پایگاه خبری سرمایه فردا

بازار پوشاک ایران دیگر آن چیزی نیست که بود. در سایه تحریم‌ها، کاهش قدرت خرید و گسترش قاچاق، لباس‌های بی‌کیفیت خارجی با برچسب‌های جعلی، جای تولیدات داخلی و برندهای معتبر را گرفته‌اند.

حفظ ظرفیت تولید و صادرات در اسنپ بک با الگوهای سنتی ممکن نیست و صنایع ایران ناگزیر از بازتعریف مدل‌های صادراتی، تنوع‌بخشی به بازارها و بهره‌گیری از سازوکارهای مالی جایگزین هستند.

فعالان خرد ساخت‌وساز که پیش‌تر با ساخت واحدهای کوچک در دوره رونق مسکن سودهای قابل‌توجهی کسب می‌کردند، حالا به‌دلیل رکود بازار، وارد حوزه بازسازی خانه‌های قدیمی شده‌اند. این افراد با شبکه‌ای از استادکاران و تجربه عملی، به پیمانکاران بازسازی تبدیل شده‌اند و نیاز خانواده‌هایی را پاسخ می‌دهند که توان خرید واحد نوساز را ندارند. این تغییر، هم به حفظ درآمد آن‌ها کمک کرده و هم کیفیت زندگی در بافت‌های فرسوده شهری را ارتقا داده است.

تورم خوراکی‌ها نه‌تنها قدرت خرید خانوارهای کم‌درآمد را فرسوده کرده، بلکه با کاهش تقاضای مؤثر، رکود مصرفی و افت تولید، کل اقتصاد را تهدید می‌کند.

در آستانه واگذاری دومین خودروساز بزرگ کشور، پرسش‌های جدی درباره نحوه انتقال مالکیت، اهلیت خریداران و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی این تصمیم مطرح شده است. تجربه‌های تلخ خصوصی‌سازی در ایران نشان می‌دهد که واگذاری بدون برنامه، نظارت و تعهد توسعه‌محور، می‌تواند به فروپاشی صنعتی، افزایش قیمت‌ها و بحران اشتغال منجر شود. سایپا، با تمام ظرفیت‌هایش، در نقطه‌ای ایستاده که می‌تواند آغازگر اصلاحات ساختاری باشد—یا قربانی بی‌تدبیری مدیریتی.

در دل یک کلان‌شهر ۱۲ میلیون نفری، مدیریت پسماند دیگر فقط یک وظیفه اداری نیست؛ به بحرانی روزمره تبدیل شده که از کمبود پاکبان تا چالش‌های زیست‌محیطی آرادکوه، همه‌چیز را درگیر کرده است. حالا شهرداری تهران با طرح‌هایی چون «نوماند» و کمپین‌های مردمی، تلاش می‌کند این چرخه را دوباره به حرکت درآورد—اما مسیر پاکیزگی، بدون همراهی شهروندان، ناتمام خواهد ماند

دیدار اخیر رئیس فدراسیون جهانی خوجه‌های اثنی‌عشری با آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی، نام طایفه‌ای را بر سر زبان‌ها انداخت که برای بسیاری ناشناخته بود. جماعتی با ریشه‌های هندی، تاریخی چندصد ساله، و پیوندی عمیق با مذهب شیعه که حالا در سراسر جهان پراکنده‌اند و با انسجامی مثال‌زدنی، هویت دینی و فرهنگی خود را حفظ کرده‌اند.

در مجمع عمومی سازمان ملل، بنیامین نتانیاهو با لحنی تهاجمی از ادامه جنگ در غزه دفاع کرد و خواستار «اتمام کار» حماس شد. اما آنچه در صحن سازمان ملل رخ داد، بیش از آنکه نمایش اقتدار باشد، نشانه‌ای از انزوای دیپلماتیک اسرائیل بود. ده‌ها نماینده سالن را ترک کردند، معترضان در خیابان‌های نیویورک تجمع کردند، و ادعاهای نخست‌وزیر اسرائیل با موجی از راستی‌آزمایی‌های بین‌المللی روبه‌رو شد.

در شامگاه شنبه ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۵، دستور اعزام نیروهای فدرال به پورتلند از سوی رئیس‌جمهور ایالات متحده، موجی از واکنش‌های سیاسی، حقوقی و اجتماعی را به‌دنبال داشت. این تصمیم، که با تأکید بر استفاده از «قوه قهریه کامل» همراه بود، در شرایطی اتخاذ شد که آمارهای رسمی از کاهش جرایم خشونت‌آمیز خبر می‌دهند. اکنون، پورتلند به نقطه‌ای بحرانی در تقابل میان دولت فدرال و مقامات محلی تبدیل شده است—آزمونی برای دموکراسی، حقوق مدنی و انسجام ملی.