقف، پرسش‌هایی جدی درباره پایداری، شفافیت و آسیب‌پذیری شبکه‌های اطلاع‌رسانی مالی در ایران مطرح کرده است.

شاخص ارزش دلاری نقدینگی ایران به کف تاریخی ۱۰۵ میلیارد دلار رسیده—سطحی که در گذشته نشانه‌ای از توقف رالی‌های ارزی و آغاز دوره‌های ثبات بوده است. تحلیل روندهای ۲۰ ساله نشان می‌دهد که بازار ارز بیش از هر زمان مستعد اصلاح زمانی و کاهش هیجان است، مگر آنکه شوک‌های سیاسی یا تورمی مسیر را تغییر دهند.

جایی که ناترازی‌های انرژی، بی‌تصمیمی‌های ساختاری، و مهاجرت سرمایه‌گذاران از تولید به دارایی‌های امن، نشانه‌هایی از یک بحران خزنده‌اند. در حالی که صنایع با خطر تعطیلی مواجه‌اند و سرمایه‌گذاران به استراتژی «بنشین، ببین، خارج شو» رسیده‌اند، پیام اصلی این تحلیل روشن است: سیاست‌گذار باید پیش از آنکه دیر شود، تصمیم بگیرد.