پایگاه خبری سرمایه فردا

جدال خریداران و فروشندگان بورسی حکایت از این دارد که گردش پول در بورس زیاد شده و احتمالا از خارج بازار نیز پول داغ تزریق ششده است.

در شرایطی که نرخ تورم بالا، نرخ بهره بانکی را به سطحی بی‌سابقه رسانده و بازدهی سپرده‌گذاری را در بسیاری از کشورها کند کرده، بورس ایران با ویژگی‌هایی منحصر به فرد—از جمله بازگشت سرمایه سریع، تقسیم سود بالا و فاصله کم با نرخ تورم—به بستری متفاوت برای سرمایه‌گذاری تبدیل شده است. این گزارش، به بررسی دقیق رابطه میان تورم، نرخ بهره، و رفتار سرمایه‌گذاران در ایران و جهان می‌پردازد.

در حالی که بازار سرمایه پس از پنج سال رکود، نشانه‌هایی از بازگشت را نشان می‌دهد، تحلیلگران هشدار می‌دهند که تداوم ریسک‌های سیاسی و ژئوپلیتیکی می‌تواند این روند را تهدید کند. هم‌زمان، طلا با عبور از مرز ۴۰۰۰ دلار و هم‌جهتی با دلار داخلی، به‌عنوان پناهگاه امن سرمایه‌گذاران مطرح شده است. در این میان، انتخاب میان سکه و شمش، و ترکیب منطقی دارایی‌ها تا پایان پاییز، به‌عنوان راهبردی کلیدی برای مدیریت ریسک و بهره‌برداری از فرصت‌های بازار توصیه می‌شود.

در حالی که بازار ارز با کاهش نسبی نرخ دلار و افت قیمت طلا و سکه مواجه شده، ورود بازارساز، حراج‌های شمش و سکه، و تعطیلی تقاضای یوان در چین، فضای مدیریت‌شده‌ای را رقم زده‌اند؛ اما در پس این آرامش، ریسک‌های سیاسی، پیچیدگی‌های پرداخت نفتی با چین، و رفتار محتاط سرمایه‌گذاران، چشم‌انداز بازار را همچنان در هاله‌ای از نااطمینانی نگه داشته‌اند.

تجربه جهانی نشان داده حذف موفق صفرها تنها در سایه مهار تورم، رشد تولید، انضباط مالی و بازسازی اعتماد عمومی ممکن است.

محمود مرادی با نگاهی متفاوت و جسورانه به فضای سرمایه‌گذاری، بر ضرورت سیال بودن در ترکیب دارایی‌ها، مدیریت ریسک و بازنگری در انتظارات تأکید کرده است. او با کنار هم گذاشتن چند فکت کلیدی از سقف محدود دلار تا رفتار طلا و صندوق‌های سرمایه‌گذاری نتیجه می‌گیرد که بازار سرمایه در مسیر رشد قرار دارد، اما تنها برای کسانی که توانایی پذیرش نوسان و تصمیم‌گیری پویا دارند.

ناصر غریب‌نژاد: نرخ بین‌بانکی، عددی به‌ظاهر فنی و دور از چشم عموم، در واقع یکی از حساس‌ترین شاخص‌های اقتصادی است که می‌تواند مسیر نقدینگی، رفتار سرمایه‌گذاران و چشم‌انداز تولید را تحت‌تأثیر قرار دهد. این نرخ، حلقه اتصال میان سیاست پولی و بازار سرمایه است؛ عددی که در اتاق‌های بانک مرکزی تعیین می‌شود اما بازتاب آن در تالارهای بورس و زندگی روزمره مردم دیده می‌شود.

در ساختار اقتصادی ایران، انکار مرگ واحدهای زیان‌ده و مقاومت در برابر انحلال طبیعی بنگاه‌های ناکارآمد، به مانعی جدی در مسیر اصلاحات مالی، صنعتی و اعتماد عمومی تبدیل شده است. در حالی که اقتصادهای توسعه‌یافته مرگ اقتصادی را بخشی از بلوغ ساختاری می‌دانند، ایران با سیاست‌های احیای مصنوعی، منابع ملی را به حیات بی‌ثمر شرکت‌های ورشکسته اختصاص داده است.

جایی که ناترازی‌های انرژی، بی‌تصمیمی‌های ساختاری، و مهاجرت سرمایه‌گذاران از تولید به دارایی‌های امن، نشانه‌هایی از یک بحران خزنده‌اند. در حالی که صنایع با خطر تعطیلی مواجه‌اند و سرمایه‌گذاران به استراتژی «بنشین، ببین، خارج شو» رسیده‌اند، پیام اصلی این تحلیل روشن است: سیاست‌گذار باید پیش از آنکه دیر شود، تصمیم بگیرد.