پایگاه خبری سرمایه فردا

سردترین تابستان‌های بازار سرمایه، با تزریق پول و حمایت‌ حقوقی نتوانسته‌اند مسیر رکود را تغییر دهند. بارقه‌های امید نه از جنس نقدینگی، بلکه از جنس اصلاحات اقتصادی و سیاسی می‌خواهد.

نبود تفکیک میان مالکیت و مدیریت، و بی‌تعهدی سهامداران به الزامات سرمایه‌گذاری، از مهم‌ترین دلایل فروپاشی ساختاری در بسیاری از سازمان‌های ایرانی است. این بحران نه‌تنها بهره‌وری را کاهش داده، بلکه مدیران حرفه‌ای را از میدان خارج کرده و شرکت‌های بزرگ را به سمت زیان‌دهی پایدار سوق داده است.

در روزی که اعداد تاریخ انگار خبر از نحسی می‌دادند، بازار سرمایه بار دیگر زمین‌گیر شد؛ نه از نبود معامله‌گر، نه از ضعف بنیادی، بلکه از زخمی که بی‌اعتمادی و بی‌تدبیری بر جان آن نشاند. در این روایت، نه فقط داده‌ها بلکه دردها تحلیل می‌شوند؛ از نبود حمایت تا بازگشت فضای یأس و تنهاییِ سرمایه‌گذار.

چرا برنامه ضد تورم در سال ۱۴۰۴ حیاتی است؟ در مقطع بحرانی کنونی ثبات در قوانین و پایبندی به برنامه‌های میان‌مدت می‌تواند فضای امنی برای فعالان اقتصادی و سرمایه‌گذاران ایجاد کند.

در روزهایی که اقتصاد ایران با امواجی از تورم، بی‌ثباتی و کاهش اعتماد عمومی دست‌وپنجه نرم می‌کند، بازار سرمایه گرفتار رکودی فرسایشی شده است. مهاجرت سرمایه‌ها به بازارهای موازی مانند طلا، ارز و سپرده‌های بانکی، نشان از بحران ساختاری در اعتماد به بازار سهام دارد. در این فضای مه‌آلود، تنها با اصلاح سیاست‌ها و بازسازی شفافیت می‌توان روزنه‌ای برای بازگشت رونق یافت.

در روزهایی که شاخص‌ها نوسان می‌کنند و رفتارهای هیجانی در بازار شدت می‌گیرد، رصد دقیق گزارش‌های مالی و مجامع شرکت‌ها می‌تواند سرمایه‌گذاران را از تردید به تصمیم برساند. روایت پیش‌رو، تحلیلی‌ست از عملکرد شرکت‌های کلیدی همچون آلومینا، شبنم، سپاهان و به‌ترانس؛ بررسی‌ای که نشان می‌دهد چگونه جزئیاتی چون تقسیم سود، بندهای حسابرسی، ورود نقدینگی به صندوق‌ها و رفتار حقوقی‌ها می‌تواند زمینه‌ساز بازدهی‌های بالاتر در فصل پرریسک تابستان باشد.

تحلیل پویان مظفری از روند ورود و خروج نقدینگی نشان می‌دهد سرمایه‌گذاران ترجیح داده‌اند به‌جای سهام پرنوسان، به سمت صندوق‌های طلا و درآمد ثابت متمایل شوند.

روند خروج پول حقیقی و افزایش معاملات کوتاه‌مدت،حاکی از آن است که سرمایه گذار با نگاه محافظه‌کارانه‌ نسبت به آینده تصمیم‌گیری می‌کند؛ امری که می‌تواند چرخش‌ مهمی در بازار ایجاد کند.

افزایش ضریب اعتبار صندوق‌های اهرمی بازار سرمایه را وارد فاز جدیدی از سیاست‌گذاری مالی کرده، تصمیمی که هم ظرفیت رشد معاملاتی دارد و هم ریسک‌های سیستمی در پی آن قابل‌توجه است.