شایعه توقف کنسرت‌ها در برج میلاد اگرچه تکذیب شد، اما پرده از واقعیتی تلخ برداشت: پایتخت ایران، با جمعیتی میلیونی و تاریخی فرهنگی غنی، در حوزه موسیقی زنده به یک سالن وابسته مانده است. این وابستگی، نه‌تنها نشانه‌ای از بحران زیرساختی، بلکه زنگ خطری برای آینده فرهنگی تهران است.

به گزارش سرمایه فردا، تهران، شهری که روزگاری میزبان پرشورترین اجراهای موسیقی بود، حالا با یک شایعه کوتاه درباره توقف کنسرت‌ها در برج میلاد، لرزید. اگرچه مدیریت شهری این خبر را «بامزه» خواند و آن را تکذیب کرد، اما واکنش جامعه موسیقی نشان داد که مسئله فراتر از یک شایعه است. وابستگی شدید به یک سالن، نبود جایگزین‌های استاندارد، و انفعال مزمن در توسعه زیرساخت‌ها، پایتخت را در آستانه سکوتی ناخواسته قرار داده است.

خبر توقف کنسرت‌ها در برج میلاد، هرچند دیری نپایید و با تکذیب رسمی همراه شد، اما برای لحظاتی جامعه موسیقی را غافلگیر کرد. برج میلاد در سال‌های اخیر به مهم‌ترین محل اجرای زنده در تهران بدل شده و حالا، حتی شایعه‌ای درباره تعطیلی آن، کافی‌ست تا بحران زیرساختی پایتخت را آشکار کند.

سخنگوی شهرداری تهران این خبر را «دوگانه‌سازی فرهنگی» خواند و آن را رد کرد، اما برای اهالی موسیقی، این تکذیب چیزی از اصل ماجرا کم نکرد: تهران به‌شدت به بقای یک سالن وابسته است. اگر بحران فنی یا مدیریتی برای برج میلاد رخ دهد، پایتخت عملاً از امکان اجرای زنده فلج خواهد شد.

سالن وزارت کشور، که زمانی قلب تپنده کنسرت‌ها بود، مدت‌هاست به موسیقی زنده روی خوش نشان نمی‌دهد. کاخ نیاوران نیز پس از حواشی کنسرت سیروان خسروی و اعتراض‌های محلی، درهایش را به روی اجراها بسته است. سالن میلاد نمایشگاه، تنها گزینه نسبتاً بزرگ دیگر، با ظرفیت محدود و امکانات فنی ضعیف، هنوز درگیر اصلاحات زیرساختی‌ست.

در نبود سالن‌های دولتی استاندارد، برگزارکنندگان به سالن‌های خصوصی گران‌قیمت مانند اسپیناس پالاس پناه برده‌اند؛ فضایی با اجاره‌های سنگین که مستقیماً قیمت بلیت‌ها را بالا برده و موسیقی زنده را به تفریحی لوکس و طبقاتی تبدیل کرده است. سالن‌های کوچک‌تر نیز یا فاقد آکوستیک مناسب‌اند یا با پیچیدگی‌های اداری مواجه‌اند.

نتیجه این وضعیت، سکوتی ناخواسته است. هیچ‌کس رسماً نگفته «اجرا نکنید»، اما وقتی سالن‌ها بسته‌اند یا دسترسی به آن‌ها دشوار و پرهزینه است، خروجی همان است: کاهش شدید اجراها و حذف مردم از تجربه موسیقی زنده.

این بحران، زنگ هشداری‌ست برای شهرداری و نهادهای فرهنگی. تهران نیازمند چندین تالار مجهز و به‌روز است. وقت آن رسیده که پروژه‌های ساخت سالن‌های جدید یا بازسازی فضاهای قدیمی با شتاب بیشتری دنبال شوند. موسیقی، نه فقط سرگرمی، بلکه بخشی از زیست فرهنگی شهر است—و پایتختی که صدای ساز در آن خاموش شود، چیزی از روح خود را از دست خواهد داد.