پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی‌که تروئیکای اروپا تهدید به فعال‌سازی مکانیسم ماشه علیه ایران کرده‌اند، چین و روسیه با واکنش‌های صریح و حقوقی، جبهه‌ای قدرتمند در برابر این اقدام تشکیل داده‌اند. این تقابل، نه‌تنها مشروعیت اروپا را در شورای امنیت زیر سؤال برده، بلکه آینده برجام را در آستانه فروپاشی قرار داده است. اگر اروپا بر مسیر یک‌جانبه خود اصرار ورزد، نه‌تنها از معادلات هسته‌ای ایران کنار گذاشته خواهد شد، بلکه با انزوای دیپلماتیک و کاهش نفوذ جهانی مواجه می‌شود؛ در حالی‌که ایران با تکیه بر حمایت چین و روسیه، مسیر تازه‌ای در تعاملات بین‌المللی خود خواهد گشود.

در آستانه دیدار ترامپ و پوتین در آلاسکا، گمانه‌ها درباره وجود اسناد فساد اخلاقی رئیس‌جمهور سابق آمریکا بار دیگر داغ شده‌اند. از پرونده جنجالی جفری آپستین تا ادعاهای تاکر کارلسون درباره ارتباط موساد با این شبکه فساد، اکنون این پرسش جدی مطرح است: آیا همراهی بی‌قید و شرط ترامپ با نتانیاهو و نرمش او در برابر پوتین، حاصل اخاذی سیاسی با تصاویر و اسناد شخصی است؟ کنایه مدودف مبنی بر اینکه اسناد ترامپ فقط در اختیار موساد نیست، نشان می‌دهد که این گمانه، دیگر صرفاً یک شایعه نیست؛ بلکه به یکی از متغیرهای مهم در روابط بین‌الملل تبدیل شده است.

در حالی که جهان چشم‌انتظار نتایج دیدار دو قدرت‌مند جهانی بود، گفت‌وگوی ترامپ و پوتین در آلاسکا با وعده‌هایی مبهم، بدون توافق رسمی و در غیاب رئیس‌جمهور اوکراین به پایان رسید. این روایت، نگاهی دارد به آنچه در پشت درهای بسته گذشت و آنچه گفته شد اما پاسخ داده نشد.

حملات موشکی ایران به سرزمین‌های اشغالی در جریان جنگ ۱۲ روزه، نه‌تنها زیرساخت‌های حیاتی اسرائیل را فلج کرد، بلکه ذخایر پدافندی آمریکا و اسرائیل را به نقطه بحرانی رساند؛ عاملی که به توقف جنگ منجر شد. در پی این تحول، ایران بلافاصله بازسازی توان دفاعی خود را آغاز کرد و رسانه‌های غربی از همکاری فزاینده تهران با چین در حوزه پدافند هوایی خبر دادند. این همکاری، که هنوز از سوی پکن تأیید رسمی نشده، نگرانی شدید رژیم صهیونیستی را برانگیخته و می‌تواند موازنه قدرت منطقه‌ای را به نفع ایران تغییر دهد.

در بحبوحه فشارهای داخلی و خارجی برای خلع سلاح حزب‌الله، سفر علی لاریجانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران، به لبنان با استقبال بی‌سابقه و پیام‌های آشکار و پنهان همراه شد. این سفر نه‌تنها پاسخی مستقیم به طرح‌های ضد مقاومت بود، بلکه نشانه‌ای از عزم تهران برای تقویت جایگاه حزب‌الله در معادلات سیاسی لبنان و ارسال پیام‌های راهبردی به آمریکا و عربستان تلقی شد. دیدارهای پرتنش، مواضع صریح و پیام‌های محرمانه، همگی نشان دادند که ایران در میدان ژئوپلیتیک بیروت، به‌دنبال تثبیت معادلات موجود و حمایت از شیعیان در برابر فشارهای منطقه‌ای است.

در جریان جنگ ۱۲ روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی، نبردی دیگر در سکوت و در سایه موشک‌ها جریان داشت: جنگ سایبری. گزارش‌های معتبر از رسانه‌های عبری و اندیشکده‌های غربی نشان می‌دهند که ایران با اجرای کارزارهای منسجم دیجیتال، از نفوذ به تلفن همراه وزیر سابق اسرائیل تا اخلال در زیرساخت‌های حیاتی، توانست ضربات اطلاعاتی و روانی مؤثری وارد کند. افزایش ۷۰۰ درصدی حملات سایبری و هدف‌گیری دقیق صنایع و مقامات اسرائیلی، نشان‌دهنده بلوغ دکترین سایبری ایران و آغاز فصلی تازه در رقابت راهبردی دو قدرت منطقه‌ای در فضای دیجیتال است.

اظهارات اخیر بنیامین نتانیاهو درباره حمایت از پروژه توسعه‌طلبانه «اسرائیل بزرگ»، نه‌تنها بازتابی از تفکر افراطی صهیونیستی است، بلکه زنگ خطری برای تمام کشورهای عربی و اسلامی محسوب می‌شود. این طرح که ریشه در تفاسیر توراتی دارد، با هدف تسلط بر بخش‌های وسیعی از خاورمیانه، اکنون به‌طور رسمی از سوی نخست‌وزیر اسرائیل تأیید شده و با موجی از محکومیت‌های منطقه‌ای و واکنش‌های تند گروه‌های مقاومت مواجه شده است. این یادداشت، ابعاد سیاسی، دینی و امنیتی این پروژه را بررسی کرده و پیامدهای آن برای نظم منطقه‌ای را تحلیل می‌کند.

در جهانی که قدرت‌طلبی جای قانون را گرفته و سازوکارهای بین‌المللی به ابزار فشار بدل شده‌اند، جبهه مقاومت برای ایران نه‌تنها یک آرمان منطقه‌ای، بلکه یک سپر امنیتی و بازدارنده حیاتی است. اظهارات اخیر حسن روحانی درباره اولویت منافع ملی، اگر به‌درستی فهم نشود، می‌تواند به تضعیف این سپر و تقویت روایت‌های معاند منجر شود. این یادداشت با تحلیل شرایط منطقه‌ای و افکار عمومی، نشان می‌دهد چرا قدرت‌سازی منطقه‌ای ایران، عین منافع ملی است، نه در تقابل با آن

در شرایطی که سه کشور اروپایی بار دیگر از «مکانیسم ماشه» به‌عنوان ابزاری برای فشار سیاسی علیه ایران یاد می‌کنند، این سازوکار حقوقی که قرار بود ضامن اجرای تعهدات باشد، به حربه‌ای برای نقض همان تعهدات تبدیل شده است. یادداشت پیش‌رو با بررسی ابعاد حقوقی، دیپلماتیک و عملیاتی این اقدام، نشان می‌دهد چگونه ایران می‌تواند با استناد به اصول بنیادین حقوق بین‌الملل و ایجاد اجماع جهانی، اعتبار این بازی سیاسی را زیر سؤال ببرد. پیام روشن تهران باید این باشد: ما در برابر قانون ایستاده‌ایم، نه در برابر قدرت‌طلبی بی‌قانون.