پایگاه خبری سرمایه فردا

بازار صادرات فولاد ایران در هفته سوم نوامبر با چالش‌های تازه‌ای روبه‌رو شد؛ اختلاف قیمت‌ها، کاهش تقاضا و توقف استفاده از کارت‌های بازرگانی موقت یا مجوزهای موردی، فضای مبادلات را محدود کرده است. این شرایط باعث شده فعالان بازار با احتیاط بیشتری عمل کنند و مسیر کوتاه‌مدت صادرات همچنان مبهم باقی بماند.

عملکرد صادرات فولاد ایران در هفت‌ماه ابتدایی سال ۱۴۰۴ با رشد چشمگیر در بخش نیمه‌نهایی‌ها، محصولات تخت و مواد اولیه همراه بود؛ در حالی‌که صادرات فولادهای نهایی بلند با افت مواجه شد. هم‌زمان، بازار آسیای بیلت تحت تأثیر انتظار کاهش تولید در چین و حضور پررنگ پیشنهادهای ایرانی، شاهد نوسان قیمت‌ها و رقابت شدید میان عرضه‌کنندگان بود.

صنعت فولاد در ایران، به‌جای آنکه موتور توسعه پایدار باشد، به یکی از بزرگ‌ترین بلعندگان آب کشور بدل شده است. برداشت بی‌رویه از سفره‌های زیرزمینی، اتکا به آب شرب شهری و بی‌توجهی به مسئولیت اجتماعی، نه‌تنها منابع حیاتی را نابود کرده، بلکه کشاورزی، سکونت و آینده نسل‌ها را در معرض فروپاشی قرار داده است.

افزایش بهره‌وری در معادن امروز دیگر تنها به معنای استخراج بیشتر نیست، بلکه به معنای هوشمندسازی چرخه کامل پردازش و تولید است. الکترونیکی کردن فرآیندها، از مدیریت داده‌ها تا کنترل عملیات استخراج، نه‌تنها بهره‌وری را بالا می‌برد، بلکه زمینه تولید فولاد با کربن پایین و حرکت به سمت «فولاد سبز» را فراهم می‌سازد.

پروژه IPCC در معدن گهرزمین به‌عنوان نخستین تجربه استفاده از سیستم حمل پیوسته در استخراج روباز کشور، قرار است با کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل، افزایش بهره‌وری و حرکت به سمت معدنکاری سبز، الگویی نوین برای مدیریت معادن بزرگ ایران باشد؛ طرحی که با سرمایه‌گذاری هدفمند و همکاری شرکت‌های داخلی و خارجی، آینده‌ای پایدار برای صنعت سنگ‌آهن رقم خواهد زد.

صنعت فولاد اروپا که روزگاری ستون فقرات قدرت صنعتی این قاره بود، امروز با بحرانی عمیق و ساختاری دست‌به‌گریبان است. کاهش تولید به پایین‌ترین سطح چند دهه اخیر، افت تقاضا در بخش‌های کلیدی، فشار هزینه‌های انرژی و مقررات سختگیرانه کربنی، سهم اروپا را از تولید جهانی فولاد به کمتر از ۸ درصد رسانده است. در حالی که پروژه‌های فولاد سبز امیدی تازه برای آینده ایجاد کرده‌اند، هزینه‌های بالای این فناوری و رقابت شدید واردات ارزان، مسیر احیای صنعت فولاد اروپا را دشوارتر از همیشه ساخته است.

صنایع ایران یا باید برق از بورس انرژی خریداری کنند و ریسک نوسانات قیمت را بپذیرند، یا با سرمایه‌گذاری بالاتر در ساخت نیروگاه‌های اختصاصی به سمت توسعه پایدار حرکت کنند.

آلومینیوم به‌عنوان یکی از صنایع انرژی‌بر و راهبردی جهان، سالانه ۸۰ میلیون تن تولید دارد و حجم معاملات آن به ۲۰۰ میلیارد دلار می‌رسد. ایران با تولید ۷۰۰ هزار تن شمش و ذخایر محدود بوکسیت، در مسیر دستیابی به ظرفیت ۱.۵ میلیون تن قرار گرفته است؛ مسیری که در کنار رقابت شدید کشورهای منطقه و سلطه چین بر بازار جهانی، آینده این صنعت را به یکی از محورهای مهم اقتصاد و تجارت کشور تبدیل کرده است.

کوچک‌شدن خانه‌ها در شهرهای بزرگ ایران، سبک زندگی خانواده‌ها را تغییر داده و بازار لوازم خانگی را به سمت محصولاتی مینیمال و کم‌مصرف سوق داده است. یخچال‌های ۶ فوت، فرهای رومیزی و ماشین‌های لباس‌شویی سه کیلویی دیگر انتخابی حاشیه‌ای نیستند، بلکه به ضرورت روزمره تبدیل شده‌اند.