پایگاه خبری سرمایه فردا

با شدت گرفتن درگیری‌های نظامی میان هند و پاکستان بر سر کشمیر، این مناقشه دیرینه بار دیگر به یک بحران ژئوپلیتیکی تبدیل شده است. اهمیت استراتژیک این منطقه، کنترل منابع آبی و مداخله بازیگران بین‌المللی، جنگ کشمیر را به یکی از حساس‌ترین نقاط تنش در جنوب آسیا تبدیل کرده است. لغو توافقات آبی توسط پاکستان و حملات موشکی هند نشان‌دهنده تشدید بحران است. آیا دو قدرت هسته‌ای منطقه به سمت یک جنگ فراگیر حرکت می‌کنند، یا تنش‌ها تحت کنترل خواهد ماند؟

رفتار استراتژیک آمریکا و چین بر اساس نظریه بازی‌ها بر اساس شخصیت ترامپ و مواضع رسانه‌ای وی، جنگ تعرفه‌ای میان آمریکا و چین را می‌توان با مدل «بازی ترسو‌ها» تحلیل کرد.

با اعلام زمان دور جدید مذاکرات ایران و آمریکا، بازار ارز وارد فاز اصلاح شد و دلار تهران با افت قابل‌توجهی به محدوده ۸۲ هزار تومان رسید. انتقال سامانه ضد موشکی پاتریوت از اسرائیل به اوکراین و کاهش سطح تنش‌ها میان ایران و آمریکا نیز بر این روند تأثیرگذار بوده است. اما در کنار این تغییرات، جنگ هند و پاکستان طلای جهانی را صعود کرد.

افزایش هزینه‌های تولید، کاهش رقابت‌پذیری صنایع وابسته، افت صادرات و تشدید تنش‌های تجاری با شرکای اقتصادی مهم، از جمله تأثیرات احتمالی افزایش تعرفه محسوب می‌شوند. این سیاست همچنین می‌تواند باعث کاهش تجارت جهانی، اختلال در زنجیره‌های تأمین و رشد تورم در کشورهای وابسته به تجارت فولاد شود.

قیمت نفت در معاملات آسیایی با افت ۳.۶ درصدی برای نفت برنت و ۳.۷ درصدی برای نفت WTI به پایین‌ترین سطح در چهار سال اخیر نزدیک شد. این کاهش پس از اعلام افزایش تولید اوپک پلاس از ماه ژوئن رخ داد، که موجب نگرانی از مازاد عرضه در بازار شد. هم‌زمان، جنگ تجاری آمریکا و چین با اعمال تعرفه‌های سنگین بر واردات نفت و کالاهای آمریکایی، چشم‌انداز تقاضای جهانی را تضعیف کرده است. این عوامل در کنار تنش‌های ژئوپلیتیک خاورمیانه موجب شده‌اند که سرمایه‌گذاران نسبت به آینده بازار نفت محتاط‌تر عمل کنند.

فضای رسانه‌ای جهانی تصویر یک توافق قریب‌الوقوع را ترسیم می‌کند، اما از سوی دیگر، ابهامات استراتژیک و تناقضات رفتاری ترامپ نشان می‌دهد که نتیجه مذاکرات همچنان نامشخص است. تصمیم واشنگتن برای اعمال فشار بیشتر بر برنامه هسته‌ای ایران و تعیین تکلیف اورانیوم ۶۰ درصدی، از اهداف کلیدی این مذاکرات محسوب می‌شود. در حالی که گروه‌های ذینفع داخلی از تحریم‌ها بهره‌برداری کرده‌اند، ساختار سیاسی ایران ممکن است در نهایت مسیر توافق را هموار سازد. اما پرسش اساسی باقی می‌ماند: آیا این مذاکرات به یک توافق نهایی ختم خواهد شد، یا صرفاً ابزاری برای سنجش میزان انعطاف طرفین است؟

یکی از اشتباهات راهبردی در تحلیل سیاست‌های آمریکا، تصور این کشور به‌عنوان یک سیستم همگن و غیرقابل تغییر است، در حالی که ساختار سیاسی ایالات متحده متکی بر انعطاف‌پذیری مهاجران بوده و فرصت رشد سریع را برای نسل‌های جدید فراهم می‌کند. عدم وجود روابط دیپلماتیک مستقیم بین ایران و آمریکا، مسیر گفت‌وگوی مؤثر و بهره‌برداری از ساختار انعطاف‌پذیر سیاست آمریکا را دشوار کرده است. ترامپ، فردی محتاج توجه و به‌شدت وابسته به رسانه‌ها است؛ بنابراین، ارتباط مستقیم و عمومی با او، بدون واسطه‌های مخرب، می‌تواند زمینه‌ساز مذاکرات مؤثر باشد.

تصور رایج درباره جذابیت چین برای سرمایه‌گذاری خارجی، ارزان بودن نیروی کار است، اما واقعیت چیز دیگری را نشان می‌دهد. مهارت بالا، تخصص گسترده و فرهنگ کاری قوی، چین را به گزینه‌ای غیرقابل جایگزین برای شرکت‌های بین‌المللی تبدیل کرده است. تیم کوک، مدیرعامل اپل تأکید می‌کند که برخلاف کشورهای دیگر که مهندسان متخصص را به‌سختی می‌توان در یک اتاق جمع کرد، در چین به اندازه چند زمین فوتبال نیروی متخصص در دسترس است. این مهارت عمیق و تجربه گسترده، نقش مهمی در پیشرفت صنعتی و موقعیت منحصر‌به‌فرد چین در زنجیره تأمین جهانی داشته است. آیا تنها با تعرفه‌های تجاری می‌توان با چین رقابت کرد؟

اقتصاد آمریکا با رشد پایدار خود در سال ۲۰۲۴ توانست جایگاه قدرتمند خود را حفظ کند، در حالی که غول‌های فناوری با افزایش سرمایه‌گذاری‌های عظیم در زیرساخت‌های هوش مصنوعی، آینده این صنعت را رقم می‌زنند.