پایگاه خبری سرمایه فردا

بورس ایران و اسرائیل حکایت از این دارد که در ایران حمایتی ملی صورت نمی گیرد اما برای بورس تلاویو حمایت ها فراملی است.

با تداوم آتش‌بس و اظهارات ترامپ مبنی بر ازسرگیری مذاکرات، گمانه‌زنی‌ها پیرامون توافقات پشت‌پرده و سناریوهای آتی تشدید شده‌اند. در این میان، بازارهای ارز و سهام تحت تأثیر نااطمینانی‌های سیاسی، فشار کسری بودجه، و احتمال اجرای مکانیزم ماشه، در وضعیتی چند‌وجهی قرار گرفته‌اند.

در حالی که خاورمیانه وارد مرحله‌ای تازه از بازتعریف روابط و اولویت‌ها شده، مصرِ تحت رهبری عبدالفتاح السیسی دیگر جایگاه پیشین خود را ندارد. زمانی در کنار ترامپ و سعودی‌ها در مرکز تصمیم‌گیری منطقه‌ای ایستاده بود، اما امروز در حاشیه نشست‌های مهم غایب است.

بازار طلای جهانی چونان دریایی متلاطم، هر روز موجی تازه از نگرانی و بی‌ثباتی را به ساحل ذهن سرمایه‌گذاران می‌کوبد، این فانوسی در دل تاریکی می‌درخشد؛ اما دیگر آن اطمینان همیشگی را به همراه ندارد. چراکه بازارها پر از زمزمه شده‌اند—از صعودهای ناگهانی تا سقوط‌های غافلگیرکننده، از سیاست‌های سخت‌گیرانه بانک‌های مرکزی تا سایه سنگین جنگ و تورم.

در دهه ۱۳۵۰ خورشیدی، ایرانِ تحت حکومت پهلوی دوم با نگاهی بلندپروازانه به آینده، گام در مسیر توسعه انرژی هسته‌ای و غنی سازی اورانیوم‌ نهاد. تأسیس سازمان انرژی اتمی، انعقاد قراردادهای گسترده با قدرت‌های غربی، و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های فناورانه، همگی بخشی از استراتژی جامع هسته‌ای شاهنشاهی ایران برای دستیابی به استقلال در چرخه سوخت هسته‌ای بودند.

در پی جنگ اوکراین و تشدید تحریم‌های غرب، صنعت فولاد روسیه با افت تولید و کاهش سهم در بازارهای جهانی مواجه شده است. در این خلأ، چین با تکیه بر قدرت تولید، قیمت‌گذاری تهاجمی و مزیت‌های اعتباری، نه‌تنها بازار فولاد روسیه را تصاحب کرده، بلکه به‌تدریج به بازار داخلی این کشور نیز نفوذ کرده است.

در حالی‌که بازار جهانی فولاد در هفته پایانی ژوئن و آغاز ژوئیه ۲۰۲۵ با ثبات نسبی در اغلب شاخص‌های قیمتی همراه بود، تنها سنگ‌آهن با کاهش جزئی قیمت مواجه شد. این ثبات، حاصل تعادل نسبی میان عرضه و تقاضاست، اما تحلیل‌گران هشدار می‌دهند که عوامل ژئوپلیتیکی، محدودیت‌های زنجیره تأمین و نوسانات تقاضا می‌توانند در روزها و هفته‌های آینده، بازار را با چالش‌های جدیدی روبه‌رو کنند.

سیسی اقتصاد مصر را ویران کرد، بدهی‌های عمومی ناپایدار (حدود ۹۰ درصد gdp) را صرف پرداخت به پروژه‌های بیهوده کرد.

برای حضور در کریدورهای اقتصادی جهان باید فهم دقیقی از واقعیت‌های اقتصادی و سیاسی اطراف ایران داشته باشیم. ولی عموماً آنچه ما می بینیم، تنها نوک کوه یخ است، درحالی‌که واقعیات بزرگ‌تری وجود دارند که کمتر به آن‌ها پرداخته می‌شود.