پایگاه خبری سرمایه فردا

در شرایطی که سیاست‌های اقتصادی دولت با هدف مهار تورم و تثبیت بازار سرمایه دنبال می‌شود، نشانه‌های آشکار از ناترازی‌های مالی، کاهش ارزش پول ملی، و رکود در شاخص‌های کلیدی اقتصادی، حکایت از بحرانی دارد که در ماه‌های آینده ابعاد واقعی‌اش نمایان خواهد شد. آیا اقتصاد ایران برای مواجهه با تبعات این سیاست‌ها آماده است؟

در شرایطی که بازار سرمایه با ارزندگی نسبی سهام مواجه بود، مجموعه‌ای از ریسک‌های سیستماتیک، ناترازی‌های زیرساختی و سیاست‌های انقباضی، اقتصاد کشور را به ورطه رکود تورمی کشانده‌اند. این گزارش، تحلیلی است بر دلایل اصلی سقوط بازار سهام و ناکارآمدی سیاست‌گذاران در مواجهه با بحران‌های اقتصادی پس از جنگ.

سردترین تابستان‌های بازار سرمایه، با تزریق پول و حمایت‌ حقوقی نتوانسته‌اند مسیر رکود را تغییر دهند. بارقه‌های امید نه از جنس نقدینگی، بلکه از جنس اصلاحات اقتصادی و سیاسی می‌خواهد.

نبود تفکیک میان مالکیت و مدیریت، و بی‌تعهدی سهامداران به الزامات سرمایه‌گذاری، از مهم‌ترین دلایل فروپاشی ساختاری در بسیاری از سازمان‌های ایرانی است. این بحران نه‌تنها بهره‌وری را کاهش داده، بلکه مدیران حرفه‌ای را از میدان خارج کرده و شرکت‌های بزرگ را به سمت زیان‌دهی پایدار سوق داده است.

در روزی که اعداد تاریخ انگار خبر از نحسی می‌دادند، بازار سرمایه بار دیگر زمین‌گیر شد؛ نه از نبود معامله‌گر، نه از ضعف بنیادی، بلکه از زخمی که بی‌اعتمادی و بی‌تدبیری بر جان آن نشاند. در این روایت، نه فقط داده‌ها بلکه دردها تحلیل می‌شوند؛ از نبود حمایت تا بازگشت فضای یأس و تنهاییِ سرمایه‌گذار.

چرا برنامه ضد تورم در سال ۱۴۰۴ حیاتی است؟ در مقطع بحرانی کنونی ثبات در قوانین و پایبندی به برنامه‌های میان‌مدت می‌تواند فضای امنی برای فعالان اقتصادی و سرمایه‌گذاران ایجاد کند.

در روزهایی که شاخص‌ها نوسان می‌کنند و رفتارهای هیجانی در بازار شدت می‌گیرد، رصد دقیق گزارش‌های مالی و مجامع شرکت‌ها می‌تواند سرمایه‌گذاران را از تردید به تصمیم برساند. روایت پیش‌رو، تحلیلی‌ست از عملکرد شرکت‌های کلیدی همچون آلومینا، شبنم، سپاهان و به‌ترانس؛ بررسی‌ای که نشان می‌دهد چگونه جزئیاتی چون تقسیم سود، بندهای حسابرسی، ورود نقدینگی به صندوق‌ها و رفتار حقوقی‌ها می‌تواند زمینه‌ساز بازدهی‌های بالاتر در فصل پرریسک تابستان باشد.

افزایش ضریب اعتبار صندوق‌های اهرمی بازار سرمایه را وارد فاز جدیدی از سیاست‌گذاری مالی کرده، تصمیمی که هم ظرفیت رشد معاملاتی دارد و هم ریسک‌های سیستمی در پی آن قابل‌توجه است.

بازار سرمایه در ایران، به واسطه‌ی سلطه پارامترهای غیرقابل پیش‌بینی مانند تحولات سیاسی و نظامی و چرخش‌های بدون روند نرخ بهره، به فضایی پر ابهام تبدیل شده است؛ جایی که تحلیل‌گران حرفه‌ای با چالش "عدم قطعیت در داده" مواجه‌اند. در این گزارش، دو راهبرد عملیاتی ـ «بی‌عملی آگاهانه» و «خرید و نگهداری هوشمندانه» ـ ارائه می‌شود که می‌توانند چارچوبی منطقی برای محافظت از سرمایه، بازتعریف رفتار معاملاتی و افزایش تاب‌آوری روانی معامله‌گر باشند.