پایگاه خبری سرمایه فردا

ترور چارلی کرک، فعال برجسته محافظه‌کار، نه‌تنها فضای سیاسی آمریکا را در شوک فرو برد، بلکه به بستری برای تشدید شکاف حزبی و گسترش نظریه‌های توطئه بدل شد. در حالی‌که روایت‌های رسمی با محافظه‌کاری منتشر می‌شوند، اتهام‌زنی متقابل جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها، گمانه‌زنی درباره نقش اسرائیل، و بهره‌برداری انتخاباتی از این واقعه، نشان می‌دهد مرگ کرک بیش از آنکه پاسخ‌گو باشد، به نمادی از بحران اعتماد و افراط‌گرایی در سیاست آمریکا تبدیل شده است.

سفر علی لاریجانی به عربستان در بحبوحه تحولات امنیتی غرب آسیا، نقطه عطفی در مناسبات تهران و ریاض محسوب می‌شود. در شرایطی که حمله رژیم صهیونیستی به قطر، راهبرد سلطه‌طلبی تل‌آویو را آشکار کرده و اعتماد حکام عربی به تضمین‌های امنیتی آمریکا فرو ریخته، عربستان سعودی ناگزیر از بازنگری در سیاست‌های منطقه‌ای خود است. از خلع سلاح حزب‌الله تا رهگیری موشک‌های یمن، اکنون هر تصمیم سعودی می‌تواند به نفع یا علیه امنیت ملی خودش تمام شود. ایران، به‌عنوان محور مقاومت، در حال تبدیل شدن به شریک اجتناب‌ناپذیر ریاض در مهار تهدیدات مشترک است.

گزارش جنجالی آکسیوس نشان داد که دونالد ترامپ پیش از حمله اسرائیل به دوحه از عملیات مطلع بوده و نه‌تنها مخالفتی نکرده، بلکه با سکوت خود راه را برای حمله هموار کرده است. این حمله، که در میانه مذاکرات صلح تحت حمایت واشنگتن رخ داد، روابط آمریکا با قطر را به‌شدت متزلزل کرد و نشانه‌ای آشکار از ترجیح اسرائیل بر متحدان عربی در سیاست خارجی آمریکا بود.

همزمان با آغاز عملیات زمینی اسرائیل در غزه، وزیر خارجه آمریکا مارکو روبیو وارد قطر شد؛ سفری که پس از دیدار جنجالی‌اش با نتانیاهو در تونل‌های زیر مسجدالاقصی انجام شد. در حالی که واشنگتن مدعی بی‌اطلاعی از حمله اسرائیل به دوحه است، گزارش‌های متعدد نشان می‌دهند ترامپ از قبل در جریان بوده و حتی هواپیماهای سوخت‌رسان آمریکایی در عملیات مشارکت داشته‌اند. این تناقض‌ها، ادعای همکاری دفاعی آمریکا با قطر را زیر سؤال برده و بیانیه وزارت خارجه قطر نیز نشان می‌دهد دوحه دیگر حاضر به ایفای نقش میانجی نیست.

در حالی که چین با نمایش قدرت نظامی و دیپلماتیک، هشتادمین سالگرد پیروزی بر ژاپن را جشن گرفت، نشانه‌های شکل‌گیری نظمی جهانی با محوریت پکن بیش از پیش آشکار شده‌اند. جان رنی شورت، استاد سیاست عمومی، معتقد است که جهان از نظم تک‌قطبی تحت رهبری آمریکا عبور کرده و اکنون در مرحله گذار به یک نظم چندقطبی قرار دارد؛ نظمی که چین، آمریکا و اروپا هر یک با چالش‌های داخلی و رقابت‌های ژئوپولیتیکی، برای تثبیت جایگاه خود در آن تلاش می‌کنند. این گذار، نه‌تنها پایان «قرن آمریکایی» را رقم زده، بلکه پرسش‌هایی بنیادین درباره آینده اتحادها، منافع مشترک جهانی و احتمال درگیری‌های نوظهور را پیش روی قدرت‌های بزرگ قرار داده است.

در حالی که نشست وزرای خارجه سازمان همکاری اسلامی در دوحه با محوریت تجاوز رژیم صهیونیستی به قطر آغاز شده، وزیر امور خارجه ایران با رایزنی‌های منطقه‌ای در این اجلاس حضور یافته و رئیس‌جمهور کشورمان نیز در نشست سران شرکت خواهد کرد. هم‌زمان، تهران با صدور بیانیه‌ای رسمی تفاهم اخیر با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را تشریح کرده و در واکنش به بیانیه ضدایرانی گروه هفت، ادعاهای آن را تحریف واقعیت و فرافکنی سیاسی خوانده است. این تحولات نشان می‌دهد که ایران در برابر فشارهای چندجانبه، مسیر دیپلماسی فعال و مقاومت حقوقی را در پیش گرفته است.

تحولات جهانی امروز، ساختارهای سنتی قدرت، اقتصاد و فرهنگ را دگرگون کرده‌اند. ایران، به‌عنوان کشوری با موقعیت ژئوپلیتیک و منابع انسانی و طبیعی قابل‌توجه، در معرض امکان‌ها و امتناع‌های هم‌زمان قرار دارد. تحلیل این وضعیت نشان می‌دهد که تنها با حکمرانی هوشمند، توسعه پایدار و مشارکت در فرآیندهای جهانی می‌توان از مصرف‌کننده بودن عبور کرد و به آفریننده تحولات بدل شد.

یک سال پس از هشدار رهبر انقلاب درباره بی‌آبرویی رژیم صهیونیستی و تمدن غرب در پی شکست طوفان الاقصی، داده‌های آماری و تحلیل‌های راهبردی نشان می‌دهند که این پیش‌بینی به واقعیت نزدیک شده است. افکار عمومی آمریکا، نخبگان سیاسی و حتی جامعه یهودیان این کشور، دیگر حمایت بی‌قید و شرط از اسرائیل را برنمی‌تابند. جنگ غزه، نه‌تنها جایگاه اسرائیل را در واشنگتن متزلزل کرده، بلکه اتحاد دیرینه آمریکا و رژیم صهیونیستی را به بحرانی بی‌سابقه کشانده است.

در آستانه تصمیم‌گیری‌های مهم سیاسی و اقتصادی، بازارهای داخلی از جمله دلار، طلا و بورس با نوسانات و رفتارهای متناقضی مواجه شده‌اند. از راه‌اندازی مجدد حراج سکه توسط بازارساز تا افت شدید ارزش معاملات در صنایع بزرگ، نشانه‌هایی از بی‌اعتمادی و احتیاط در رفتار سرمایه‌گذاران دیده می‌شود. در این میان، تحلیلگران نسبت به آینده بازار هشدار می‌دهند و بر لزوم بازنگری در سیاست‌های کلان تأکید دارند.