پایگاه خبری سرمایه فردا

در نیمه نخست۱۴۰۴، صنعت فولاد ایران با وجود سهمیه‌بندی شدید برق و تنش‌های منطقه‌ای، عملکردی مثبتی ثبت کرده و این مساله شائبه هایی دارد، اما درصورت صحت آمار تاب وری ایجادکرده است.

بازار سرمایه با عبور از مرز روانی ۳ میلیون واحد، وارد فاز نوسانی شده و به میدان رقابت معامله‌گران حرفه‌ای بدل گشته است. حجم بالای معاملات و رفتارهای سریع حقوقی‌ها در خرید و فروش، فرصت را از سرمایه‌گذاران خرد گرفته و بازار را به بستری پرریسک و ناپایدار تبدیل کرده است.

شبکه نمایش خانگی ایران، که روزی با وعده تنوع و آزادی در تولیدات تصویری ظهور کرد، حالا با مجموعه‌ای از سریال‌های نیمه‌کاره، پخش‌های نامنظم و نبود نهاد ناظر، به بستری پرنوسان بدل شده است. در غیاب ساختار رسمی و برنامه‌ریزی دقیق، سرمایه‌گذاران خصوصی و پلتفرم‌های نوپا، مسیر تولید را به بن‌بست‌هایی رسانده‌اند که مخاطب را با پرسش‌های بی‌پاسخ و قسمت‌های ناتمام تنها گذاشته‌اند.

اتحادیه اروپا با تصویب پیش‌نویس آیین‌نامه‌ای جدید، واردات نفت و گاز از روسیه را تا سال ۲۰۲۸ به‌طور کامل متوقف خواهد کرد و این قاره را به دژ ممنوعه انرژی روسیه بدل می‌کند. هم‌زمان، هند نیز تحت فشار آمریکا برای کاهش خرید نفت روسیه قرار گرفته و پالایشگاه‌های بزرگ این کشور از جمله ریلاینس، به‌دنبال جایگزینی منابع خاورمیانه‌ای هستند. در حالی‌که اروپا مسیر قطع کامل را برگزیده، هند میان تهدید تعرفه‌ها و حفظ منافع مصرف‌کنندگان خود، در حال سنجش گام‌های بعدی است.

با تشدید ناترازی گاز در کشور، وزارت نفت و شرکت ملی گاز در حال طراحی مدلی جدید برای توزیع بهینه گاز هستند؛ مدلی که با ورود شرکت‌های «کارور» به بازار خرده‌فروشی گاز، نه‌تنها مصرف را هدفمند می‌کند، بلکه منافع حاصل از کاهش مصرف را به بازیگران جدید واگذار می‌سازد. این تحول، گام نخست در بازنگری کلان معادله انرژی کشور است.

سرمایه‌گذاری گسترده چین در انرژی‌های تجدیدپذیر، این کشور را به بزرگ‌ترین تولیدکننده انرژی پاک جهان تبدیل کرده است—جایگاهی که نه‌تنها حاصل ظرفیت داخلی، بلکه نتیجه نفوذ فزاینده پکن در زنجیره‌های تأمین جهانی و پروژه‌های زیرساختی در اقتصادهای نوظهور، به‌ویژه در آفریقاست. با مشارکت در ۸۴ پروژه انرژی در قاره سیاه طی چهار سال اخیر، چین اکنون نقشی راهبردی در گذار انرژی آفریقا ایفا می‌کند؛ هرچند ابهام در سازوکارهای مالی همچنان نگرانی‌های جدی برای پایداری این نفوذ ایجاد کرده است.

در تجمع اعتراضی روز یکشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۴، جمعی از بازنشستگان صنعت نفت با پلاکاردهایی در دست و خواسته‌هایی در دل، مقابل وزارت نفت گرد آمدند تا صدای مطالباتشان را بلند کنند. بیانیه‌ای ۱۸ ماده‌ای پایان‌بخش این تحصن بود؛ سندی که نه‌تنها از دغدغه‌های مالی و درمانی آنان پرده برداشت، بلکه تصویری هشدارآمیز از آینده معیشتی کارکنان امروز نفت ترسیم کرد—آیینه‌ای برای مدیران، و شاید زنگ بیدارباشی برای صندوق‌های بازنشستگی کشور.

مدیرعامل ادنوک گس، با رد نگرانی‌ها درباره اشباع بازار جهانی گاز طبیعی مایع، از آغاز دور جدیدی از رونق در صنعت LNG خبر داد رونقی که به‌گفته او نه‌تنها بازار را تهدید نمی‌کند، بلکه زمینه‌ساز گسترش پایدار تقاضا خواهد شد. در حالی‌که برخی تحلیلگران نسبت به مازاد عرضه هشدار می‌دهند، دوگانگی دیدگاه‌ها در صنعت گاز جهانی به نقطه‌ای حساس رسیده است؛ جایی میان رقابت فزاینده، پروژه‌های عظیم، و چشم‌انداز رشد بلندمدت.

در حالی‌که برنامه‌ریزی برای احداث فاز دوم منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی آغاز شده، روایت‌های رسمی از این طرح بیشتر بر اقتدار ملی و افتخارآفرینی دولت تمرکز دارند و نقش مردم به‌عنوان ذینفعان اصلی توسعه، در حاشیه قرار گرفته است.