پایگاه خبری سرمایه فردا

پیوستن قزاقستان به توافق‌نامه‌های ابراهیم، در ظاهر گامی نمادین در مسیر عادی‌سازی روابط با اسرائیل است، اما در بطن خود حامل پیام‌هایی راهبردی برای ایران است؛ از گسترش نفوذ تل‌آویو در مرزهای شمالی گرفته تا بازتعریف نظم منطقه‌ای با محوریت واشنگتن. در برابر این نگاه، برخی تحلیلگران آن را صرفاً یک مانور تبلیغاتی بی‌اثر می‌دانند. اما در هر دو صورت، این تحول تلنگری جدی برای سیاست خارجی ایران است.

حضور دو فیلم ایرانی در جشنواره فیلم حیفا بار دیگر پرسش‌هایی جدی درباره مناسبات فرهنگی، سرمایه‌گذاری‌های خارجی و سکوت برخی فیلم‌سازان در برابر سیاست‌های رسمی رژیم صهیونیستی را پیش کشیده است. در حالی که تهیه‌کننده «زن و بچه» واکنش صریحی به این حضور نشان داد، سکوت کارگردان آن و سابقه نمایش آثار دیگر فیلم‌سازان ایرانی در سرزمین‌های اشغالی، نشان می‌دهد که این نمایش‌ها بیش از آنکه فرهنگی باشند، تابع سیاستی هدفمند برای القای مشروعیت هستند.

اظهارات اخیر محمود نبویان درباره نفوذ اسرائیل از طریق فناوری و کنترل دوربین‌های شهری، بار دیگر توجه افکار عمومی را به آسیب‌پذیری زیرساخت‌های سایبری کشور جلب کرد. واکنش محتاطانه وزیر ارتباطات نیز به‌نوعی تأیید ضمنی این نگرانی‌ها بود؛ اما آنچه در این میان مغفول مانده، نقش هم‌افزای نفوذ انسانی و فناورانه در شکل‌گیری اشراف اطلاعاتی دشمن است.

در مجمع عمومی سازمان ملل، بنیامین نتانیاهو با لحنی تهاجمی از ادامه جنگ در غزه دفاع کرد و خواستار «اتمام کار» حماس شد. اما آنچه در صحن سازمان ملل رخ داد، بیش از آنکه نمایش اقتدار باشد، نشانه‌ای از انزوای دیپلماتیک اسرائیل بود. ده‌ها نماینده سالن را ترک کردند، معترضان در خیابان‌های نیویورک تجمع کردند، و ادعاهای نخست‌وزیر اسرائیل با موجی از راستی‌آزمایی‌های بین‌المللی روبه‌رو شد.

در حالی‌که نظم امنیتی خاورمیانه با حملات اسرائیل و تزلزل در تضمین‌های آمریکایی دچار فروپاشی شده، کشورهای عربی به‌ویژه عربستان و بحرین به‌دنبال پیوندهای دفاعی تازه با پاکستان، تنها قدرت هسته‌ای جهان اسلام هستند. توافقات اخیر، از نشست نظامی منامه تا پیمان راهبردی ریاض–اسلام‌آباد، نشان‌دهنده تلاش برای شکل‌دهی به موازنه‌ای جدید در برابر تهدیدات منطقه‌ای است؛ موازنه‌ای که پای چین و آمریکا را نیز به رقابت در خلیج فارس باز کرده است.

حمله ناکام اسرائیل به قطر و تلاش نافرجام برای ترور مقامات حماس، نه‌تنها موقعیت سیاسی بنیامین نتانیاهو را متزلزل کرده، بلکه موجب همگرایی بی‌سابقه کشورهای مسلمان منطقه علیه تل‌آویو شده است. در این میان، سکوت راهبردی ایران و تغییر نگاه کشورهای عربی به توان بازدارندگی تهران، نشانه‌ای از آغاز یک بازآرایی ژئوپلیتیک در خاورمیانه است؛ بازآرایی‌ای که می‌تواند به پایان دوران نتانیاهو و آغاز فصل جدیدی در موازنه قدرت منطقه‌ای منجر شود.

در حالی‌که کاروان جهانی صمود با پیام همبستگی به سوی غزه حرکت کرده، رژیم صهیونیستی با حملات پهپادی، مواد شیمیایی و پرتابه‌های آتش‌زا، امدادگران را هدف قرار داده و همزمان با بمباران مراکز درمانی، ساختار بهداشت و درمان غزه را به‌طور هدفمند نابود می‌کند.

پس از حمله هوایی اسرائیل به قطر، نگاه‌ها به ترکیه معطوف شده است؛ کشوری که هم‌اکنون میزبان اعضای حماس است و در معرض تهدیدات فزاینده تل‌آویو قرار دارد. با افزایش لفاظی‌های جنگ‌طلبانه، تردید آنکارا نسبت به حمایت ناتو و آمریکا بیشتر شده و همزمان، ترکیه با تقویت توان دفاعی و موشکی خود، برای هرگونه رویارویی احتمالی آماده می‌شود

منظومه فکری آیت‌الله خامنه‌ای درباره رژیم صهیونیستی، فراتر از شعارهای سیاسی، یک چارچوب نظری منسجم و چندلایه است که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را در منطقه غرب آسیا شکل می‌دهد. این چارچوب، با تکیه بر فلسفه سیاسی اسلامی، استعمارشناسی بومی و تحلیل هژمونیک قدرت جهانی، رژیم صهیونی را نه به‌عنوان یک دولت مشروع، بلکه به‌عنوان یک برساخته استعماری، ابزار ژئوپلیتیک غرب و موجودیتی پاتولوژیک تعریف می‌کند.