پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی که دونالد ترامپ با پیروزی در انتخابات ۲۰۲۴ دوباره به کاخ سفید بازگشته، زمزمه‌هایی از تلاش برای تمدید حضور او تا ۲۰۲۸ شنیده می‌شود—از جمله طرح‌هایی برای دور زدن قانون اساسی. هم‌زمان، چهره‌هایی چون جی‌دی ونس، گوین نیوسام و کامالا هریس نیز خود را برای رقابت آماده می‌کنند. رقابتی که بیش از آنکه انتخاباتی باشد، بازتابی از شکاف‌های عمیق سیاسی، اجتماعی و قانونی در آمریکای امروز است.

حضور دو فیلم ایرانی در جشنواره فیلم حیفا بار دیگر پرسش‌هایی جدی درباره مناسبات فرهنگی، سرمایه‌گذاری‌های خارجی و سکوت برخی فیلم‌سازان در برابر سیاست‌های رسمی رژیم صهیونیستی را پیش کشیده است. در حالی که تهیه‌کننده «زن و بچه» واکنش صریحی به این حضور نشان داد، سکوت کارگردان آن و سابقه نمایش آثار دیگر فیلم‌سازان ایرانی در سرزمین‌های اشغالی، نشان می‌دهد که این نمایش‌ها بیش از آنکه فرهنگی باشند، تابع سیاستی هدفمند برای القای مشروعیت هستند.

فیلم «استیو» به کارگردانی تیم میلنتس، با بازی کیلیان مورفی، نه فقط روایتی از یک مدرسه شبانه‌روزی در دهه ۹۰ میلادی، بلکه بازتابی از ساختارهای قدرت، نظارت و فروپاشی اخلاقی در دل نهادهای مدرن است. اقتباسی از رمان «خجالتی» که زاویه دید را از نوجوان بزهکار به مدیر آشفته تغییر می‌دهد و در این جابه‌جایی، خشونت را نه به عنوان یک رفتار فردی، بلکه به مثابه یک سازوکار نهادی به تصویر می‌کشد.

در آستانه نشست حساس شورای حکام، اظهارات مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره ایران، واکنش‌های تند مقامات تهران را در پی داشته است. تحلیلگران این مواضع را نه فنی، بلکه بخشی از فشار سیاسی غرب برای بازسازی نقش آژانس و هدایت پرونده هسته‌ای ایران به مسیر دلخواه خود می‌دانند.

ثریا اسفندیاری، همسر دوم محمدرضا پهلوی، در خاطراتش پرده از چهره زنانه و پرتنش دربار پهلوی برداشت؛ جایی که دسیسه، رقابت و بی‌اعتمادی، زندگی او را از ملکه ایران به بازیگر تنها در اروپا بدل کرد. روایت او از کودتای ۲۸ مرداد، جدایی تلخ، و مرگ در غربت، تصویری متفاوت از دربار سلطنتی ارائه می‌دهد.

آزادی مشروط مهدیه اسفندیاری پس از ۲۳۵ روز بازداشت در فرانسه، هم‌زمان با رسیدگی قضایی به پرونده دو تبعه فرانسوی در ایران، نشانه‌ای از فعال شدن کانال تبادل دیپلماتیک میان تهران و پاریس است. این تبادل، اگر عملیاتی شود، می‌تواند نقطه آغاز بازسازی روابط ایران و اروپا پس از دوره‌ای طولانی از یخ‌زدگی و تنش‌های سیاسی باشد.

در حالی که جمعیت اروپا رو به سالخوردگی می‌رود، مهاجران به نیرویی حیاتی در حفظ پویایی اقتصادی این قاره تبدیل شده‌اند. از کارخانه‌های آلمان تا بیمارستان‌های انگلیس و رستوران‌های فرانسه، حضور مهاجران نه‌تنها خلأهای بازار کار را پر کرده، بلکه رشد تولید ناخالص داخلی را نیز تضمین کرده است. این گزارش، تصویری دقیق از نقش مهاجران در اقتصاد اروپا و چالش‌های پیش‌روی سیاست‌گذاری مهاجرتی ارائه می‌دهد.

در جهانی که تصویر ایران بیش از آنکه از درون برخیزد، از بیرون ساخته می‌شود، جامعه ایرانی با تورم روایت‌ها مواجه است؛ انباشت معناهایی تحمیلی که مسیر طبیعی زیست اجتماعی را مختل کرده‌اند.

انتشار یک ویدئوی خانوادگی از مراسم عروسی دختر علی شمخانی، بهانه‌ای شد برای آغاز موجی از تحلیل‌های سیاسی، تخریب‌های جناحی و سوءبرداشت‌های رسانه‌ای که بار دیگر نشان داد سیاست‌ورزی در ایران تا چه اندازه در معرض بی‌اخلاقی، بی‌احتیاطی و فرسایش سرمایه اجتماعی قرار گرفته است.