پایگاه خبری سرمایه فردا

در دومین سالگرد ۷ اکتبر، حمید ابوطالبی با نقدی صریح از وضعیت دیپلماسی ایران، هشدار داد که در حالی‌که منطقه در حال بازتعریف نظم جدید است، تهران در سکوت به سر می‌برد؛ بیانیه‌ها تکرار می‌شوند، اما ابتکار و تحرک دیپلماتیک جای خود را به انفعال داده‌اند—و این انفعال می‌تواند هزینه‌های سنگینی برای منافع ملی در پی داشته باشد.

علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی، در سخنرانی اخیر خود در مجلس مدعی شد که «نگذاشتیم کشتی سیاسی شود»—اما اشاره‌های مستقیم به چهره‌های سیاسی، مقایسه برجام با قهرمانی تیم ملی و حضور پررنگ در فضای رسانه‌ای، این ادعا را با پرسش‌های جدی مواجه کرده است. آیا فدراسیون کشتی واقعاً مستقل مانده، یا به سکویی برای بازسازی تصویر سیاسی دبیر تبدیل شده است؟

در روزگاری که تحریم‌ها دوباره سایه سنگین خود را بر اقتصاد ایران انداخته‌اند، روایت توسعه دیگر از مسیر نفت و واردات نمی‌گذرد. این‌بار، نقطه آغاز از خانه‌های کوچک، کارگاه‌های محلی و صنایع ملی است؛ جایی که تولید داخلی، نه‌تنها راهی برای بقا، بلکه نقشه‌ای برای استقلال اقتصادی ترسیم می‌کند.

در حالی که استیضاح باید آخرین ابزار نظارتی مجلس برای اصلاح عملکرد دولت باشد، آنچه این روزها در مجلس دوازدهم جریان دارد، بیش از آنکه مبتنی بر شاخص‌های کارشناسی باشد، به نمایش‌های سیاسی و نمادگرایی جناحی تبدیل شده است نمایشی که می‌تواند هم جایگاه مجلس را تضعیف کند و هم دولت را از مسیر پاسخ‌گویی واقعی منحرف سازد.

در شرایطی که فشارهای بین‌المللی، تحریم‌های چندلایه و تهدیدات منطقه‌ای علیه ایران شدت گرفته‌اند، تحلیل‌گران معتقدند ایران تنها چهار مسیر پیش‌رو دارد از تسلیم کامل تا ورود به جنگ‌های سایه. بررسی وزن احتمالی هر سناریو نشان می‌دهد که ایران بیش از هر گزینه‌ای، به مسیر تقابل غیرمستقیم و حفظ مقاومت در چارچوب جنگ‌های اطلاعاتی و امنیتی نزدیک‌تر شده است.

با عبور قیمت اونس طلا از مرز ۳۸۶۸ دلار و نزدیک شدن به کانال ۳۹۰۰ دلاری، بازار جهانی طلا وارد مرحله‌ای تازه از رشد ساختاری شده است. این جهش قیمتی نه حاصل هیجانات لحظه‌ای، بلکه نتیجه یک استراتژی هماهنگ از سوی دولت‌ها و بانک‌های مرکزی برای عبور از نظم اقتصادی مبتنی بر دلار و ورود به دوره‌ای از استقلال ارزی و محافظه‌کاری پولی است.

لغو دیدار برنامه‌ریزی‌شده میان وزیر امور خارجه ایران و مشاور خاورمیانه ترامپ در حاشیه اجلاس سازمان ملل، نه‌تنها پیامدهای دیپلماتیک داشت، بلکه موجی از پرسش‌ها و بی‌اعتمادی را در فضای داخلی برانگیخت. این اتفاق، بار دیگر مرز میان «ابهام تاکتیکی» و «ابهام ناشی از بی‌نظمی» را به چالش کشیده و ضرورت بازنگری در سیاست اطلاع‌رسانی دولت را برجسته کرده است.

ترکیب دارایی‌های خانوار در کشورهای مختلف جهان تا ژوئن ۲۰۲۵، تصویری روشن از ترجیحات مالی، فرهنگ سرمایه‌گذاری و ساختارهای اقتصادی هر کشور ارائه می‌دهد. از تسلط دارایی‌های ملکی در شرق آسیا تا سهم بالای بیمه و بازار سهام در غرب، این الگوها نشان می‌دهند که خانوارها چگونه میان امنیت، نقدشوندگی و رشد بلندمدت، انتخاب می‌کنند.

در شرایطی که کشور با فشارهای داخلی و خارجی دست‌وپنجه نرم می‌کند، برخی نمایندگان و جریان‌های سیاسی به‌جای تقویت جمهوریت، نسخه‌هایی را پیشنهاد می‌دهند که با روح قانون اساسی و تجربه تاریخی ایران در تضاد است. از پیشنهاد مدل حکمرانی چین تا درخواست استعفای رئیس‌جمهور، همه نشانه‌هایی از تلاش برای تضعیف مشارکت عمومی و حذف حق انتخاب مردم‌اند—مسیرهایی که نه‌تنها بحران را حل نمی‌کنند، بلکه مشروعیت سیاسی و سرمایه اجتماعی کشور را تهدید می‌کنند.