پایگاه خبری سرمایه فردا

در روزگاری که نفت دیگر فقط یک منبع انرژی نیست، بلکه ابزاری برای تنظیم قدرت جهانی شده، تحلیل‌های تازه از پشت‌پرده‌ی سیاست‌های واشنگتن، سقوط قیمت‌ها و ضعف‌های داخلی ایران، تصویری نگران‌کننده از تقاطع جنگ، اقتصاد و وابستگی ترسیم می‌کنند. از بازی پنهان آمریکا با بازار انرژی تا خلأهای فناورانه و مدیریتی در داخل، این روایت‌ها نشان می‌دهند که ژئوپلیتیک امروز، میدان نبردی است که در آن حتی لوبیاپلو هم می‌تواند نشانه‌ای از رصد جهانی باشد.

در روزی که میلیون‌ها آمریکایی از ۲۵۰۰ نقطه کشور به خیابان آمدند، شعار «نه به شاه» تنها یک اعتراض سیاسی نبود؛ بیانیه‌ای جمعی بود علیه آنچه معترضان سقوط به دیکتاتوری می‌نامند. این جنبش، با حضور نسل‌های مختلف و حمایت اتحادیه‌های کارگری، فصل تازه‌ای از مقاومت مدنی را رقم زد.

در حالی‌که ایران پایان رسمی قطعنامه ۲۲۳۱ را اعلام کرده، غرب با روایت سیاسی از بازگشت تحریم‌ها سخن می‌گوید. آنچه در شورای امنیت جریان دارد، نه جدال حقوقی، بلکه امتداد رقابت قدرت میان شرق و غرب است.

دو سال پس از آغاز حملات اسرائیل به نوار غزه، این منطقه به نماد ویرانی مطلق بدل شده است؛ شهری که روزی پرجمعیت‌ترین ساحل فلسطین بود، اکنون با زیرساخت‌های نابود، جمعیتی آواره، و اقتصادی فروپاشیده، در آستانه یک بحران انسانی بی‌سابقه قرار دارد. گزارش‌های بین‌المللی از نیاز بیش از ۵۳ میلیارد دلاری برای بازسازی اولیه حکایت دارند، اما موانع سیاسی، امنیتی و لجستیکی، این مسیر را به کابوسی چندده‌ساله تبدیل کرده‌اند.

پس از عبور از اصلاح‌های سنگین و نوسانات شدید، بازار سرمایه در پاییز ۱۴۰۴ به نقطه‌ای متعادل رسیده است؛ جایی که سهم‌های بنیادی با پشتوانه گزارش‌های مالی و تحرکات ارزی، فرصت رشد دارند و سایر نمادها در انتظار کاهش ریسک‌های کلان، درجا می‌زنند. این فصل، فصل تحلیل‌گران است؛ نه نوسان‌گیران.

در حالی که طلا و سکه رکوردهای جدیدی ثبت کردند بازار سهام تازه به دنبال این است که از وضعیت «هولد»خارج شود. تحلیل‌ها نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران در آستانه تصمیمی حیاتی‌اند: حفظ وزن طلا یا بازگشت به سهام، آن‌هم در سایه تهدید و تنش‌های منطقه‌ای.

در شرایطی که فشارهای بین‌المللی، تحریم‌های چندلایه و تهدیدات منطقه‌ای علیه ایران شدت گرفته‌اند، تحلیل‌گران معتقدند ایران تنها چهار مسیر پیش‌رو دارد از تسلیم کامل تا ورود به جنگ‌های سایه. بررسی وزن احتمالی هر سناریو نشان می‌دهد که ایران بیش از هر گزینه‌ای، به مسیر تقابل غیرمستقیم و حفظ مقاومت در چارچوب جنگ‌های اطلاعاتی و امنیتی نزدیک‌تر شده است.

در شامگاه شنبه ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۵، دستور اعزام نیروهای فدرال به پورتلند از سوی رئیس‌جمهور ایالات متحده، موجی از واکنش‌های سیاسی، حقوقی و اجتماعی را به‌دنبال داشت. این تصمیم، که با تأکید بر استفاده از «قوه قهریه کامل» همراه بود، در شرایطی اتخاذ شد که آمارهای رسمی از کاهش جرایم خشونت‌آمیز خبر می‌دهند. اکنون، پورتلند به نقطه‌ای بحرانی در تقابل میان دولت فدرال و مقامات محلی تبدیل شده است—آزمونی برای دموکراسی، حقوق مدنی و انسجام ملی.

با رأی منفی شورای امنیت به پیشنهاد چین و روسیه برای تعویق مکانیزم ماشه، تحریم‌های گسترده علیه ایران از فردا آغاز می‌شود و بازار ارز واکنش فوری نشان داد. قیمت دلار در بازار آزاد از ۱۱۲ هزار تومان عبور کرد؛ نشانه‌ای از ورود اقتصاد ایران به مرحله‌ای تازه از فشارهای بین‌المللی، بی‌ثباتی داخلی و تنگنای ارزی. این تحول، نه‌تنها آخرین پنجره دیپلماسی را بست، بلکه چشم‌انداز اقتصاد ایران را با ابهام‌های جدی مواجه کرده است.