پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی که گزارش‌های رسمی وزارت نفت تصویری باثبات از تولید و فروش ارائه می‌دهند، داده‌های مستقل و اظهارات نمایندگان مجلس حکایت از کاهش تولید، قفل شدن فروش، رسوب درآمدهای نفتی و بحران تأمین ارز کالاهای اساسی دارند؛ وضعیتی که وزیر نفت را در آستانه استیضاح قرار داده است.

بازار خودروی ایران در وضعیتی گرفتار شده که شعار خصوصی‌سازی با واقعیت انحصار در تضاد کامل است. دولت در ظاهر از مدیریت خودروسازان کنار رفته، اما در عمل با بستن واردات و مهندسی عرضه، انحصار را حفظ کرده و شکاف قیمتی کارخانه و بازار را به شدت افزایش داده است. نتیجه این سیاست‌ها، تبدیل خودرو از یک کالای مصرفی به کالای سرمایه‌ای و شکل‌گیری رانت‌های ۳۰۰ تا ۷۰۰ میلیون تومانی برای برندگان قرعه‌کشی است. نمونه روشن آن، ثبت‌نام ۱۰.۵ میلیون نفر برای ۳۱ هزار خودرو در آذر ۱۴۰۴ است؛ جایی که شانس برنده شدن به ۰.۱ درصد سقوط کرده و قرعه‌کشی عملاً به یک بخت‌آزمایی ملی تبدیل شده است.

سهام عدالت که در حال حاضر ۴۰۰ هزار میلیارد تومان ارزش دارد کاملا مبهم مدیریت می‌شود چون از ابتدا با تناقض «مالکیت مردمی و مدیریت دولتی» شکل گرفت و همین ساختار باعث شد دولت‌ها هرگز حاضر به واگذاری کنترل شرکت‌های بزرگ نشوند. بلوکه ماندن سهام عدالت برای دولت و مدیران منصوب آن مزایای قابل‌توجهی دارد؛ از حفظ قدرت رأی در شرکت‌های بزرگ تا جلوگیری از شوک عرضه در بورس و استفاده از سود شرکت‌ها برای اهداف بودجه‌ای. شرکت‌های سرمایه‌گذاری استانی نیز به‌دلیل نبود شفافیت و عدم حضور نمایندگان واقعی مردم، به حلقه‌ای مبهم و غیرپاسخگو تبدیل شده‌اند.

پرونده قتل پیرمرد ۷۸ ساله در شهرری، که در پی درگیری ناگهانی با همسایه‌اش با ضربه چاقو جان باخت، پس از دو سال به مرحله محاکمه رسید؛ جایی که متهم با وجود تشخیص اختلال روانی، از نظر پزشکی قانونی در زمان ارتکاب جنایت دارای قوه تمییز شناخته شد و اکنون باید پاسخگوی اتهام قتل عمد باشد.

در حالی که ایران سالانه با ۳۰۰ هزار مورد سوختگی و مرگ سه هزار نفر روبه‌روست، آمارها نشان می‌دهد میزان بروز این آسیب در کشور هشت برابر میانگین جهانی است؛ بحرانی که بیش از ۹۰ درصد آن قابل پیشگیری است اما نبود ایمنی، استاندارد و آموزش، همچنان آن را به یکی از پرهزینه‌ترین و دردناک‌ترین معضلات نظام سلامت تبدیل کرده است.

در حالی که دولت با انتشار آمارهای رسمی تلاش می‌کند تصویر آرام‌تری از وضعیت اقتصادی ارائه دهد، شکاف عمیق میان این داده‌ها و واقعیت معیشتی مردم، زمینه رشد «روایت‌های شبه‌علمی» را فراهم کرده است؛ روایت‌هایی که با ظاهر علمی اما بدون پشتوانه نظری و داده‌محور، به سیاست‌گذاری‌های نادرست، هدررفت منابع و گمراهی افکار عمومی دامن می‌زنند

انتشار انیمیشن «شکارچیان شیاطین کی‌پاپ» توسط نتفلیکس در ژوئن ۲۰۲۵، فراتر از یک رکوردشکنی تجاری، پرده از فاز جدید حکمرانی فرهنگی در عصر دیجیتال برداشت. این اثر ۱۰۰ میلیون دلاری که با درهم‌آمیختن جادوی تکنولوژی، اسطوره‌شناسی مدرن و موسیقی، آمار بازدیدها را جابه‌جا کرده است، نه صرفاً یک محصول سرگرمی، بلکه «مانیفستی بصری» برای بازتعریف هویت نسل جدید محسوب می‌شود که در لایه‌های پنهان خود، چالش‌های جدی هویتی و تربیتی را برای جوامعی نظیر ایران به همراه دارد.

سامان احتشامی تنها یک نوازنده نیست؛ او پدیده‌ای است که مرز میان تکنیک آکادمیک و سلیقه عمومی را جابه‌جا کرده و با زبان استعاره، طنز، صراحت و تجربه زیسته، تصویری تازه از موسیقیدان ایرانی ساخته است. از «پیانوی ایرانی» تا نقد اقتصاد موسیقی، از حذف صدای زنان تا فلسفه بقا در بازار هنر، جهان فکری او ترکیبی است از جسارت، عمل‌گرایی و نگاه بی‌پرده به واقعیت.

غیبت آیین‌های بومی در سینمای ایران، از یلدا تا دیگر مناسبات فرهنگی، تنها یک فقدان نمادین نیست؛ بلکه نشانه‌ای از بحران هویت در روایت‌های سینمایی ماست. بازاندیشی در مفهوم «سینمای ملی» و تلاش برای ریل‌گذاری آگاهانه، ضرورتی است که هم فیلمسازان و هم سیاستگذاران فرهنگی باید به آن توجه کنند.